Η υπέρβαση των ορίων απελευθερώνει, αλλά κοστίζει πολύ

Όρια, αστείο διαβάζεται. Ποιος ξέρει πραγματικά τα όρια και τις κόκκινες γραμμές του αν δεν τις ελέγξει; Βαρύγδουπες δηλώσεις του στυλ: Εγώ αυτό δεν θα το ανεχόμουν ποτέ, δεν θα το άντεχα ποτέ, δεν συνάδει με την προσωπικότητά, τον χαρακτήρα, τις δυνάμεις μου και όλα τα μου γενικώς.

Τα παραπάνω είναι συζητήσεις για να περνάει η ώρα. Όταν έρθει η στιγμή να γίνουν πράξη, η πραγματικότητα θα χτυπήσει την πόρτα και θα σου πει πως καλά τα έλεγες, αλλά οι συνθήκες προστάζουν άλλα. Ανοχή, αντοχή, επισκίαση των θέλω και διαφόρων άλλων εγωιστικών συναισθημάτων που μάλλον στην προκειμένη περίπτωση θα είναι αχρείαστα, διότι τώρα σκοπός είναι η επιβίωση.

Το να μην μπορείς απλά να σηκωθείς να φύγεις και να είσαι αναγκασμένος να παλέψεις, σε φθείρει τόσο πολύ που σε κάνει ν’ αλλάξεις μέχρι και τον χαρακτήρα σου. Είναι σκληρή η ζωή κι οφείλεις να πας με τα νερά της, είναι πιο δυνατή άλλωστε, αν θα τα καταφέρεις είναι άλλη συζήτηση.

Η ουσία κρύβεται στην κατανόηση της σοβαρότητας μιας κατάστασης και τι διακυβεύεται απ’ τον τρόπο διαχείρισής της. Το ευτυχισμένο και ήρεμο «παρακάτω» προϋποθέτει την αντιμετώπιση του «τώρα» με οπουδήποτε κόστος κι αυτή η λέξη είναι το μεγάλο πρόβλημα. Το «κόστος», πολλές φορές θα είναι τεράστιο αλλά αναγκαίο για να ξέρεις την επόμενη φορά τι σε περιμένει.