Γιολάντα

Η πόλη του Βερολίνου κρύβει πολλές εκπλήξεις και μυστικά σε πολλές και διαφορετικές μεριές της. Ο καλύτερος τρόπος να τις ανακαλύψει τόσο ο επισκέπτης της όσο και μόνιμος κάτοικος της είναι το μεταφορικό μέσο που ακούει στο όνομα ποδήλατο.Η καταπληκτική αυτή δίτροχη εφεύρεση, που ακόμη και στις μέρες μας βελτιώνεται και αποκτά και όλο και καινούργιες χρήσεις (τάντεμ για μεταφορά παιδιών, μεταφορά πακέτων κ.α) και μετατροπές (ηλεκτρικό), είναι ένας από τους πιο υγιείς τρόπους ζωής σε μια μεγαλούπολη όπως η πρωτεύουσα της σημερινής Γερμανίας. Μια πόλη που γεωγραφικά είναι επίπεδη, απλωμένη, με πολλές ανάσες πράσινου και παντού γεμάτη από δέντρα, χιλιάδες χιλιάδων δέντρα που κοσμούν οικολογικά την ύπαρξή της. Μία πόλη, επίσης, που η ιστορία της την έχει πλέον ανάγει και σε πρότυπο για το στοιχείο της ανεκτικότητας και της αρμονικής συνύπαρξης διαφορετικών φυλών, θρησκειών, πολιτικών θεωριών και εντέλει ανθρώπων.
Οι εκατοντάδες χιλιομέτρων ποδηλατόδρομοι του Βερολίνου πολύ συχνά οδηγούν τους ποδηλάτες σε ευχάριστες εκπλήξεις. Μια τέτοια έκπληξη αντικρίζει κάποιος στον πλάγιο κήπο της επενδυτικής τράπεζας του Βερολίνου στο όμορφο κεντρικό προάστιο του Βίλμερσντορφ και πιο συγκεκριμένα στο δρόμο της Μπουντεσάλε 208-210.
Μια χυτή γυναικεία φιγούρα από μπρούντζο με ύψος 3,20 και πλάτος 1,40 που ακούει στο καταπληκτικό όνομα Γιολάντα. Η Γιολάντα είναι έργο της σύγχρονης Γερμανίδας γλύπτριας Μύριαμ Λενκ και η ύπαρξη της στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ξεκινά το 2006. Η Γιολάντα έχοντας τα δυο της χέρια ακομπλεξάριστα πίσω από το κεφάλι της, παρουσιάζει το γυμνό της σώμα στην κυριολεξία χωρίς φόβο αλλά με πάθος στην άποψη ότι οι κοινωνίες των ανθρώπων οφείλουν πια να ”ανοίξουν” και να αποδεχτούν τα γυμνά σώματα της αλήθειας. Γιατί τελικά δεν είναι πια τόσο σημαντικό ένα ”φτιαγμένο” από επεμβάσεις και βαθιά πειραγμένο λεπτό σώμα ψεύδους, όσο ένα εκ γενετής και με βαθιά αγάπη από τον κατοχό του, χυτό ακόμη και με καμπύλες σώμα αλήθειας.
Η Γιολάντα στέκει περήφανη στη θέση της και με την μπρούτζινη υφή της κάνει ακόμη πιο έντονη την αλήθεια της σαρκικής και εκ γενετής ανθρώπινης γύμνιας μας που οφείλουμε κάποια στιγμή ο καθένας και η καθεμία να δεχτούμε για τον εαυτό μας. Και μόνον τότε θα καταφέρουμε να δεχτούμε και τις γυμνές αλήθειες των διπλανών μας. Και κάπως έτσι θα πορευτούμε ειρηνικά και αρμονικά με ανεκτικότητα και παραδοχή. Η πανέμορφα αληθινή Γιολάντα στέκεται για να μας το υπενθυμίζει.