tetartopress

«Η Γυναίκα της Ζάκυθος» σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου – Όταν οι «καθαρές» σκέψεις δημιουργούν άριστες παραστάσεις


«…Και μου ήρθε στο νου μου περισσότερο απ΄ όλους αυτούς η Γυναίκα της Ζάκυθος, η οποία πολεμάει να βλάφτει τους άλλους με τη γλώσσα και με τα έργατα· και γυρεύοντας να ιδώ αν μέσα σε αυτήν τη ψυχή, εις την οποίαν αναβράζει η κακία του Σατανά εάν έπεσε ποτέ η επιθυμία του παραμικρού καλού…»

Η Γυναίκα της Ζάκυθος είναι έργο του Διονύσιου Σολωμού και γράφτηκε το διάστημα 1826-1833. Το έργο ο Σολωμός το τελείωσε σε δυο χρονολογίες (θεωρείται ημιτελές), την πρώτη φορά που καταπιάστηκε, το 1826 στη Ζάκυνθο και το τελείωσε το 1829 στην Κέρκυρα, μας μεταφέρει την αφήγηση -αλληγορική πολλές φορές – μέσω ενός μοναχού, του Διονύσιου. Στο έργο, ενυπάρχουν δυο θέματα που μας αποκαλύπτονται περίτεχνα από τον Σολωμό, η σκληρή συμπεριφορά των γυναικών της εποχής και η απόρριψη των γυναικών που κατέφυγαν από το Μεσολλόγι στη Ζάκυνθο, για να γλιτώσουν από την τουρκική πολιορκία. Τηρουμένων των αναλογιών, αυτό συμβαίνει σε αρκετά παραμεθόρια νησιά ακόμα και σήμερα. Μέσα στο έργο, διαφαίνεται το μίσος της γυναίκας για την επανάσταση, η κακία της και η μελλοντική τιμωρία της. Τη δεύτερη και τελευταία φορά (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1833) που ο Σολωμός καταπιάστηκε με το έργο, εμφάνισε τη γυναίκα ως όργανο του διαβόλου, σε μια προσπάθεια σύγκρουσης ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα πεζό σατιρικό έργο, που έχει ως στόχο την Ζακυνθινή κοινωνία και τους αριστοκράτες που αδιαφορούν για την επανάσταση. Αξίζει να σημειωθεί πως έχει ως πρότυπα λόγου την Αποκάλυψη του Ιωάννη και την Υπερκάλυψη του Φόσκολου.

Στην πρεμιέρα της φετινής καλλιτεχνικής περιόδου του νέου θεάτρου Όροφως στην πόλη της Πάτρας παρακολουθήσαμε την παράσταση Η Γυναίκα της Ζάκυθος σε σκηνοθεσία της Άντζελας Μπρούσκου. Στην παράσταση, η σκηνοθέτις Άντζελα Μπρούσκου παρουσιάζει σε ένα θέατρο δωματίου το έργο του Σολωμού εν είδει hand-in-script performance, αποτυπώνοντας με υψηλή σκηνοθετική καθαρότητα – ίδιον της σκηνοθέτιδος- τους κώδικες του κειμένου. Έτσι, βλέπουμε συνεχή χρήση συνδυαστικού – μεταβατικού λόγου, στηλιτεύοντας με συνεχείς εναλλαγές εικόνων τις καταστάσεις της περιόδου εκείνης, με αντανάκλαση στο σήμερα. Η συνεχής κίνηση των ηθοποιών με στυλιζαριεμένες κινήσεις, η υποβλητική- εξπρεσσιονιστική ατμόσφαιρα, χρωματισμένη επίσης από μια υποβλητική ηχητική αποτύπωση, μας μεταφέρουν σε ένα αποκαλυπτικό τοπίο. Χαρακτηριστική είναι η στιγμή της αφήγησης που η Μπρούσκου κοιτά στο φακό και βλέπουμε το μάτι της μόνο μέσα από τον προτζέκτορα, τα χέρια στο πηγάδι, η ημίγυμνη κοπέλα να μαστιγώνεται πάνω στο τραπέζι, θυμίζει κάτι από πίνακα Jeronimo Boss. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε τις ευρηματικές σκηνοθετικές αποτυπώσεις, τη στιγμή της «θόλωσης» του μυαλού με ένα ύφασμα να μπερδεύεται στα χέρια των ηθοποιών, τη σκηνή του καθρέφτη που ζωντανεύει και απαντά στη θέαση του εαυτού της γυναίκας και τον συνεχή φορτισμένο λόγο που αιωρείται και βοηθά, εκτός από τη συγκρουσιακή ατμόσφαιρα αφηγητή και γυναίκας, σε μια αποδομητική εικόνα, για την κοινωνία εκείνης της περιόδου· των ηθικά καλών Μεσολλογιτών και Ζακυνθινών εναντίον της γυναίκας, διασφαλίζοντας έτσι μια αισθητική απόκλιση από τα συνηθισμένα.


Σε υποκριτικό επίπεδο η Άντζελα Μπρούσκου κινείται σε εξαιρετικά επίπεδα, αποδεικνύοντας γιατί θεωρείται μια υψηλής αισθητικής ηθοποιός με την κίνηση του σώματός της, κατά στιγμές, να λειτουργεί ως προέκταση των συμβολισμών του έργου. Η Παρθενόπη Μπουζούρη, με συνεχή κίνηση και ένταση στο λόγο και στην σκηνική αποτύπωση λειτουργεί αποτυπώνοντας τις εξπρεσσιονιστικά στυλιζαρισμένες κινήσεις που απαιτεί το θέατρο δωματίου, σε υψηλής αισθητικής επίπεδα. Από κοντά και η Δανάη Κατσαμένη, που υποκριτικά λειτουργεί πολύ καλά μέσα στους ρόλους και στους συμβολισμούς του έργου που επιτελεί. Παράλληλα η εξαιρετική φωνή της χρωματίζει ιδιαιτερότητες των στιγμών.

Ο φωτισμός από τον Παντελή Μάκκα και η Μουσική από τον Γιώργο Ανδριώτη βοηθούν στην αποτύπωση της υποβλητικής ατμόσφαιρας, ενώ τα κοστούμια από την Άντζελα Μπρούσκου εμπεριέχουν κάτι από τις μαυροφορεμένες γυναίκες εκείνης της περιόδου φέρνοντάς μας πιο κοντά στην ιστορική αποτύπωση.

Η παράσταση Η Γυναίκα της Ζάκυθος σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου, αποδεικνύει γιατί το θέατρο είναι μια ψευδής κατασκευή που μιλάει όμως τη γλώσσα της αλήθειας, και αποτελεί μια απόδειξη πως όταν υπάρχει το υψηλό αισθητικό κριτήριο, ο/η σκηνοθέτης/ις γνωρίζει το αντικείμενο και έχει «καθαρές» σκέψεις, μπορεί να δημιουργηθούν άριστες παραστάσεις και να αναβαθμίσουν ποιοτικά το θεατρικό προϊόν.

«Η Γυναίκα της Ζάκυθος» είναι η πρώτη παράσταση για το Θέατρο Όροφως που ξεκίνησε πρόσφατα να λειτουργεί στην πόλη της Πάτρας. Πρόκειται για έναν καταπληκτικό χώρο, με ξύλινη οροφή και μεγάλη σκηνή, που απολαμβάνει ο θεατής χωροταξικά σε πλάτος την παράσταση και δίνεται η ευκαιρία στα θεατρικά σχήματα να αποτυπώσουν το έργο τους με μεγάλη ευχέρεια.

 

Επόμενες παραστάσεις

Στην Πάτρα (Όθωνος Αμαλίας 112) στο Θέατρο Όροφως:
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου στις 21.30
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου στις 20.30
Πληροφορίες & Κρατήσεις: Τηλ. 261 1810983, Κιν. 6939835990. ticketservices.gr

Στην Αθήνα στο Ξενοδοχείον Μπάγκειον ( Πλατεία Ομονοίας 19):
Από 4 έως 27 Οκτωβρίου 2021. Ημέρες παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη,  Τετάρτη στις 19:00. Πληροφορίες & προπώληση viva.gr

 
 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 
 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Σκιαδαρέσες και Usurum live στην Πάτρα

Σκιαδαρέσες και Usurum live στην Πάτρα

7 οι Usurum και 5 οι Σκιαδαρέσες μας κάνουν 12. Ε, δεν μπορεί κάποιος από όλους θα σας αρέσει! Σας ...
Ένας ελέφαντας με ρεντιγκότα

Ξένια Μαρίνου «Ένας ελέφαντας με ρεντιγκότα»

Το βιβλίο επιχειρεί μια διαφορετική τοιχογραφία των πρώτων τριάντα χρόνων της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας, εστιάζοντας στην ανασυγκρότηση και στον τρόπο ...
Wu Ming «Αλτάι»

Wu Ming «Αλτάι»

Βενετία, 1569. Ένα μπουμπουνητό συγκλονίζει τη νύχτα, ο ουρανός είναι κόκκινος και επικρέμαται απειλητικά πάνω από τη λιμνοθάλασσα: είναι η ...
Ηρακλής Παναγούλης «Ανεβοκατεβαίνοντας κλίμακες»

Ηρακλής Παναγούλης «Ανεβοκατεβαίνοντας κλίμακες»

Τρεις χρόνοι, τρεις γεωγραφίες. Δρόμοι, διαδρομές και δίκτυα στην Πελοπόννησο του 18ου αιώνα, στη μεταπολεμική Δίβρη Ηλείας, στις σύγχρονες παγκοσμιοποιημένες ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 115 Άρθρα

Ο Δημήτριος Ζαπάντης είναι αριστούχος απόφοιτος του τμήματος θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πατρών (ΒΑ) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου με θέμα «Το αρχαίο θέατρο και η πρόσληψη του» του τμήματος θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πατρών (ΜΑ). Συνεργάζεται από το 2016 ως κριτικός θεάτρου με την διαδικτυακή εφημερίδα tetartopress.gr, και το ηλεκτρονικό περιοδικό youfly.com. Είναι επισκέπτης αρθρογράφος στους Atheniantimes και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Θεατρογραφίες. Τα ενδιαφέροντά του εστιάζονται γύρω από το αρχαίο δράμα και την πρόσληψή του, το πεδίο των gender studies, την δραματουργική ανάλυση του σύγχρονου θεάτρου καθώς και τη σύγχρονη σκηνική αποτύπωση αρχαίων παραστάσεων. Είναι μέλος της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών | [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top