Greenpeace: Παρά τις “τυμπανοκρουσίες” για την πρόληψη και την αντιπυρική προστασία, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο

© Constantinos Stathias / Greenpeace

Ανακοίνωση της Greenpeace σχετικά με τη δεύτερη χειρότερη χειρότερη χρονιά αναφορικά με το επίπεδο των καμένων εκτάσεων ύστερα από το τραγικό 2007:

Τα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο, από τον θυμό στην αγανάκτηση και στη συνέχεια θλίψη και απόγνωση, όσο οι φλόγες φτάνουν απειλητικά στον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας και όλοι παρακολουθούμε παγωμένοι τη δραματική επανάληψη της μεγάλης φυσικής καταστροφής του 2007.

Στον βορρά της χώρας, στο εθνικό πάρκο του δάσους της Δαδιάς, η πρώτη αποτίμηση που γίνεται μέσα στους καπνούς και τις φλόγες από την Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας της Θράκης αναφέρει ότι είναι πολύ πιθανό να κάηκε ό,τι είχε γλιτώσει τον περασμένο χρόνο.

Δύο σχεδόν χρόνια μετά την ίδρυση του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, τις “τυμπανοκρουσίες” για την πρόληψη και την αντιπυρική προστασία, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο: σύμφωνα με το EFFIS (το ευρωπαϊκό σύστημα για τις δασικές πυρκαγιές – European Forest Fire Information System), το 2023 καταγράφεται ως η δεύτερη χειρότερη χρονιά αναφορικά με το επίπεδο των καμένων εκτάσεων ύστερα από το τραγικό 2007 και τις φονικές πυρκαγιές της Πελοποννήσου.

Δεν θα πάψουμε να επαναλαμβάνουμε:: είτε οι πυρκαγιές προκαλούνται από ανθρώπινη αμέλεια (με βάση τα στατιστικά, αυτό ισχύει στην πλειονότητα των περιπτώσεων) είτε από κερδοσκοπία γύρω από την αγορά των ακινήτων είτε από ιδιωτικά συμφέροντα είτε από παράνομες δασικές πρακτικές, οι καταστροφικές πυρκαγιές που κατακλύζουν την Ελλάδα αναδεικνύουν τελικά την αποτυχία της επαρκούς προετοιμασίας και του περιορισμού τέτοιων καταστροφών, απειλώντας έτσι σοβαρά την πολύτιμη βιοποικιλότητα της χώρας.

Η κλιματική κρίση αδιαμφισβήτητα επιδεινώνει την κατάσταση λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων που προκαλούνται από την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι κυβερνήσεις όμως δεν πρέπει να τη χρησιμοποιούν ως δικαιολογία για να παραμελούν και να εγκαταλείπουν τους πολίτες. Αντίθετα, η κλιματική κρίση θα πρέπει να χρησιμεύσει ως επείγον “καμπανάκι” αφύπνισης για την εφαρμογή μέτρων και την προώθηση ουσιαστικών αλλαγών.

ΥΓ.: Ο πλανήτης θα υπάρχει και χωρίς εμάς, εμείς όχι χωρίς αυτόν!