Λησμόνησε σήμερα. Ίσως και να ζεις;
Μια ξηρόπορτα γρατζουνάει και πάλι την παρατημένη γωνιά του μυαλού σου.
Εμπρός λοιπόν, πέρνα μέσα.
Διέσχυσέ την.
Δίχως τα παιδικά σου κλάματα μοιάζεις σαν μισοφορεμένο πορτρέτο. Μασκαρεμένο.
Εμπρός λοιπόν φόρα το μελαγχολικό σου χαμόγελο
και αντίκρισε πάνω από τις φρουτόχυτες ροδιές,
μια καρφιτσωμένη πεταλούδα τ’ ουρανού.
Το βουβό καθρέφτισμά σου μιλάει, ξανά.
Έχεις τόσα να κατασταλάξεις μες την βιασύνη σου,
μες το αδιάλειπτο και παρατεταμένο κουβάρι που κουβαλάς.
Στάσου και κοίτα,
την ανομοιόμορφη λαχτάρα σου,
στερήσου όλα τα «θέλω» και τα «ναι».
Τις κολακείες που σ’ ασχημαίνουν.
Γνωμάτευσε τη τύχη του πολεμιστή,
του αντάρτη, της χείρας μάνας.
Επικαλέσου την αστρική τάξη
που θ’ αγκαλιάσει την επιτάφια μνήμη σου.
Λησμόνησε σήμερα.
Ίσως και να ζεις;
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Σχετικά με τον αρθρογράφο: Κρίτωνας Αναστασόπουλος
Έχει γράψει 9 Άρθρα
