«Οι Παγιδευτές» του Γιώργου Σκούρτη – Οι ιδέες βομβαρδίζονται πρώτες

Βρισκόμενος ανάμεσα σε μικρούς διαβόλους και μεγάλους θεούς, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί ποιος τελικά κατέχει την εξουσία και ποιος αποφασίζει τα «μελλούμενα». Απ΄ τη μία η υποκειμενικότητα ενός εμφυλίου και από την άλλη η αντικειμενικότητα της δύναμης του έρωτα. Νικητής θα είναι ο ανίκητος στη μάχη έρωτας που δεν γνωρίζει από εχθρούς γιατί απευθύνεται στα πάθη. Εκεί κερδίζει πάντα, χρησιμοποιώντας την εσωτερική μας δύναμη για να μας υποτάξει.

Οι ιδέες πρέπει να βρεθεί τρόπος να νικηθούν, οι ιδέες προϋποθέτουν νόηση, ο έρωτας δεν απευθύνεται στην νόηση, απευθύνεται στην αδυναμία, ακόμα και αν κάποιος είναι αρχειοθέτης αξιών, έστω και ο τελευταίος, δεν μπορεί να αντισταθεί στον αγαλλίαση που του προσφέρει η ηδονή.

Όποιος έχει αξίες και ιδέες πρέπει να παρακολουθείται, μην ξεφύγει και γίνει επικίνδυνος, μήπως αναστήσει το πτώμα της αλήθειας και η εξουσία καταλυθεί, γι΄ αυτό πρέπει να παρακολουθείται όλες της ώρες, η εξουσία έχει προαποφασίσει γι΄αυτόν να τον κρατάει αδρανή, να επιλέγει την διασκέδασή του, να επιλέγει τους φόβους του και να τον κάνει να ονειρεύεται ό,τι αυτή θέλει, όλοι πρέπει να είναι νωθροί και όλοι πρέπει να είναι προδιαγεγραμμένοι.

Οι «Παγιδευτές» του Γιώργου Σκούρτη, ολοκληρώνουν την θεατρική του πενταλογία (Οι Νταντάδες, Οι Μουσικοί, Οι Εκτελεστές, Οι Ηθοποιοί). Ο Σκούρτης με αυτό το έργο του εξελίσσει ένα προηγούμενό του, τους Νταντάδες καθώς τα δυο έργα «συνομιλούν» πάνω στην κοινωνικοπολιτική κατάχρηση της εξουσίας και την καταγγέλλουν. Διακρίνεται ένα Οργουελικό σενάριο παρακολούθησης των πάντων και ανελευθερίας της θέλησης, ακόμα και οι ηδονές είναι ελεγχόμενες. Η διασκέδαση μέσα από το σκοτεινό δωμάτιο είναι μια κοπέλα στο απέναντι κτήριο να αποκαλύπτει τα θέλγητρά της, ακόμα όμως και αυτή βαλμένη από το καθεστώς για να διασκεδάζει αυτούς που την ποθούν. Όλα ελέγχονται.

Οι διάλογοι θίγουν, θεωρητικές έννοιες και μιλούν για αξίες καθώς το όλο σκηνικό διαδραματίζεται στα πλαίσια ενός εμφυλίου πολέμου (ο ίδιος ο Σκούρτης ανέφερε ότι επηρεάστηκε από τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας), ακούγονται συχνά οι λέξεις πόλεμος, κρεματόρια, πτώματα, καταγγέλλοντας τη ματαιοδοξία της εξουσίας. Οι πρωταγωνιστές, γνωρίζουν τις «σωστές αξίες» και μέσα από διαλόγους προσπαθούν να τις προβάλλουν ο ένας στον άλλο. Καχύποπτοι και οι δυο μέχρι τέλους, κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τα πάθη του και προσπαθεί να σώσει τον άλλο από τον εαυτό του.

Το έργο, διακόπτεται και μας καθηλώνει όταν ο ένας από τους δυο πρωταγωνιστές σταματάει και κοιτάζει μέσα από το τηλεσκόπιο του έξω από το παράθυρο. Το κοινό παρακολουθεί μαζί του την κοπέλα του απέναντι δωματίου. Στη συνέχεια ξαναρχίζουν οι συζητήσεις, περί αλήθειας και σωστής θεώρησης των πραγμάτων μέχρι που αποκαλύπτεται ότι και οι δυο είναι ερωτευμένοι με την κοπέλα που παρακολουθούν, είτε είναι η ίδια είτε οποιαδήποτε κοπέλα τους τοποθετεί το καθεστώς.

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Κόκκαλης δημιουργεί, ένα εξαιρετικό έργο επί σκηνής, με έντονους διαλόγους ανάμεσα στους Παλαιολόγο Χαλίδα και Δημήτρη Τζαβάρα οι οποίοι έδωσαν τον απαραίτητο τόνο με τις ερμηνείες τους και μας πέρασαν τα μηνύματα του έργου με τον πιο παραστατικό τρόπο. Σημαντικός ο μονόλογος ύμνος στον έρωτα στα αρχαία και από τους δυο.

Η Σάντυ Πατσαούρα έχει ένα ρόλο χωρίς λόγια, αλλά με μα σημαντική συμβολή στη εξέλιξη της πλοκής και επεξήγησης του πως η εξουσία χρησιμοποιεί σαν δόλωμα τον έρωτα και το πάθος.

Ήχοι από πολυβόλα και βομβαρδισμούς πλαισιώνουν το έργο, που διαδραματίζεται μέσα στο δωμάτιο του «τελευταίου πολίτη» με ντεκόρ και κοστούμια να παραπέμπουν σε εποχή πολέμου.

Ο Γεώργιος Σκούρτης ξεκινώντας με το έργο «Οι Νταντάδες» το 1970, ένα έργο σταθμό της νεότερης ελληνικής δραματουργίας, συνεχίζει να πραγματεύεται θέματα που εστιάζουν στην κοινωνικοπολιτική καταγγελία και στην εμβάθυνση των διαπροσωπικών σχέσεων. Στον κόσμο αρέσει να παρακολουθεί παιχνίδια εξουσίας. Ελκύεται από τον νικητή, συμπάσχει με τον χαμένο. Στους «Παγιδευτές» όμως δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος. Νικητής είναι η εξουσία που στοχεύοντας στις ιδέες και τις αξίες με όπλο τα πάθη μας, δημιουργεί ελεγχόμενους «αντιπάλους» με μια πορεία προδιαγεγραμμένη.

Συντελεστές
Συγγραφέας: Γεώργιος Σκούρτης
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κόκκαλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ματούλα Γεωργεδάκη
Σηνογραφία – ενδυματολογία: Βαλια Ψωμιαδη
Ηχητική επιμέλεια: Βασίλης Κόκκαλης
Παραγωγή: Γραμμές ΤέΧνης

Παίζουν:
Παλαιολόγος Χαλίδας
Δημήτρης Τζαβάρας
Σάντυ Πατσαούρα

[wc_box color=”secondary” text_align=”left”]
Ταυτότητα Παράστασης

[wc_fa icon=”calendar” margin_left=”” margin_right=””][/wc_fa] Ημερομηνία:
16 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 2017
Πέμπτη – Σάββατο, 21:30
Κυριακή, 20:30

[wc_fa icon=”map-marker” margin_left=”” margin_right=””][/wc_fa] Τοποθεσία:
Γραμμές Τέχνης, Μαιζώνος 271, Πάτρα

[wc_fa icon=”ticket” margin_left=”” margin_right=””][/wc_fa] Εισιτήρια:
10 ευρώ και μειωμένο 8 ευρώ

[wc_fa icon=”phone” margin_left=”” margin_right=””][/wc_fa] Πληροφορίες / Κρατήσεις:
6906 569578 | * Μετά την Πάτρα η παράσταση θα παρουσιαστεί και σε αθηναϊκό θέατρο καθώς σε και σε άλλες πόλεις.

[/wc_box]