Λέξεις άνευρες, ακίνδυνες

Οι μεταφορείς πιάνουν βάρδια βλαστημώντας την τύχη τους και μακαρίζοντας το μεροκάματο της ντροπής.

Τόνοι λέξεων μεταφέρονται με όλα τα μέτρα ασφαλείας.

Λακέδες έρπουν ανάμεσα στα πόδια μας και τους υπονόμους, μην τυχόν τους ξεφύγει κάποιο κρυφό νόημα στα σημεία στίξης.

Πίσω από την πύλη του εργοστασίου αναλαμβάνουν οι αυθεντίες.

Διαλογή και απονεύρωση. Λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις, αποφόρτιση, και εμβάπτιση σε μείγμα αζώτου. Οι λέξεις χάνουν το φορτίο τους και η ακαριαία ψύξη σβήνει και την τελευταία υπόνοια φλόγας.

Όνειρο, δικαιοσύνη, ελπίδα, ελευθερία, αγώνας, λέξεις απογυμνωμένες, βιασμένες, νεκρές, ακίνδυνες επιστρέφονται προς χρήση.

Λέξεις περιεχομένου κενού, γράμματα αραδιασμένα άτακτα το ένα πλάι στ’ άλλο.

Χαμένα νοήματα και εύκολες εντυπώσεις, εξαπατημένη γλώσσα και τα σπουδαία, άνευρα ειπωμένα.

Οι ποιητές γράφουν μόνο με σύμφωνα και τα τραγούδια δεν διαθέτουν στίχο.

Τα παιδιά σταμάτησαν να γράφουν στους τοίχους διαφυλάττοντας λέξεις ανείπωτες στη μνήμη τους.

Ακόμα και η ανθρωπιά εκμαυλίστηκε και σαν έπρεπε να διαλέξουμε πλευρά ανάμεσα στο ανθρώπινο και το απάνθρωπο χάσαμε το δρόμο.

Ανανοηματοδότηση και ο κόσμος περιφερόμενος θίασος χωρίς φωνή.

Αγορές – οικονομία, κυβέρνηση – αριθμοί και οι άνθρωποι συνομιλούμε με 0 – 1 σε γλώσσα δυαδική.

Λέξεις έρμα όχι γιατί πάλιωσαν μα γιατί συστηματικά κουρελιάστηκαν και τις ξεφορτωνόμαστε όπως – όπως.

Μόνο δυο λέξεις ανέγγιχτες να φιγουράρουν στην κορυφή, να μας περιγελούν γιατί έτσι αξίζουμε. Υποταγή & Μάταιο.