tetartopress

Εργολαβικό «συμβόλαιο θανάτου» κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα

Nikos Libertas / SOOC (φωτογραφία αρχείου)


Μετά από 12 μέρες απεργίας πείνας, το κράτος συνεχίζει τις προκλητικές ενέργειες εις βάρος του Δημήτρη Κουφοντίνα, με την απομόνωσή του, την αφαίρεση ουσιαστικά του δικαιώματος επικοινωνίας με τους συγκρατούμενούς του και τις συνεχείς μετακινήσεις του μεταξύ φυλακών Δομοκού και νοσοκομείου Λαμίας. Διανύοντας την 13η μέρα,  ο Δημήτρης Κουφοντίνας συνεχίζει την απεργία πείνας, θέτοντας ακόμα μια φορά σε κίνδυνο τη ζωή του, με μοναδικό του στόχο, τη διατήρηση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς του. Ποιοι, όμως, και για ποιον λόγο θέλουν νεκρό τον Δημήτρη Κουφοντίνα;

Η τρομολαγνεία, η μιντιακή υστερία, οι εξωθεσμικές παρεμβάσεις, οι εκφοβιστικές διώξεις εντός του δικαστικού σώματος, η επιβολή καθεστώτος εξαίρεσης, η ποινικοποίηση του φρονήματος και των ιδεών, η ενοχοποίηση αθώων μέσω σκευωριών της αντιτρομοκρατικής αποτελούν τον ακραίο συσπειρωτικό πόλο τής εξουσίας, της δικαστικής αντίδρασης και της κρατικής καταστολής, καταπατώντας νόμους ή δικαιώματα. Αδιαφορώντας, έτσι, ακόμα και για τη ζωή και την υγεία των κρατουμένων μέσα από κατασταλτικούς ρεβανσισμούς ή παραδειγματικές τιμωρίες.

Το προφανές είναι η περιστολή και κατάργηση κάθε δικαιώματος των κρατουμένων, ακόμα κι αν θυσιαστεί ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Η εμμονή και οι παρεμβάσεις, όλα αυτά τα χρόνια, από το πολιτικό σύστημα, την αμερικανική πρεσβεία και πρόσωπα του αστικού μιντιακού και οικονομικού συστήματος της χώρας, επιβεβαιώνουν τον τρόπο που επιθυμούν να ασκούν πολιτική, προσβάλλοντας νόμους και κατασκευάζοντας νέα ιδιώνυμα αδικήματα, ανάλογα με την «ταυτότητα» των κατηγορούμενων. Αποβλέποντας να αποδείξουν, έτσι, την κατασταλτική, υπερεξουσιαστική επιβολή αποφάσεων, μακριά από την εφαρμογή νόμων και διατάξεων, σε βάρος της ισονομίας, ειδικά όταν πρόκειται για πολιτικούς κρατούμενους.

Η υπέρβαση αυτή αποδεικνύει ότι καμία νομοθετική ρύθμιση δεν μπορεί να σταθεί ικανή, τελικά, στις ορέξεις όλων αυτών των κύκλων που νέμονται την εξουσία με αλαζονεία και αυθαιρεσία, ακυρώνοντας κάθε προφύλαξη που παρέχουν τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των κρατουμένων.

Η συνεχής απαξίωση της ανθρωπινής υπόστασης αποτελεί συνεχές και διαρκές έγκλημα κατά των κρατούμενων ενώ η πολιτεία συντεταγμένα οφείλει να προστατέψει τα δικαιώματά τους και όχι να τα στραγγαλίζει.

Ειδικά στην περίπτωση των πολιτικών κρατουμένων, η δικανική κρίση με κατάληξη μια σειρά περιστολών των δικαιωμάτων με αφορμή το ιδεολογικό φρόνημα οδηγεί στην αυθαιρεσία κάθε εξουσιαστικής κρατικής κατασταλτικής πολιτικής, βάζοντας ταφόπλακα στα δικαιώματα εντός της φυλακής, εξαιτίας της εξουσίας που ασκεί ο πολιτικός αυταρχισμός — ρεβανσισμός και η κρατική αυθαιρεσία.

Ακόμα κι αν στο κοινωνικό πλαίσιο μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι οι συγγενείς των θυμάτων βιώνουν τον πόνο με την απουσία κάθε μορφής «επιείκειας», ο νομικός πολιτισμός δεν προβλέπει να νομοθετεί ούτε το θυμικό, ούτε το βιωματικό συναισθηματικό φορτίο της απώλειας. Το ανθρώπινο συναίσθημα ως παρεμβατική διαδικασία στο δικανικό σύστημα όχι μόνο δεν μπορεί να νομοθετεί αλλά επιβάλλεται να απέχει ως χαρακτηριστικό και από τον νομοθέτη.

Το ίδιο ισχύει και για την εφαρμογή των νόμων χωρίς πολιτικές ή δικαστικές παρεμβάσεις. Πόσο μάλλον όταν στην ερμηνεία ή στην καθ’ αυτή εφαρμογή τους μπορεί να παρέμβει άλλοτε η αμερικάνικη ή άλλες πρεσβείες, άλλοτε το μιντιακό ολογαρχικό σύστημα και άλλοτε το καθεστώς της εκάστοτε κυβερνητικής αυθαιρεσίας, όπως έγινε και στην περίπτωση των αδειών του Δημήτρη Κουφοντίνα τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας παραδόθηκε στη δικαιοσύνη του αστικού κράτους, αναλαμβάνοντας τις πολιτικές ευθύνες, δικάστηκε, κρίθηκε για όλα τα περασμένα και πλέον είναι ένας κρατούμενος που εκτίει την ανάλογη ποινή, έχοντας καταθέσει τις πράξεις του.

Δεν έχει ούτε όπλα, ούτε γιάφκες, ούτε ομάδα, ούτε αποτελεί «κίνδυνο για την κοινωνία». Είναι γνωστό ότι για το πολιτικό σύστημα και όχι μόνο, η έννοια της ισονομίας και η εφαρμογή των κανόνων και των νόμων που τη διέπουν αποτελεί μια αφηρημένη κατάσταση που ορίζεται με βάση συγκεκριμένες ιδεοληψίες, το φαντασιακό, ή τις εκάστοτε πολιτικές σκοπιμότητες, θέτοντας συγκεκριμένους κρατούμενους σε καθεστώς μιας ιδιότυπης νομικής, δικανικής και πολιτικής εξαίρεσης.

Εκτός αν, τελικά, αυτό που ισχύει, είναι πως κάποιοι στο πολιτικό, μιντιακό και δικαστικό σύστημα έχουν λάβει εντολή να εκτελέσουν εργολαβικά το συμβόλαιο θανάτου όσων επιθυμούν τον Δημήτρη Κουφοντίνα νεκρό, προς παραδειγματισμό.

 
 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 
 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Πάρκο Εκπαιδευτικών Δράσεων Δήμου Πατρέων: Νέο Πρόγραμμα πρωινής Γυμναστικής και Δραστηριοτήτων στην ύπαιθρο

Πάρκο Εκπαιδευτικών Δράσεων Δήμου Πατρέων: Νέο Πρόγραμμα πρωινής Γυμναστικής και Δραστηριοτήτων στην ύπαιθρο

Το Πάρκο Εκπαιδευτικών Δράσεων του Δήμου Πατρέων ανακοινώνει το νέο εβδομαδιαίο πρόγραμμα γυμναστικών δραστηριοτήτων και εθελοντικών δράσεων, το οποίο έχει ...
Παραμένουν οι συστημικές ελλείψεις στη διοικητική κράτηση προσφύγων και μεταναστών/ριών στην Ελλάδα

Παραμένουν οι συστημικές ελλείψεις στη διοικητική κράτηση προσφύγων και μεταναστών/ριών στην Ελλάδα

Παραμένουν οι συστημικές ελλείψεις στη διοικητική κράτηση προσφύγων και μεταναστών/ριών στην Ελλάδα, σύμφωνα με υπόμνημα της Υποστήριξης Προσφύγων στο Αιγαίο ...
Ήρθε η ώρα της δράσης για καθαρότερο αέρα στη Μεσόγειο

Ήρθε η ώρα της δράσης για καθαρότερο αέρα στη Μεσόγειο

Μια συμμαχία ευρωπαϊκών οργανώσεων πιέζει για την ανακήρυξη της Μεσογείου ως Περιοχής Ελέγχου Εκπομπών για τα οξείδια του αζώτου (NECA) ...
"The Mechanism 2024" - Κύθηρα 2 & 3 Νοεμβρίου

“The Mechanism 2024” – Κύθηρα 2 & 3 Νοεμβρίου

Το φεστιβάλ The Mechanism 2024 παρουσιάζει φέτος μια σειρά εκδηλώσεων στα Κύθηρα, 2-3 Νοεμβρίου, με αφορμή και αντικείμενο τον περίφημο ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 81 Άρθρα

Αν ο Φουκουγιάμα διάβαζε Μπορίς Βιάν, άκουγε Ρόρι Γκάλαχερ και είχε δει την «Κοιλιά του Αρχιτέκτονα», δεν θα έγραφε ποτέ για το τέλος της ιστορίας. Βλέπω τον κόσμο μέσα από μια καραμούζα. | [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top