tetartopress

Η ουρανο… μίκης γέφυρα


Μέσα σε αυτό το αέναο ταξίδι των γεννήσεων και των θανάτων υπάρχουν στιγμές -μάλλον στιγμές- που μέσα μας πιθανόν να διαρκούν, να παίρνουν την μορφή της ψευδαίσθησης της αιωνιότητας.


Advertisement

Ναι, είναι εκείνες οι στιγμές, τα δευτερόλεπτα εκείνα ευδαιμονίας -θα τολμούσα έτσι να περιέγραφα- όπου κατανοούμε, καλύτερα θα έγραφα όπου συνειδητοποιούμε, ότι οφείλουμε μέρος, σημαντικό μέρος της εγκεφαλικής αλλά και συναισθηματικής μας ισορροπίας, έμπνευσης, ευζωίας, ακόμη και τρόπου σκέψης και υπαρξιακής θεώρησης της ζωής μας, σε ανθρώπους ιδιαίτερα ευφυείς, καινοτόμους, προχωρημένους για την εποχή που έζησαν αλλά και με το αντικείμενο και με τον τομέα με το οποίο ασχολήθηκαν.

Οι μεγαλοφυείς όλοι αυτοί επιστήμονες, καλλιτέχνες, ή οποιοδήποτε άλλοι τέτοιοι άνθρωποι, δημιούργησαν με το έργο τους μια τεράστια σκιά κάτω από την οποία οι σύγχρονες αλλά και επόμενες γενεές κατάφεραν να ”ξαποστάσουν” από την τυραννική κάποιες φορές υπαρξιακή τους αγωνία.


Advertisement

Σίγουρα για το καθέναν από εμάς είναι διαφορετική η σύνθεση και η επιλογή της ομάδας των μεγαλοφυών αυτών προσωπικοτήτων. Αυτό όμως που είναι κοινό σε όλους εμάς είναι ότι η υπαρξιακή μας αγωνία μέσα από τη γνώση και τη βίωση του έργου όλων αυτών των προσωπικοτήτων μετατράπηκε σε βαθιά υπαρξιακή χαρά, ευγνωμοσύνη και γαλήνη-πραότητα.

Ναι, ο Μίκης, είχε πει ότι σε μια συνέντευξη στο περιοδικό Τέταρτο και στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο ήδη το 1985: ”Για ένα πράγμα δεν έχουμε δικαίωμα: να είμαστε δυστυχισμένοι. Πρέπει να διεκδικούμε παντού την ευτυχία μας.” Και βέβαια τα παραπάνω λόγια του παγκόσμια σημαντικού αυτού ανδρός έρχονται να ”κλειδώσουν” με το γεγονός ότι με την μουσική του -και όχι μόνον- διεκδίκησε τουλάχιστον την ευτυχία του αλλά και των συνανθρώπων του επίσης.

Κατάφερε έτσι ο Μίκης Θεοδωράκης με το μουσικό του έργο και την κοσμοθεωρία του να γίνει η γέφυρα εκείνη που ένωσε την ανθρώπινη γήινη ύπαρξη με την ευτυχία και την χαρά που νιώθει ο κάθε άνθρωπος σαν χάνεται σε αυτό το υπέρτατο ουράνιο μπλε. Να μετατρέψει τις δυστοπίες μας σε όμορφες πόλεις.

Κατάφερε ο Μίκης Θεοδωράκης με τη μουσική του να μας κάνει λίγο ή περισσότερο καλύτερους ανθρώπους.

Ένα βαθύ ”ευχαριστώ” ως ύστατος χαιρετισμός είναι μια ύψιστη τιμή στο μεγαλείο του.

Το παρακάτω κομμάτι με τίτλο ”Όμορφη πόλη” ως φάρμακο στις δυσκοίλιες δυστοπίες μας.


Advertisement


Advertisement

 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Η Χώρα του χιονιού είναι μια ιστορία έρωτα ανάμεσα σε έναν αργόσχολο διανοούμενο αστό του Τόκυο και μια γκέισα των ...
Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Ένα ξεχασμένο λογοτεχνικό διαμάντι της σπουδαίας Betty Smith. Μια ωδή στη νεανική αγάπη, τον γάμο, την οικογένεια, την ελπίδα. Μπρούκλιν, ...
Χατζηφραγκέτα

Χατζηφραγκέτα the band ζωντανά στην Πάτρα

Οι Χατζηγφραγκέτα σε fullband σύνθεση έρχονται το Σάββατο 2 Μαρτίου στο Royal στην Πάτρα. Οι Χατζηφραγκέτα είναι: Πάνος Φραγκιαδάκης – ...
Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks (Κανακάρη 185, Πάτρα) την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου στις 20:00 θα διαβάσουν αποσπάσματα από τα ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 172 Άρθρα

«Words are all we have», είπε ο Σάμουελ Μπέκετ. Mικρός σαν ήμουν, ήθελα να πραγματοποιηθούν οι τρεις ευχές που μου αναλογούσαν. Πάντα όμως έκανα την ίδια μοναδική ευχή. Τις άλλες δύο δεν χρειάστηκε να τις σπαταλήσω. Γιατί από μικρός βρήκα τους «Αγιους Τόπους» μου. Τους τόπους εκείνους όπου η μνήμη μου, δημιουργούσε τις λέξεις και οι λέξεις αρθρώνονταν σε λόγο. Μερικές φορές είμαι τυχερός και ο Λόγος με γεμίζει με το φως του. Τότε μιά βαθιά γαλήνη και παραδοχή με κατακλύζει. [email protected]

Back to Top