κυρίες και κύριοι, εσείς

Achilleas Chiras / SOOC

«άγρια η βρωμιά
το μέσα μας αργά κερδίζει»

φοβάμαι. το ομολογώ, φοβάμαι. φοβάμαι πια πως αύριο, χτες, τώρα, θα κοιτάξω τριγύρω μου και θα καταλάβω ότι κανένας από σας δεν είναι εδώ. φοβάμαι σου λέω, πως η πατρίδα μου δεν υπάρχει πια. η πατρίδα μου, το ακούς; ο τόπος μου που τόπο πια δεν έχει. έμεινα μόνη να απορώ πού πήγαν όλοι.

πατρίδα μου η ελευθερία. πατρίδα μου η επανάσταση. πατρίδα μου η αξιοπρέπεια. πατρίδα μου η αγάπη. πατρίδα μου κάτι γραφικοί ποτισμένοι από τούτες τις λέξεις, που κουνάνε την καρδιά λίγα εκατοστά από τη θέση της, που κουνάνε τον κόσμο να πάει μπροστά. πατρίδα μου ο άνθρωπος ρε καθάρματα. και από πού κι ως πού μου παίρνετε τον άνθρωπο, τον απεκδύετε από το μυαλό του, τον κάνετε πράγμα υποκείμενο σε βρώμικες δοσοληψίες χρηματικές, τόσα δίνω, πόσα θες, στις ευρώπες πουλάνε αυτό που θες, ποιος σας είπε ρε υπάνθρωποι ότι μπορείτε να με αφήσετε μόνη απέναντί σας;

κυρίες και κύριοι που πήρατε δήθεν τ’ άρματα, εσείς είσαστε η ασύμμετρη απειλή που χρόνια τώρα γιγαντώνεται ξανά απέναντι σε κείνον του λειβαδίτη που θέλει ακόμα να λέγεται άνθρωπος, κυρίες και κύριοι ομαδάρχες που κινήσατε να στείλετε φαγητά σε φαντάρους και μπάτσους που έτσι κι αλλιώς δημοσίᾳ δαπάνῃ τρώνε, κυρίες και κύριοι καναλάρχες που τερματίσατε από χρόνια πρώτοι την σκυταλοδρομία της βρωμιάς και του ρατσισμού, τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο και τι δουλειά είχε άλλωστε ο αλήτης στα εξάρχεια και ήτανε ένα πρεζάκι μωρέ σιγά που μπήκε να κλέψει κι άλλα πολλά που δεν ξεχνάω ρε καθάρματα, κυρίες και κύριοι πέριξ του προαύλιου της βουλής που κραυγάζετε πως έρχονται τάχα να μας αλλοιώσουν αυτοί που οι σύμμαχοί σας τους γκρέμισαν τα σπίτια και τους στείλανε στις βάρκες, κυρίες και κύριοι όλοι εσείς είσαστε η πραγματική απειλή κατά του ανθρώπου, εσείς είσαστε κείνοι που θα ‘πρεπε να παρακαλάνε για άσυλο παρά τα εγκλήματά σας κατά της ανθρωπότητας.

και πάνω απ’ όλα εσείς κυρία και κύριε. εσύ η γειτόνισσα, ο ξάδερφος, συ που καθόσουν δίπλα μου στο κομμωτήριο κι εσύ που περιμέναμε μαζί στην ουρά στο σούπερ μάρκετ, εσύ που ξεκίνησες νηστεία σαρακοστιανή αφού ευχήθηκες το θάνατο, όλοι εσείς κυρίες και κύριοι που ανενδοίαστα αυτές τις μέρες μου δείξατε τι υπάρχει μέσα σας, τι προτάσσετε σ’ αυτήν την γαμημένη τη ζωή που ζούμε λες και θα ξανάχουμε κι άλλη, όλοι εσείς που σταθήκατε πάνω από την οθόνη και γεμίσατε τα πνευμόνια σας με ηλίθια εθνική υπερηφάνεια για την ελλάδα που δήθεν ποτέ δεν πεθαίνει γιατί πολύ απλά έχει από χρόνια σταματήσει να υπάρχει, εσύ που πριν από ένα μήνα φωνασκούσες για το δικαίωμα στη ζωή των αγέννητων μωρών και υποστήριζες πως η γυναίκα δεν έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει με το κορμί της, και τώρα στάθηκες πάνω από μια βάρκα και είπες στην έγκυο πως δεν σε νοιάζει αν πεθάνει γιατί δεν είναι δικό σου το παιδί της, και οι τριγύρω σου γελάσανε με το όμορφο αστείο σου, και η αλήθεια είναι πως τραντάχτηκε το λιμάνι από τον ανδρισμό σου εν χριστῴ αδελφέ, μωρέ καλά της είπες, έτσι καθαρίζουν οι έλληνες με τους οχτρούς, όλοι εσείς τι δουλειά έχετε με την δική μου, την κατάδική μου την πατρίδα, που σπάει τα σύνορα, που ποτέ της δεν κοίταξε χρώμα δέρματος και θρησκεία, που όλους τους δέχεται και προχωράει με σημαία της την αγάπη, που βάζει πάνω από όλα τον άνθρωπο, που κοιτάζει ψηλά, πέρα από ονόματα χωρών και συρμάτινα δουβλίνα, που κλαίει στον θάνατο και παρηγορεί στον πόλεμο, ποιοι είσαστε όλοι εσείς ρε καθάρματα που με περικυκλώσατε με την βρωμιά σας και δεν μπορώ πια να διακρίνω πουθενά μια στάλα ελευθερίας και ομορφιάς;

κυρίες και κύριοι, εσείς. ο κόσμος μου δεν σας ανήκει. οι άνθρωποι δεν σας ανήκουν. τα γαμημένα τα χώματα δεν σας ανήκουν. κυρίες και κύριοι, ψέματα σας είπα στην αρχή. δεν φοβάμαι. κι ελπίζω να μην φοβηθώ ποτέ. είμαι εδώ. στέκομαι όρθια μαζί με άλλους πολλούς. πατρίδα μας όλες οι φυλές του κόσμου. παιδιά μας όλα τα δάκρυα της ασίας. εκδίκησή μας όλοι οι από πόλεμο σκοτωμένοι σε στεριά και σε θάλασσα. ασπίδα μας η αλληλεγγύη. όπλο μας οι γκρεμισμένοι φράχτες. σημαία μας οι άνθρωποι. και για πάντα ορίζοντάς μας η ελευθερία.

η ελευθερία ελεύθερη. χωρίς αντωνυμίες κτητικές.

ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

* ο τίτλος του κειμένου είναι στίχος του κώστα τουρνά