Η ώριμη ντομάτα

Σε μικρότερες ηλικίες το μυαλό έχει άλλες λειτουργίες. Η παρόρμηση ξεχειλίζει, η ουτοπία είναι βασική πηγή ζωής και τα όνειρα και οι στόχοι δίνουν και παίρνουν. Οι νέοι έχουν την ανάγκη να δηλώνουν παρών. Να φωνάζουν ότι είναι εδώ, να ενημερώνουν για το πού βρίσκονται, τι κάνουν, τι ετοιμάζουν. Θέλουν όλος ο κόσμος να είναι γύρω τους, πάνω τους. Να ξέρει την παραμικρή τους κίνηση και να τον έχουν ως αυλή (όχι απαραιτήτως με την κακή έννοια).

Μεγαλώνοντας όμως τα πράγματα αλλάζουν μέσα σ’ ένα υγιές κεφάλι. Από τη σημαντικότητα του «φαίνεσθαι», περνάς στην επιτακτική ανάγκη του «μη φαίνεσθαι». Αρχίζεις και σκέφτεσαι πως ό,τι κάνω, πρέπει να έχω λόγο που το κάνω. Σιγά- σιγά ανακαλύπτεις πως δεν υπάρχει κάποιος ουσιαστικός σκοπός για να ενημερώνεις τους πάντες για τις εξελίξεις της ζωής σου. Την άποψή σου, τις επιχειρήσεις σου, τα λεφτά σου, τις διακοπές σου, τα παιδιά σου (αν και αυτό με τις φωτογραφίες των παιδιών σε συναντήσεις για καφέ με φίλους, δύσκολα το γλυτώνουν οι φίλοι), την ύπαρξή σου.

Η ηρεμία και η ησυχία είναι πράγματα ανεκτίμητα, τα οποία (όσο κλισέ και να διαβάζεται) πρέπει να τα χάσεις για να εκτιμήσεις την αξία τους. Είναι παράξενοι καιροί για υπερέκθεση (βασικά πάντα ήταν, αλλά δεν είχαμε τόσο μεγάλη ευκαιρία υπερέκθεσης). Βάζουμε τον εαυτό σας σε εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους που δεν μπορούμε να φανταστούμε καν.

Αν κάνουμε ένα κόπο να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: «γιατί μοιράζουμε τον χρόνο και κομμάτια απ’ τη ζωή μας με ανθρώπους που δεν μας ενδιαφέρουν;» δεν ξέρω αν έχουμε να δώσουμε κάποια πειστική απάντηση πέραν της «ματαιοδοξίας».

Η ματαιοδοξία λοιπόν είναι ο λόγος που συμπεριφέρονται έτσι οι νέοι. Ένα παιδί δικαιούται να είναι ματαιόδοξο. Ένα μεγάλος άνθρωπος όμως, αν το συνεχίσει ως τρόπο ζωής, βάζει τον εαυτό του σε μια διαδικασία επικείμενης καταστροφής.

Κάποτε είχα δει μια συνέντευξη του Ηλία Μαμαλάκη* ο οποίος έλεγε:

«Έχω γυρίσει τα μεγαλύτερα εστιατόρια του κόσμου, έχω φάει σε όλους τους βραβευμένους Σεφ, έχω πιει παλαιωμένα κρασιά. Ξέρετε πού βρήκα την ευτυχία; Σ’ ένα μπαλκόνι στην Νάξο, με θέα θάλασσα, να τρώω ντόπιο τυρί, μαζί με μια ώριμη ντομάτα».

*Ο Ηλίας Μαμαλάκης είναι Έλληνας οικονομολόγος, μάγειρας και παρουσιαστής.