tetartopress

Η ουρανο… μίκης γέφυρα


Μέσα σε αυτό το αέναο ταξίδι των γεννήσεων και των θανάτων υπάρχουν στιγμές -μάλλον στιγμές- που μέσα μας πιθανόν να διαρκούν, να παίρνουν την μορφή της ψευδαίσθησης της αιωνιότητας.

Ναι, είναι εκείνες οι στιγμές, τα δευτερόλεπτα εκείνα ευδαιμονίας -θα τολμούσα έτσι να περιέγραφα- όπου κατανοούμε, καλύτερα θα έγραφα όπου συνειδητοποιούμε, ότι οφείλουμε μέρος, σημαντικό μέρος της εγκεφαλικής αλλά και συναισθηματικής μας ισορροπίας, έμπνευσης, ευζωίας, ακόμη και τρόπου σκέψης και υπαρξιακής θεώρησης της ζωής μας, σε ανθρώπους ιδιαίτερα ευφυείς, καινοτόμους, προχωρημένους για την εποχή που έζησαν αλλά και με το αντικείμενο και με τον τομέα με το οποίο ασχολήθηκαν.

Οι μεγαλοφυείς όλοι αυτοί επιστήμονες, καλλιτέχνες, ή οποιοδήποτε άλλοι τέτοιοι άνθρωποι, δημιούργησαν με το έργο τους μια τεράστια σκιά κάτω από την οποία οι σύγχρονες αλλά και επόμενες γενεές κατάφεραν να ”ξαποστάσουν” από την τυραννική κάποιες φορές υπαρξιακή τους αγωνία.

Σίγουρα για το καθέναν από εμάς είναι διαφορετική η σύνθεση και η επιλογή της ομάδας των μεγαλοφυών αυτών προσωπικοτήτων. Αυτό όμως που είναι κοινό σε όλους εμάς είναι ότι η υπαρξιακή μας αγωνία μέσα από τη γνώση και τη βίωση του έργου όλων αυτών των προσωπικοτήτων μετατράπηκε σε βαθιά υπαρξιακή χαρά, ευγνωμοσύνη και γαλήνη-πραότητα.

Ναι, ο Μίκης, είχε πει ότι σε μια συνέντευξη στο περιοδικό Τέταρτο και στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο ήδη το 1985: ”Για ένα πράγμα δεν έχουμε δικαίωμα: να είμαστε δυστυχισμένοι. Πρέπει να διεκδικούμε παντού την ευτυχία μας.” Και βέβαια τα παραπάνω λόγια του παγκόσμια σημαντικού αυτού ανδρός έρχονται να ”κλειδώσουν” με το γεγονός ότι με την μουσική του -και όχι μόνον- διεκδίκησε τουλάχιστον την ευτυχία του αλλά και των συνανθρώπων του επίσης.

Κατάφερε έτσι ο Μίκης Θεοδωράκης με το μουσικό του έργο και την κοσμοθεωρία του να γίνει η γέφυρα εκείνη που ένωσε την ανθρώπινη γήινη ύπαρξη με την ευτυχία και την χαρά που νιώθει ο κάθε άνθρωπος σαν χάνεται σε αυτό το υπέρτατο ουράνιο μπλε. Να μετατρέψει τις δυστοπίες μας σε όμορφες πόλεις.

Κατάφερε ο Μίκης Θεοδωράκης με τη μουσική του να μας κάνει λίγο ή περισσότερο καλύτερους ανθρώπους.

Ένα βαθύ ”ευχαριστώ” ως ύστατος χαιρετισμός είναι μια ύψιστη τιμή στο μεγαλείο του.

Το παρακάτω κομμάτι με τίτλο ”Όμορφη πόλη” ως φάρμακο στις δυσκοίλιες δυστοπίες μας.

 
 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Αυτό το τίποτα

Το τέλος των άδικων θανάτων

Στάσου πλάι μου

Kόσμοι, απόκοσμοι

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Σοφία Αυγερινού «Άγνωστες λέξεις»

Σοφία Αυγερινού «Άγνωστες λέξεις»

Οι τακτικές επισκέψεις της αφηγήτριας στο σπίτι των τυφλών συγγενών της μετατρέπονται σε εναγώνιες προσπάθειες να σώσει τον γιο τους ...
«Με τη καρδιά στο χέρι» - Το πρώτο single από τον επερχόμενο νέο δίσκο του Γιάννη Βεσλεμέ «Η Εκδρομή»

«Με τη καρδιά στο χέρι» – Το πρώτο single από τον επερχόμενο νέο δίσκο του Γιάννη Βεσλεμέ «Η Εκδρομή»

Ο Γιάννης Βεσλεμές επιστρέφει στις 14 Φλεβάρη  με καινούριο δίσκο στη Veego Records. «Η Εκδρομή» εξιστορεί σε 10 τραγούδια – ...
Τιφέν Ριβιέρ «Η Διάκριση»

Τιφέν Ριβιέρ «Η Διάκριση»

Ένας καθηγητής κοινωνιολογίας προσπαθεί να εξηγήσει στους μαθητές του λυκείου του τις βασικές έννοιες της Διάκρισης του Πιερ Μπουρντιέ, οδηγώντας τους να ...
Naxatras - Νέο single & ανακοίνωση κυκλοφορίας νέου άλμπουμ

Naxatras – Νέο single & ανακοίνωση κυκλοφορίας νέου άλμπουμ

To psychedelic rock συγκρότημα Naxatras ανακοίνωσε την κυκλοφορία του πέμπτου στούντιο άλμπουμ τους, V, που θα κυκλοφορήσει στις 28 Φεβρουαρίου ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 172 Άρθρα

«Words are all we have», είπε ο Σάμουελ Μπέκετ. Mικρός σαν ήμουν, ήθελα να πραγματοποιηθούν οι τρεις ευχές που μου αναλογούσαν. Πάντα όμως έκανα την ίδια μοναδική ευχή. Τις άλλες δύο δεν χρειάστηκε να τις σπαταλήσω. Γιατί από μικρός βρήκα τους «Αγιους Τόπους» μου. Τους τόπους εκείνους όπου η μνήμη μου, δημιουργούσε τις λέξεις και οι λέξεις αρθρώνονταν σε λόγο. Μερικές φορές είμαι τυχερός και ο Λόγος με γεμίζει με το φως του. Τότε μιά βαθιά γαλήνη και παραδοχή με κατακλύζει. [email protected]

Back to Top