tetartopress

Οι απόβλητοι

berlin-graffiti


*Με αφορμή ένα γκράφιτι, που αφορά μια κοινωνία στην οποία το σύνταγμα και οι νόμοι επιτρέπουν την ύπαρξη αλλά και τη δημιουργία όντων χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα…

——

Τους έβλεπες πια μοναχά ζωγραφιστούς σε γκράφιτι. Πολλοί είχαν προσπαθήσει να τους περιγράψουν. Έστω σωματικά. Στο πρόσωπο ελάχιστοι τους είχαν δει. Κυκλοφορούσαν πάντα βράδυ σαν τα αιλουροειδή.

Ναι, αυτό που σε αυτά τα όντα είχαν παρατηρήσει ήταν η ευλυγισία τους, η γρηγοράδα τους, το γλίστρημά τους, που τους έδινε έτσι την δυνατότητα, το πλεονέκτημα να εξαφανίζονται σε δευτερόλεπτα, όταν η ανάγκη το απαιτούσε. Η ανάγκη αλλά και η προτεραιότητα να είναι, αλλά κυριότερα να παραμένουν, αόρατοι.

Δημιουργήθηκαν σε εργαστήρια. Γονιδιακά μεταλλαγμένοι. Μοιράστηκαν σε διάφορες μητροπόλεις, πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις της υδρογείου. Δουλειά τους η καθαριότητα, η αποκομιδή σκουπιδιών.

Καθαριότητα που περιελάμβανε το μάζεμα, τη διαλογή και την ανακύκλωση οτιδήποτε είχε από ανθρώπους χρησιμοποιηθεί και ως σκουπίδι πεταχτεί. Και η αλήθεια είναι ότι χιλιάδες, εκατομμύρια είδη είχαν διασπαρεί ως σκουπίδια στις σύχρονες απάνθρωπες μεγαλουπόλεις.

Τα όντα αυτά εξαιτίας της γονιδιακής-μεταλλαγμένης κατασκευής τους δεν είχαν την δυνατότητα να μυρίζουν. Τη μύτη την χρησιμοποιούσαν μοναχά για να αναπνέουν. Η μυρωδιά αλλά και η συνακόλουθη γεύση δεν ήταν χαρακτηριστικό τους.

Τα χέρια τους είχαν σαν δέρμα κάτι σαν γυαλόχαρτο, έτσι ώστε να μην έχουν ποτέ πρόβλημα τραυματισμών ή και μολύνσεων.

Δυνατότητα αναπαραγωγής δεν είχαν, αλλά κατασκευάζονταν μοναχά εργαστηριακά. Τρέφονταν με επίσης γονιδιακά μεταλλαγμένη τροφή έτσι ώστε να μην παραγάγουν οι ίδιοι απόβλητα και επαναφορτίζονταν κατά την διάρκεια της ημέρας στα εργαστήρια κατασκευής τους.

Δεν είχαν επίσης τη δυνατότητα να ερωτεύονται, ενώ το GPS που είχε εμφυτευτεί σε σχήμα καρδιάς, τους έδινε τη δυνατότητα να μην γίνονται ορατοί από κανέναν, αλλά μονίμως να παρακολουθούνται και να μανιπουλάρονται από τους κατασκευαστές τους.

Το πείραμα των Αποβλήτων τερματίστηκε όταν κάποια στιγμή και για ανεξήγητο λόγο, κάποια από αυτά τα όντα άρχισαν να μυρίζουν. Η δυνατότητα της μυρωδιάς τους ερέθισε εγκεφαλικούς νευρώνες οι οποίοι με τη σειρά τους άρχισαν να τους οδηγούν σε σκέψεις. Οι σκέψεις τους οδήγησαν σε από κοινού αντιμετώπιση των κατασκευαστών τους. Λέγεται ότι κάποια από αυτά τα όντα απέκτησαν όνομα και άρχισαν να ερωτεύονται.

Δεν επαναφορτίστηκαν ποτέ πια και καταστράφηκαν από τους δημιουργούς τους, επιστήμονες. Ανάμεσα στα σκουπίδια βρέθηκε ένα πεταμένο GPS σε σχήμα καρδιάς του οποίου αφού αναλύθηκαν τα δεδομένα, έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ζωγραφίσουν τους απόβλητους.

Από τότε η ζωγραφιά αυτή κοσμεί μια κατοικία στην περιοχή Nollendorfplatz, στο Βερολίνο, υπενθυμίζοντας στους μη απόβλητους, ότι οφείλουν να αγωνίζονται συνέχεια ώστε να μην χαθεί αυτή η όμορφη μυρωδιά, ή πραγματική ευωδιά των σημαντικών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

 
 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Αυτό το τίποτα

Το τέλος των άδικων θανάτων

Στάσου πλάι μου

Kόσμοι, απόκοσμοι

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Τιφέν Ριβιέρ «Η Διάκριση»

Τιφέν Ριβιέρ «Η Διάκριση»

Ένας καθηγητής κοινωνιολογίας προσπαθεί να εξηγήσει στους μαθητές του λυκείου του τις βασικές έννοιες της Διάκρισης του Πιερ Μπουρντιέ, οδηγώντας τους να ...
Naxatras - Νέο single & ανακοίνωση κυκλοφορίας νέου άλμπουμ

Naxatras – Νέο single & ανακοίνωση κυκλοφορίας νέου άλμπουμ

To psychedelic rock συγκρότημα Naxatras ανακοίνωσε την κυκλοφορία του πέμπτου στούντιο άλμπουμ τους, V, που θα κυκλοφορήσει στις 28 Φεβρουαρίου ...
Ρόμπερτ Μούζιλ «Τρεις γυναίκες»

Ρόμπερτ Μούζιλ «Τρεις γυναίκες»

Τρία θραυσματικά πορτραίτα γυναικών που συγκροτούν μια συγκλονιστική σύνθεση με επίκεντρο την τραγωδία του έρωτα. Η ειρωνεία του αφηγητή που ...
Νάντη Χατζηγεωργίου «Φτιάχνω έναν πύργο»

Νάντη Χατζηγεωργίου «Φτιάχνω έναν πύργο»

Είναι αυτό το ψηλό κτήριο ένας φανταστικός τόπος, ένας χώρος για όλους ή μήπως ο λόγος που θα γίνουμε εχθροί; ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 172 Άρθρα

«Words are all we have», είπε ο Σάμουελ Μπέκετ. Mικρός σαν ήμουν, ήθελα να πραγματοποιηθούν οι τρεις ευχές που μου αναλογούσαν. Πάντα όμως έκανα την ίδια μοναδική ευχή. Τις άλλες δύο δεν χρειάστηκε να τις σπαταλήσω. Γιατί από μικρός βρήκα τους «Αγιους Τόπους» μου. Τους τόπους εκείνους όπου η μνήμη μου, δημιουργούσε τις λέξεις και οι λέξεις αρθρώνονταν σε λόγο. Μερικές φορές είμαι τυχερός και ο Λόγος με γεμίζει με το φως του. Τότε μιά βαθιά γαλήνη και παραδοχή με κατακλύζει. [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top