Μακριά από τις κλειδαρότρυπες και πιο κοντά στο ανθρώπινο

Είναι μύθος πως η τέχνη σώπασε. Χρειάζεται απλά να ψάξεις πέρα από το «δοσμένο» και το θόρυβο και ν’ αφουγκραστείς. Κι όσοι θελήσουν πραγματικά ν’ ακούσουν πρέπει να εγκαταλείψουν για τα καλά την επιφάνεια και να δοκιμάσουν τη σκέψη. Μια βουτιά σε βάθος, αναζητώντας την ουσία και όχι το περιτύλιγμα, την αρχή και όχι την επιφανειακή κατάληξη, μακριά από τις κλειδαρότρυπες και πιο κοντά στο ανθρώπινο.

Υπάρχουν αχτίδες φωτός; Πώς θα βρεθούν αν δεν τις αναζητήσεις;

«Τι περιμένεις γαμώτο; Πες μου πια τι περιμένεις;
λες πως είσαι ζωντανός μα κάνεις τόση ησυχία
δεν το βλέπεις; Δεν αλλάζει τίποτα γιατί επιμένεις
μες στη μίρλα, στην κλάψα και την απραγία».

Εκεί που δείχνουν όλα να συνυπάρχουν, η αρχή και το τέλος, το πρόβλημα κι η λύση, στην απραγία του καθενός μας σ’ αυτούς τους καιρούς που διαβαίνουμε.

Ο Dave επέστρεψε με την «Ηθική της κλειδαρότρυπας». Στιχουργικά ακόμα πιο δυνατός δίχως «να χαρίζεται», χτυπώντας δυνατά για να κομματιάσει ξανά τα προσωπεία και το βόλεμα, με ερωτήματα δίχως απαντήσεις προς το φοβικό εαυτό μας. Έρχεται για να περιγράψει το αυτονόητο ως φαντασία, μόνο και μόνο για να γίνει πραγματικότητα και σπίθα και να μην αφεθεί στο άπιαστο.

«Λούμπεν περηφάνια, φασολάδα λάδωμα και τράκα
Χέρι χέρι όλοι μαζί μπορούμε με τα αφεντικά
Το εκλογικό δικαίωμα σε μάρανε μαλάκα.
Κλακαδόρε, δουλοπάροικε, παντοτινέ ραγιά
Έχεις κάμποσο καιρό να κάνεις βόλτα στην αυλή σου
Κάποιοι τρόφιμοι ρωτάν για σένα, ακούγονται πολλά
Φήμες λένε ότι ψόφησες στο θλιβερό κλουβί σου».

Δυσδιάκριτα τα όρια του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι και του βαθιά ανθρωποκεντρικού. Ίσως γιατί στην ουσία τους εφάπτονται και πιθανότατα αυτή ακριβώς η τομή είναι που τα προβάλει ξεκάθαρα.

«Η ηθική της κλειδαρότρυπας», περιέχει 6 κομμάτια:
– Κατώφλι
– Ένα στόμα αφηνιασμένο
– Αν αντέχεις
– Μια σπίθα και για εμάς
– Να ξαναγεννηθούμε | 2ο Μέρος
– Η ηθική της κλειδαρότρυπας
Είναι ανεβασμένη στο youtube και ελεύθερη για κατέβασμα στον παρακάτω σύνδεσμο.