Γέφυρες

Γέφυρες, αυτό καλείσαι να χτίζεις.
Ανάμεσα στο θέλω και το πρέπει.
Στο όνειρο και το ρεαλισμό.
Στην επιβολή και την αντίδραση.

Τέλος σου είναι η ισορροπία.
Πότε όμως αυτή χάνει το νόημά της;
Πότε μετατρέπεται από Ιθάκη σε απλή επιβίωση;

Και μετά αναρωτιέσαι για ποιόν;
Για ποιόν προορίζονται όλοι αυτοί οι δρόμοι;
Άλματα από την ανάγκη σου στην προσδοκία των συνθηκών
και από το πάθος σου στα οδοφράγματα των εκάστοτε.
Τα χτίζεις όμως για σένα;

Δομές συμβάσεων που πληθώρα τους δε σου ανήκει.

Και τώρα για πρώτη φορά μονόδρομος.
Τώρα μια απόφαση και όχι γεφύρωση στο χάσμα.
Καταστροφή και αποδέσμευση,
εκεί βρίσκεται η ανάσα που ζητάς.

Διάλεξε μεριά, πήδα και σταμάτα την ταλάντωση.
Γιατί οι γέφυρες γκρεμίζονται στο χρόνο
και πάνω τους χαμένος βρίσκεσαι εσύ.