Μου αρκείς εσύ

Θέλω στο χέρι ένα τσιγάρο.
Το άλλο νά ‘ναι ελεύθερο, να μπορείς να το αγγίζεις εσύ.
Δεν θα σου πω εγώ τίποτε.
Μοναχά όταν το θελήσεις.
Αλλά να θυμάσαι να με κρατήσεις σφιχτά, να νιώσω τις φλέβες σου να πάλλονται.
Κι αν ο παλμός ο δικός μου είναι ασυνήθιστα ταχύς, μην φοβηθείς. Είναι που μου αρέσει να σε αισθάνομαι.

Θέλω να μιλάμε, να λέμε ιστορίες.
Ξέρεις ποιες αγαπώ πιο πολύ;
Να, εκείνες τις έντονες, που φτιάχνουν στο μυαλό μου εικόνες με φωτιές κι ανθρώπους που αντιστέκονται στον ματωμένο δρόμο που μας ετοιμάζουν.
Κι αυτή η όμορφη τρέλα να ντύνεται με την χροιά της φωνής σου. Έτσι ζεστή και σιγανή.

Δεν με νοιάζει το μέρος.
Κι η πόλη μ’ αρέσει.
Κι η θάλασσα. Και το βουνό.
Αρκεί να μην είμαι μόνη.
Δεν μπορεί να γεννηθεί η ευτυχία αν είμαι μόνη. Κι αν μπορέσει θα είναι κλεμμένη από το όνειρο μου μαζί σου.

Θέλω την ηδονή.
Αυτήν που μου δίνει απλόχερα το ασυγκράτητο και δύστροπο μυαλό σου.
Θέλω τον άνθρωπο, όχι μοναχά το σώμα.
Κάθισε πλάι μου να μου πιάσεις το χέρι.
Κάθισε να σου τραγουδήσω.
Θα δεις, ευθύς θα κρεμαστούν από πάνω μας αστέρια κι αν βρέχει και δεν δεις κρεμασμένα, μικροσκοπικά φωτάκια, τα σύννεφα θα παγώσουν και θα καθρεφτίζουν τα μάτια σου.
Μου αρκεί.
Κι ας μην έχει αστέρια.
Μου αρκείς εσύ.