tetartopress

«Οιδίπους» από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Η κατάρα που καθόρισε τη μοίρα των Λαβδακιδών

oipidus4


Η τραγωδία πρέπει να προκαλεί τον φόβο και το έλεος και να οδηγεί στην κάθαρση, λέει ο Αριστοτέλης στην ποιητική του. Οι Έλληνες με την τραγωδία έκαναν «οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου», μας έκαναν να διακρίνουμε το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα σε αυτό που είναι ο τραγικός ήρωας και στους τρόπους που επενεργεί πάνω του ο κόσμος.


Advertisement


Στην παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας σε σκηνοθεσία του Σταύρου Τσακίρη, «Οιδίπους – Ο μύθος της Ιστορίας του Κόσμου όπως τον είπαν οι Έλληνες», βλέπουμε μια συναρμογή έργων αρχαίων συγγραφέων, που εξιστορούν τον μύθο της κατάρας των Λαβδακιδών.

Το έργο ξεκινάει από τις Φοίνισσες του Ευριπίδη και τη γνωστοποίηση της κατάρας των Λαβδακιδών καθώς και τις προφητικές κατάρες από τον Διόνυσο στο έργο Βάκχες, συνεχίζεται με τη μοιραία ζωή του Οιδίποδα Τυράννου και την κατάληξή του σε Οιδίποδα επί Κολωνώ και ακολουθεί η Αντιγόνη που αρνείται να υπακούσει στον Κρέοντα και στους ανθρώπινους νόμους. Στη συνέχεια έχουμε το έργο Επτά επί Θήβας με την αναγγελία των πολεμιστών και την τελική μάχη των δύο αδερφών, ακολουθεί η τραγωδία Ικέτιδες όπου ο Θησέας ζητά τα πτώματα των Αργείων πίσω και τα παίρνει με πόλεμο αφού ο Κρέοντας τού αρνείται κάτι τέτοιο και τελειώνει με τον εθελούσιο θάνατο του Οιδίποδα στον Κολωνό.

oidipus1


Ο σκηνοθέτης με αυτήν τη συναρμογή των επτά τραγωδιών μάς καλεί να δούμε την άγνοια του Οιδίποδα για τους δυο γιούς του και το ενδιαφέρον του για τις κόρες του, να διακρίνουμε τις υψηλές ιδέες των τραγωδιών σχετικά με τους θεϊκούς νόμους που αντιτίθενται στους ανθρώπινους μα πάνω απ΄όλα να διακρίνουμε το πώς η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είχε ριζώσει από εκείνα τα χρόνια στην ανθρώπινη φυλή. Πόλεμοι γίνονταν για λόγους εγωισμού και εξουσίας, και τα ανθρώπινα πάθη δεν καταλάγιαζαν ούτε όταν προειδοποιούσαν οι θεοί.

Διακρίνουμε ακόμα την πολιτική διάσταση του έργου, καθώς η εξουσία εξυφαίνεται σαν το ανώτατο αγαθό και οριοθετεί σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους είτε αυτοί είναι βασιλιάδες είτε απλοί πολίτες.

Σε ένα έργο σαν κι αυτό, είναι λογικό να μην τηρούνται οι Αριστοτελικοί κανόνες τόπου και χρόνου και να δημιουργείται μια χρονική ασυνέχεια δίχως όμως τελικά να επηρεάζει την εξέλιξη του έργου που παρουσιάζεται σαν σύνολο με επιτυχημένη συρραφή των τραγωδιών ώστε να πραγματοποιείται ομαλή μετάβαση από τη μία στην άλλη. Σε αυτό βοήθησαν και τα κοστούμια, όπου έπαιξαν εξαιρετικά λειτουργικό ρόλο στη μετάβαση των τραγωδιών.

oidipus3


Στην πρεμιέρα της παράστασης που έγινε στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ περιγράφηκαν οι υψηλές ιδέες των τραγωδιών με καθαρό ύφος και με έντονες διακυμάνσεις, ενώ το συναίσθημα που προκαλούσε το έργο ήταν περίπλοκο και διεισδυτικό, έντονα ριζωμένο στην ανθρώπινη ψυχολογία. Η ατμόσφαιρα ήταν σοβαρή, η κίνηση αργή υποβλητική ενώ ο ρυθμός μετρημένος.

Έντονη στην παράσταση ήταν η χρήση της λέξης «ξένος», δημιουργώντας έτσι ένα μοτίβο που μας καλεί να αναρωτηθούμε ποιος είναι τελικά ο ξένος; Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι;

Εξαιρετική η απόδοση από τον Τάκη Χρυσικάκο που έβγαλε την ήρεμη δύναμη στον ρόλο του Τειρεσία αλλά και το απαραίτητο νεύρο στον ρόλο του Οιδίποδα επί Κολωνώ. Η Μαρία Κίτσου, σαν Ιοκάστη, δεν φάνηκε πειθαρχημένη στο «καλούπι» που επιβάλει ο συγκεκριμένος ρόλος, με αποτέλεσμα να μην αποδώσει την αρμόζουσα τραγική λυρικότητα. Η Λένα Δροσάκη υποκρίθηκε δυναμικά την Αντιγόνη με εκλεκτικές κινήσεις όπως επιβάλλει ο ρόλος. Αδύναμος ο Δημήτρης Λάλος στον ρόλο του Οιδίποδα Τύραννου, αφού δεν επέδειξε το απαραίτητο νεύρο στη σκηνή, καθώς επίσης και ο Κώστας Νικουλι, που στον ρόλο του Θησέα δεν επέδειξε την δυναμικότητα ενός βασιλιά. Σίγουρα πιο πολλά περιμέναμε και από τον Γεράσιμο Γεννατά με τις πιστοποιημένες υποκριτικές του ικανότητες, καθώς αποδείχτηκε πολύ μέτριος στον ρόλο του Κρέοντα.

Καταλυτικό ρόλο στο έργο παίζει και ο χορός, στον οποίο συμμετέχουν όλοι μαζί οι ηθοποιοί. Λόγω της μεγάλης διάρκειας της παράστασης -λίγο πάνω από δύο ώρες- υπάρχουν σημεία που μπορεί να αποσπαστεί η συγκέντρωση του θεατή, και στα οποία ο χορός δρα καταλυτικά ώστε να μας επαναφέρει στον ειρμό του έργου.

Ο μύθος των Λαβδακιδών και οι τραγωδίες που γράφτηκαν για αυτόν, είναι αναμφισβήτητα πολιτικές και έχουν σαν βάση τους, την εξουσία, τις ανθρώπινες σχέσεις και την οργάνωση της κοινωνίας. Σε μια πρωτότυπη ιδέα όπως αυτή της ένωσης των επτά τραγωδιών και της εξιστόρησης ολόκληρου του μύθου της κατάρας των Λαβδακιδών από τον γενάρχη Κάδμο έως την Αντιγόνη, θα μπορούσε να φανεί ο μύθος της ιστορίας του κόσμου όπως το είπαν οι Έλληνες, η ιστορία δηλαδή, της εξουσίας και της οργάνωσης των κοινωνιών, αν αποδίδονταν και οι πολιτικές προεκτάσεις των τραγωδιών σε συνδυασμό με τα γεγονότα της εποχής που γράφτηκαν. Η ένωση όμως των επτά τραγωδιών και η παρουσίαση τους σε μια ολοκληρωμένη παράσταση, έχει σίγουρα τη δική της αξία.

oidipus2


Πληροφορίες

Μετά την πρεμιέρα και την παρουσίαση της παράστασης που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας στις 19 και 20 Ιουλίου, ακολουθεί περιοδεία σε μεγάλα φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα.

Πληροφορίες για την παραστάσεις και το πρόγραμμα της περιοδείας μπορείτε να βρείτε στα: www.ticketservices.gr και tickets.public.gr

Συντελεστές

Σκηνοθεσία- Σύνθεση κειμένου: ΣΤΑΥΡΟΣ Σ. ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Σκηνικά: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΨΥΧΟΥΛΗΣ
Κοστούμια: ΟΡΣΑΛΙΑ ΠΑΡΘΕΝΗΣ
Μουσική: ΜΙΝΩΣ ΜΑΤΣΑΣ
Κίνηση: ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Σχεδιασμός φωτισμών: ΝΙΚΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
Βοηθός Σκηνοθέτη: ΧΑΡΗΣ ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ
Φωτογραφίες παράστασης: ΙΩΑΝΝΑ ΤΖΕΤΖΟΥΜΗ

Ιοκάστη: ΜΑΡΙΑ ΚΙΤΣΟΥ
Οιδίπους: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΛΟΣ
Κρέων: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΣ
Αντιγόνη: ΛΕΝΑ ΔΡΟΣΑΚΗ
Ετεοκλής: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ
Πολυνείκης: ΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ
Αίμων: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΓΩΝΗΣ
Θησέας: ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΥΛΙ
Αίθρα: ΝΑΝΣΥ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Άγγελος: ΕΛΕΝΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
και
Οιδίπους ΙΙ-Τειρεσίας: ο ΤΑΚΗΣ ΧΡΥΣΙΚΑΚΟΣ


* Φωτογραφίες άρθρου Νίκος Παπαγιαννόπουλος


Advertisement


Advertisement


 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Πάτρα: Γιώργος Ρους live στο Frida

Πάτρα: Γιώργος Ρους live στη Frida

Διανύοντας την τρίτη χρονιά εμφανίσεων σε όλη τη χώρα, ο Γιώργος Ρους έρχεται στην Πάτρα και στη “Frida”, την Παρασκευή ...
Γιάννης Κότσιρας live στη Πάτρα

Γιάννης Κότσιρας live στην Πάτρα

Ο Γιάννης Κότσιρας μετά τις εμφανίσεις του στον Σταυρό του Νότου έρχεται μετά από καιρό για μία μοναδική εμφάνιση στο ...
Pedro Almodovar «Το τελευταίο όνειρο»

Pedro Almodovar «Το τελευταίο όνειρο»

Δώδεκα διηγήματα του σκηνοθέτη Pedro Almodovar φωτίζουν διαφορετικές στιγμές της ζωής του σε μια ιδιότυπη, αποσπασματική «αυτοβιογραφία». Το Τελευταίο όνειρο ...
Λευκή Συμφωνία live στο Temple

Λευκή Συμφωνία live στο Temple

Οι post punk / darkwave «Λευκή Συμφωνία» , επιστρέφουν στην Αθήνα για μία μεγάλη συναυλία, το Σάββατο 23 Μαρτίου 2024 ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 108 Άρθρα

Ο Δημήτριος Ζαπάντης είναι αριστούχος απόφοιτος του τμήματος θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πατρών (ΒΑ) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου με θέμα «Το αρχαίο θέατρο και η πρόσληψη του» του τμήματος θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πατρών (ΜΑ). Συνεργάζεται από το 2016 ως κριτικός θεάτρου με την διαδικτυακή εφημερίδα tetartopress.gr, και το ηλεκτρονικό περιοδικό youfly.com. Είναι επισκέπτης αρθρογράφος στους Atheniantimes και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Θεατρογραφίες. Τα ενδιαφέροντά του εστιάζονται γύρω από το αρχαίο δράμα και την πρόσληψή του, το πεδίο των gender studies, την δραματουργική ανάλυση του σύγχρονου θεάτρου καθώς και τη σύγχρονη σκηνική αποτύπωση αρχαίων παραστάσεων. Είναι μέλος της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών | [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top