Η «σχεδία» του σύμπαντος και της αφύπνισης

Βιώνουμε το ιντερμέτζο της φύσης, απολαμβάνουμε την αδιανόητη τύχη της ύπαρξης, φορούμε το τζινάκι της οικολογίας, εντοπίζουμε την κουκκίδα της μνήμης, αναζητούμε το βάλσαμο στην τεκμηρίωση, εναντιωνόμαστε στη θεώρηση της ζωής ως προϊόντος, γινόμαστε οι προστάτες της ψιψίνας, ξεφυλλίζουμε της αποδοχής το ανάγνωσμα.

Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Μαρτίου (τεύχος #98), που θα βρίσκεται από την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου στους δρόμους της πόλης.

 «Το ιντερμέτζο της φύσης». Ο διακεκομμένος ύπνος και η νυχτερινή αφύπνιση όχι μόνο δεν έχουν κανένα στοιχείο παθολογίας, αλλά κυριαρχούσαν στην ανθρωπότητα μέχρι την εμφάνιση του τεχνητού φωτισμού. Στο ρεπορτάζ κλονίζονται αρκετές βεβαιότητες αναφορικά με τον ύπνο και την αϋπνία.

«Το βάλσαμο της τεκμηρίωσης». Στις μέρες μας, αναπτύσσεται ένα κίνημα άρνησης της συμβατικής ιατρικής και των φαρμάκων και καταφυγής σε άλλου είδους θεραπευτικές μεθόδους, παρά την αμφισβητούμενη επιστημονικότητά τους. «Η “εναλλακτική ιατρική” αποτελείται από μη τεκμηριωμένες θεραπείες.

«Το τζινάκι της οικολογίας». Διεθνώς, η περιβαλλοντικά φιλική διάθεση μεταχειρισμένων ρούχων κάνει θραύση, ακόμα και από γνωστές αλυσίδες. Χρεώνεται, όμως, την υπανάπτυξη της ντόπιας βιομηχανίας στον Τρίτο Κόσμο. ».

«Η αδιανόητη τύχη της ύπαρξης». Ένας αστροφυσικός μάς ταξιδεύει στη μαγεία του σύμπαντος, εξηγεί τι είναι αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς στην απεραντοσύνη του και ποιες είναι οι εσφαλμένες αντιλήψεις που έχουμε για αυτό, ενώ στέκεται στην ανάγκη διάχυσης των επιστημονικών ανακαλύψεων στην κοινωνία.

«Η κουκκίδα της μνήμης». Ένας καθηγητής αεροδιαστημικής ανασυστήνει τη ζωή του πατέρα του και της οικογένειάς του στα στρατόπεδα εξόντωσης, ενώ περιγράφει πώς φέρει μέσα του το Άουσβιτς, πώς βίωνε τη σκιά της απώλειας, καθώς και το φόβο της εγκατάλειψης.

«Η ζωή ως προϊόν». Ένας νέος σκηνοθέτης καταδεικνύει στο πανί την επίπλαστη εικόνα των μέσων κοινωνικών δικτύωσης, το λόγο μίσους που αποτυπώνεται σε αυτά, ενώ προσπαθεί να ξορκίσει το κακό της αυθαιρεσίας και των οικογενειακών απωθημένων. «Αν κάτι είναι τσάμπα, τότε μάλλον το προϊόν είμαστε εμείς. Αυτό ισχύει για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», σημειώνει στη «σχεδία» ο Θάνος Λυμπερόπουλος.

«Ο προστάτης της ψιψίνας». Είτε πρόκειται για γάτες είτε για ταύρους, η φροντίδα των ζώων  κρατά στον τόπο τους τους τελευταίους κατοίκους στην ερειπωμένη από το δυστύχημα της Φουκουσίμα περιοχή.

«Της αποδοχής το ανάγνωσμα». Τις σκοτεινές μέρες της πρώτης καραντίνας, μία έρευνα φώτισε το κοινωνικό αποτύπωμα της «σχεδίας», την αναγνωρισιμότητά της, καθώς και τη συμβολή της στην ενεργοποίηση των πολιτών.

Ακόμη, ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», περιγράφει ένα chat με έναν ασήμαντο. Ο γραφίστας Λευτέρης Ξάνθος και η σύντροφός του εκπαιδευτικός Ζίγκριντ Ξάνθου μάς μιλούν για μία κοντά 60χρονη κοινή διαδρομή γεμάτη από μετανάστευση και Αστυπάλαια. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Βασίλη Μαρινάκη καταγράφουν στιγμιότυπα της πόλης, την ίδια στιγμή που μία γυναίκα από τους Γαργαλιάνους μάς μεταφέρει στη  Μεσσηνία των θυσαυροκυνηγών, των ελαιώνων, της βενετσιάνικης παράδοσης και των μαντολινάτων, ενώ μας ετοιμάζει χόρτα γιαχνιστά με χταπόδι Παράλληλα, σε μια παραδοσιακή γειτονιά της Αθήνας, μια παρέα φίλων έχουν ενώσει τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και συνταγές από κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Επιπλέον, κάνουμε νέες εγγραφές στο Ημερολόγιο της «σχεδίας» και, μέσα από μια μικρή αγγελία, μαθαίνουμε τα μυστικά της ίππευσης.

Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Μαρτίου (τεύχος #98).