Η απαγόρευση των διαδηλώσεων και ο «εσωτερικός εχθρός»

George Vitsaras / SOOC

Μέσα στο επόμενο διάστημα προβλέπεται να κατατεθεί από τη νεοφιλελεύθερη – ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας νομοσχέδιο που προβλέπει περιορισμό, διάλυση, απαγόρευση διαδηλώσεων καθώς και ιδιώνυμα αδικήματα.

Βασικά στοιχεία της προπαγάνδας υπέρ του νομοσχεδίου είναι: «να μην απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής σε ορισμένη περιοχή», «να μην ταλαιπωρούνται οι πολλοί εξαιτίας μιας μειοψηφίας», «να μην διαταράσσονται οι αστικές συγκοινωνίες» και  «να μην επηρεάζεται ο τζίρος των καταστημάτων». Ακόμα, προβλέπεται απαγόρευση διαδήλωσης εάν «επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια», δίνεται η δυνατότητα στις αστυνομικές αρχές να διαλύσουν μια διαδήλωση αν «πραγματοποιείται παρά την έκδοση απόφασης απαγόρευσης», αν «συμμετέχοντες δεν συμμορφώνονται προς τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν» και αν «μετατρέπεται σε βίαιη», ενώ μπαίνουν κριτήρια που έχουν να κάνουν με τη μαζικότητά της.

Στην περίπτωση που οι διαδηλωτές δεν υπακούσουν στις προσταγές του κράτους, προβλέπεται η δίωξη τους με ιδιώνυμο αδίκημα.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν μπορεί να ιδωθεί ξεχωριστά από τον συνολικό κρατικό σχεδιασμό για ολοένα και μεγαλύτερη περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών, για το τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, για περισσότερο έλεγχο, επιτήρηση και αστυνομοκρατία. Δεν μπορεί να ιδωθεί ξεχωριστά από τη σαρωτική κατασταλτική επιχείρηση που έχει εξαπολύσει το κράτος απέναντι σε όποιον αντιστέκεται, αμφισβητεί, διεκδικεί. Μια επιχείρηση με στόχο την εξόντωση όποιου ορίζει το κράτος ως «εσωτερικό εχθρό». Μια επιχείρηση που φτάνει να χτυπήσει μέχρι και το στοιχειώδες δικαίωμα του να μπορείς να διαδηλώνεις.

Και ενώ μπορεί παλιότερα ο όρος «εσωτερικός εχθρός» να φάνταζε ξένος και μακρινός για κάποιους, να θεωρούσαν ότι αφορά μόνο κάποιους «αναρχικούς, καταληψίες, ακροαριστερούς, μετανάστες, τοξικοεξαρτημένους, οροθετικές», σήμερα όμως επιβεβαιώνεται ότι αφορά πολύ περισσότερους. Ότι ο χαρακτηρισμός και η στοχοποίηση των προηγούμενων, ήταν η αρχή μιας συνολικότερης κατασταλτικής στρατηγικής που περιελάμβανε πολλούς περισσότερους.

Η άμπωτη, η υποχώρηση και η απονεύρωση του κινήματος, με την καταλυτική συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ που καλλιέργησε συστηματικά αυταπάτες για μια καλύτερη διαχείριση του -βάρβαρου- καπιταλιστικού συστήματος, κάνει το κράτος να νιώθει παντοδύναμο. Ότι έχει την ευκαιρία του να καταφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα στον κόσμο του αγώνα.

Τις ψεύτικες ελπίδες που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ακολούθησε η αδράνεια και η απογοήτευση. Και πάνω σε αυτά, προσπαθεί η ΝΔ, να εμπεδώσει τον φόβο και την υποταγή, με την μπότα των ένστολων φρουρών της αστικής δημοκρατίας, με τη δημιουργία ενός σιδερένιου πλέγματος καταστολής και ελέγχου.

Από την κατοχή στην περιοχή των Εξαρχείων, τις σεξιστικές επιθέσεις και τους βασανισμούς, τις δολοφονικές επιθέσεις σε διαδηλωτές, από την στοχοποίηση και την παρακολούθηση αγωνιστών, από την κατάργηση του ασύλου και το χτύπημα των φοιτητικών αντιστάσεων, το χτύπημα στην απεργία και την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού, τις διώξεις αγωνιστών και την ποινικοποίηση της διαδήλωσης, μέχρι το καθεστώς εξαίρεσης και τη δημιουργία λευκών κελιών για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους πνιγμούς των μεταναστών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την περιθωριοποίηση των μεταναστών, των προσφύγων και όσων περισσεύουν, η ουσία είναι η βαρβαρότητα του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος. Ενός συστήματος που βασίζεται στη βίαιη επιβολή μιας κάστας ισχυρών πάνω στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, που βασίζεται στην καταστολή και την εμπέδωση του φόβου, της υποταγής και που δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο από φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο.