tetartopress

Γιολάντα


Η πόλη του Βερολίνου κρύβει πολλές εκπλήξεις και μυστικά σε πολλές και διαφορετικές μεριές της. Ο καλύτερος τρόπος να τις ανακαλύψει τόσο ο επισκέπτης της όσο και μόνιμος κάτοικος της είναι το μεταφορικό μέσο που ακούει στο όνομα ποδήλατο.Η καταπληκτική αυτή δίτροχη εφεύρεση, που ακόμη και στις μέρες μας βελτιώνεται και αποκτά και όλο και καινούργιες χρήσεις (τάντεμ για μεταφορά παιδιών, μεταφορά πακέτων κ.α) και μετατροπές (ηλεκτρικό), είναι ένας από τους πιο υγιείς τρόπους ζωής σε μια μεγαλούπολη όπως η πρωτεύουσα της σημερινής Γερμανίας. Μια πόλη που γεωγραφικά είναι επίπεδη, απλωμένη, με πολλές ανάσες πράσινου και παντού γεμάτη από δέντρα, χιλιάδες χιλιάδων δέντρα που κοσμούν οικολογικά την ύπαρξή της. Μία πόλη, επίσης, που η ιστορία της την έχει πλέον ανάγει και σε πρότυπο για το στοιχείο της ανεκτικότητας και της αρμονικής συνύπαρξης διαφορετικών φυλών, θρησκειών, πολιτικών θεωριών και εντέλει ανθρώπων.

Οι εκατοντάδες χιλιομέτρων ποδηλατόδρομοι του Βερολίνου πολύ συχνά οδηγούν τους ποδηλάτες σε ευχάριστες εκπλήξεις. Μια τέτοια έκπληξη αντικρίζει κάποιος στον πλάγιο κήπο της επενδυτικής τράπεζας του Βερολίνου στο όμορφο κεντρικό προάστιο του Βίλμερσντορφ και πιο συγκεκριμένα στο δρόμο της Μπουντεσάλε 208-210.


Μια χυτή γυναικεία φιγούρα από μπρούντζο με ύψος 3,20 και πλάτος 1,40 που ακούει στο καταπληκτικό όνομα Γιολάντα. Η Γιολάντα είναι έργο της σύγχρονης Γερμανίδας γλύπτριας Μύριαμ Λενκ και η ύπαρξη της στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ξεκινά το 2006. Η Γιολάντα έχοντας τα δυο της χέρια ακομπλεξάριστα πίσω από το κεφάλι της, παρουσιάζει το γυμνό της σώμα στην κυριολεξία χωρίς φόβο αλλά με πάθος στην άποψη ότι οι κοινωνίες των ανθρώπων οφείλουν πια να ”ανοίξουν” και να αποδεχτούν τα γυμνά σώματα της αλήθειας. Γιατί τελικά δεν είναι πια τόσο σημαντικό ένα ”φτιαγμένο” από επεμβάσεις και βαθιά πειραγμένο λεπτό σώμα ψεύδους, όσο ένα εκ γενετής και με βαθιά αγάπη από τον κατοχό του, χυτό ακόμη και με καμπύλες σώμα αλήθειας.

Η Γιολάντα στέκει περήφανη στη θέση της και με την μπρούτζινη υφή της κάνει ακόμη πιο έντονη την αλήθεια της σαρκικής και εκ γενετής ανθρώπινης γύμνιας μας που οφείλουμε κάποια στιγμή ο καθένας και η καθεμία να δεχτούμε για τον εαυτό μας. Και μόνον τότε θα καταφέρουμε να δεχτούμε και τις γυμνές αλήθειες των διπλανών μας. Και κάπως έτσι θα πορευτούμε ειρηνικά και αρμονικά με ανεκτικότητα και παραδοχή. Η πανέμορφα αληθινή Γιολάντα στέκεται για να μας το υπενθυμίζει.

 
 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Αυτό το τίποτα

Το τέλος των άδικων θανάτων

Στάσου πλάι μου

Kόσμοι, απόκοσμοι

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Σοφία Αυγερινού «Άγνωστες λέξεις»

Σοφία Αυγερινού «Άγνωστες λέξεις»

Οι τακτικές επισκέψεις της αφηγήτριας στο σπίτι των τυφλών συγγενών της μετατρέπονται σε εναγώνιες προσπάθειες να σώσει τον γιο τους ...
«Με τη καρδιά στο χέρι» - Το πρώτο single από τον επερχόμενο νέο δίσκο του Γιάννη Βεσλεμέ «Η Εκδρομή»

«Με τη καρδιά στο χέρι» – Το πρώτο single από τον επερχόμενο νέο δίσκο του Γιάννη Βεσλεμέ «Η Εκδρομή»

Ο Γιάννης Βεσλεμές επιστρέφει στις 14 Φλεβάρη  με καινούριο δίσκο στη Veego Records. «Η Εκδρομή» εξιστορεί σε 10 τραγούδια – ...
Τιφέν Ριβιέρ «Η Διάκριση»

Τιφέν Ριβιέρ «Η Διάκριση»

Ένας καθηγητής κοινωνιολογίας προσπαθεί να εξηγήσει στους μαθητές του λυκείου του τις βασικές έννοιες της Διάκρισης του Πιερ Μπουρντιέ, οδηγώντας τους να ...
Naxatras - Νέο single & ανακοίνωση κυκλοφορίας νέου άλμπουμ

Naxatras – Νέο single & ανακοίνωση κυκλοφορίας νέου άλμπουμ

To psychedelic rock συγκρότημα Naxatras ανακοίνωσε την κυκλοφορία του πέμπτου στούντιο άλμπουμ τους, V, που θα κυκλοφορήσει στις 28 Φεβρουαρίου ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 172 Άρθρα

«Words are all we have», είπε ο Σάμουελ Μπέκετ. Mικρός σαν ήμουν, ήθελα να πραγματοποιηθούν οι τρεις ευχές που μου αναλογούσαν. Πάντα όμως έκανα την ίδια μοναδική ευχή. Τις άλλες δύο δεν χρειάστηκε να τις σπαταλήσω. Γιατί από μικρός βρήκα τους «Αγιους Τόπους» μου. Τους τόπους εκείνους όπου η μνήμη μου, δημιουργούσε τις λέξεις και οι λέξεις αρθρώνονταν σε λόγο. Μερικές φορές είμαι τυχερός και ο Λόγος με γεμίζει με το φως του. Τότε μιά βαθιά γαλήνη και παραδοχή με κατακλύζει. [email protected]

Back to Top