Μία ακόμα νίκη για το Κίνημα του Δημόσιου Νερού

Το κίνημα του Δημόσιου Νερού αισθάνεται ικανοποίηση με τη νέα απόφαση  1886/2022 της μείζονος σύνθεσης του Δ’ Τμήματος του ΣΤΕ που απαγορεύει την πώληση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ), δηλαδή τις λίμνες Μόρνου, Υλίκης και Μαραθώνα.

Όπως αναλυτικά αναφέρει η Πρωτοβουλία για τη Διασφάλιση της Δημόσιας Διαχείρισης του Νερού:

Πρόκειται για μια ακόμα νίκη του κινήματος ενάντια στη πολιτική που επιχειρεί να ξεπουλήσει τα δημόσια-κοινά αγαθά
Εμείς προχωράμε στο δρόμο του αγώνα.

Στις 20-11-2022 έχουμε σχεδιάσει ημερίδα στο πολυτεχνείο, όπου με αποκαλυπτικές συζητήσεις  και με τη βοήθεια της τέχνης (θέατρο- μουσική) θα απαιτήσουμε το σεβασμό του Συντάγματος και των κοινωνικών αγαθών.

Εάν θέλετε να ενημερωθείτε σας καλούμε να συμμετάσχετε  εδώ.
Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου στις 10:30

Ακολουθεί απόσπασμα από σχόλιο του δικηγόρου Αλέξανδρου Σαριβαλλάση που ήταν ο ένας εκ των δύο, που μαζί με την Κατερίνα Γεωργιάδου, εκπροσώπησαν την πλευρά του δημόσιου νερού σε όλες αυτές τις δίκες.
«Τα σημαντικότερα εκ της απόφασης 1886/2022 της μείζονος σύνθεσης του Δ’ Τμήματος:

1. Είναι ομόφωνη (7 δικαστές)
2. Δέχθηκε το έννομο συμφέρον.
3. Δέχεται ότι:
(α) η παροχή ύδρευσης είναι ένα ενιαίο σύστημα από τις πηγές μέχρι τις βρύσες και ότι η ΕΥΔΑΠ και η Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ «αποτελούν ενιαίο λειτουργικό σύστημα»,
(β) το ως άνω «ενιαίο λειτουργικό σύστημα» πληροί τους όρους του Συντάγματος, όπως αυτοί ερμηνεύθηκαν από τις ΟλΣτΕ 1906/2014 και 190/2022, δεδομένου ότι αφενός η Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και αφετέρου η ΕΥΔΑΠ ελέγχεται από το Δημόσιο δια της κατοχής της πλειοψηφίας, τουλάχιστον, του μετοχικού κεφαλαίου από αυτό [ Σημείωση : εννοεί η απόφαση ότι έτσι προβλέπεται από τις ως άνω αποφάσεις της Ολομελείας του ΣτΕ, αν και στην πραγματικότητα, ως γνωστόν, δεν έχουν εφαρμοστεί εξαιτίας της τελευταίας νομοθετικής ρύθμισης
(γ) η έννοια του άρθρου 114 του ν. 4812/2021, «κατά τη σύμφωνη προς το Σύνταγμα ερμηνεία», όπως και του νόμου περί ΣΔΙΤ, δηλ. του ν. 3389/2005, είναι ότι η παραχώρηση με ΣΔΙΤ είναι επιτρεπτή μόνο για την εκτέλεση «συγκεκριμένου κάθε φορά έργου ή την παροχή συγκεκριμένης υπηρεσίας» και όχι, όπως εν προκειμένω, «για την εν γένει συντήρηση και λειτουργία του ΕΥΣ στο σύνολό του».

Έτσι, η ως άνω απόφαση του ΣτΕ ακύρωσε όλες τις πράξεις (προκήρυξη, απόφαση Υπουργού, απόφαση διυπουργικής επιτροπής) ως παράνομες, διότι παραβίασαν τους ίδιους τους νόμους 4812/2021 και 3389/2005. Με τον τρόπο αυτόν, λόγω δηλ. παράβασης των ίδιων των νόμων (και όχι λόγω αντίθεσης των νόμων στο Σύνταγμα) ακυρώθηκαν οι πράξεις ήδη από τη μείζονα σύνθεση του Δ Τμήματος χωρίς να απαιτείται η παραπομπή της υπόθεσης στην Ολομέλεια

[Σημείωση: Υπενθυμίζεται ότι, όταν ένα Τμήμα κρίνει ένα νόμο ως αντισυνταγματικό, υποχρεωτικώς πρέπει να παραπέμψει την υπόθεση στην Ολομέλεια για οριστική κρίση ]»