Η «ποιητική ματιά» του Παύλου Παυλίδη

Κάποιοι θα χαρακτήριζαν ποιητή το Γιάννη Αγγελάκα. Άλλοι το Θάνο Ανεστόπουλο και τον Παντελή Ροδοστόγλου από τα Διάφανα Κρίνα ή ακόμη και το Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Όλοι τους μεγάλοι στιχουργοί που έπλασαν ιστορίες για την αγάπη, τον έρωτα, το θάνατο, τη μοναξιά, που καυτηρίασαν κοινωνικοπολιτικά γεγονότα και που πολλές φορές έκαναν στίχους την πάλη με τους προσωπικούς τους δαίμονες. Μέσα στην κατηγορία των «ποιητών» της ελληνόφωνης σκηνής δε γίνεται να μη συμπεριληφθεί ο Παύλος Παυλίδης. Τόσο με τα Ξύλινα Σπαθιά όσο και στην προσωπική του πορεία είναι εκατοντάδες οι στίχοι με τους οποίους μπορεί να ταυτιστεί και να εκφραστεί κάποιος.

Μέσα από κάθε full album που έχει κυκλοφορήσει επιλέξαμε χαρακτηριστικά και αντιπροσωπευτικά τραγούδια της στιχουργικής του ευφυίας και του προσωπικού στυλ που μέσα στην πορεία των χρόνων δημιούργησε.

«Σιωπή» | Album: «Ξεσσαλονίκη» (1993)
Μια σπάνια στιγμή ευαισθησίας μέσα στη γενικότερη στιχουργική αλητεία του πρώτου άλμπουμ των Ξύλινων Σπαθιών.

«Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε στον αφρό»

«Οι συμμορίες της ασφάλτου» | Album: «Πέρα απ’ τις πόλεις της ασφάλτου» (1995)
Οι «δαίμονες» που λέγαμε παραπάνω. Πάλη με τα συναισθήματα, αδυναμία, ξεπεσμός.

«Για μένα δεν υπάρχει ρόλος, είναι ένας κλόουν μεθυσμένος
που πέφτει μεταμφιεσμένος εκεί που φτύνει ο κόσμος όλος»

«Βροχοποιός» | Album: «Μια ματιά σαν βροχή» (1997)
Ποιος δε σκέφτεται την εφηβεία του στο άκουσμα του συγκεκριμένου στίχου;

«Όταν ήμουνα μικρός μες τα κύματα δε με ‘νοιαζε
αν ο κόσμος είναι απλός ή αν έτσι απλός εμένα μου έμοιαζε
διαμαντένιος ουρανός»

«Ναυαγός» | Album: «Ένας κύκλος στον αέρα» (2000)
Ένας σύγχρονος Οδυσσέας, γυμνός και ευάλωτος.

«Είχα ξεχάσει πια τι έψαχνα να βρω, κάποια πατρίδα, ώσπου σε είδα
σαν να μην είχες δει ποτέ σου ναυαγό
εγώ ήθελα απλώς να πιω λίγο νερό μα εσύ διψούσες
για τον απέραντο βαθύ ωκεανό»

«Μόχα» | Album: «Αφού λοιπόν ξεχάστηκα» (2004)
Η θάλασσα πάλι σε κεντρικό πλάνο. Ίσως ο πιο ταξιδιάρικος στίχος του κομματιού.

«Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια
θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη.
Θα ‘ρχεται ‘κείνο το κορίτσι να ξαπλώνει
πάνω στην άμμο και θα τραγουδάει τάχα»

«Αερικό» | Album: «Άλλη μια μέρα» (2006)
Οι νόμοι της φύσης σε πλήρη εφαρμογή. Δράση – αντίδραση.

«Σβήνω απ’ την άμμο όλα τα χνάρια
απόψε που σε κυνηγάνε,
ξέρεις δε φταίνε τα λιοντάρια,
αν μείνουν νηστικά πεινάνε»

«Σε ζωγράφισα» | Album: «Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει» (2010)
Η περιγραφή του έρωτα με απλές αλλά έντονες εικόνες. Θα το επαναλάβει αυτό αρκετές φορές και στους επόμενους δίσκους.

«Κι ήταν η ματιά σου μαύρος κεραυνός,
κάστρο μες στη νύχτα αρχιπέλαγος.
Πάλι χθες το βράδυ σ’ ονειρεύτηκα,
δίχως να το ξέρω ερωτεύτηκα»

«Θα ‘ρθει μια μέρα» | Album: «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί»(2013)
Γραμμένο για την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές. Κοινωνικοπολιτικός στίχος μέσα από το “Παυλιδικό” πρίσμα.

«Κάτω απ’ του χρόνου τις σκουριές βρήκαν τα μονοπάτια σου
μα το χρυσάφι τα παιδιά το ‘χουνε κρύψει από καιρό
σε μια θαλασσινή σπηλιά σ’ έναν απότομο γκρεμό»

«Ο Δειλιέν» | Album: «Στο διπλανό ουρανό» (2015)
Από τις χαρακτηριστικές του ιστορίες. Έντονες εικόνες, περιγραφικοί στίχοι.

«Είμαι ο Δειλιέν δεν έχω ρίζες
μπορείς να κάνεις άμα θες πως δε με είδες
με παρασέρνει σαν τη σκόνη ο αέρας
είμαι ο Δειλιέν είμαι ένα τέρας»

«Ο πύργος του ποτέ» | Album: «Μια πυρκαγιά σ’ ενα σπιρτόκουτο» (2016)
Θεσσαλονίκη ξανά στο προσκήνιο, πύργος του ΟΤΕ, Ντίνος Χριστιανόπουλος.

«Απ’ τον πύργο του ΟΤΕ
βλέπει αυτό τον άλλο πύργο
αυτό τον πύργο του ποτέ
που αν του σπάσεις το γρανάζι
φύγαμε στο διάστημα»