Μια λέξη είναι χίλιες εικόνες

Κουραστήκαμε να διαβάζουμε τις λέξεις. Προτιμήσαμε να αναλωθούμε στις εικόνες. Άλλωστε αυτές είναι χίλιες λέξεις ζιπαρισμένες, συμπυκνωμένες.

Ποιος ο λόγος άραγε να διαβάζουμε τις λέξεις; Αφού πλέον με ένα κουμπί τις διαβάζουν κάποιοι ή κάποιες για εμάς. Προς μία απαλλαγή από μόχθο, σωματικό και πνευματικό.

Γίναμε τεμπέληδες, τεμπέληδες του σώματος, τεμπέληδες στο μυαλό. Σκουριάσαμε, σκουριάσανε τα χέρια μας, τα πόδια μας, ο κορμός μας, σκούριασε το μυαλό μας. Ξεχάσαμε πώς να σκεφτόμαστε, πώς να φανταζόμαστε, να δημιουργούμε εικόνες στο μυαλό μας χωρίς να κοιτάζουμε από την κλειδαρότρυπα των ματιών. Κλείσαμε την σκέψη και την φαντασία σε ένα μπουκάλι, το πετάξαμε στην θάλασσα να το καταπιεί.

Ναι, μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Μια λέξη όμως είναι κι αυτή χίλιες εικόνες.

Αυτή η λέξη όταν γράφεται είναι για όλους. Φεύγει και σε καλεί να ταξιδέψεις μαζί της. Να σε γυρίσει πίσω σε θύμησες και ιστορίες που υπάρχουν πια μόνο στην μνήμη. Από τις λέξεις να πιάνεσαι και να πετάς σα να αρπάζεις αετό απ’ τα πόδια. Να σου φέρει στο μυαλό εικόνες υπαρκτές, εικόνες που θα φέρουν άλλες εικόνες του φαντασιακού, του νεφελώδους κόσμου της φαντασίας.

Μην προδίδετε τις λέξεις γιατί οι λέξεις έχουν να μας προσφέρουν πιο πολλά από όσα εμείς σε αυτές. Τις χρειαζόμαστε πιο πολύ από όσο αυτές εμάς. Διότι οι λέξεις μένουν. Εμείς όχι.

Ψάξτε να βρείτε την παραλία που έχει ξεβραστεί η σκέψη και η φαντασία, πιάστε το μπουκάλι και πιείτε τες, γευτείτε την μαγική τους γεύση και την αλμύρα του μπουκαλιού που τις μετέφερε. Είναι ακόμα ζωντανές.