Να μην ξεχάσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο

Να παλέψουμε για τη ζωή. Να παλέψουμε για την ελευθερία. Να παλέψουμε για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την ηθική, τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Να παλέψουμε για τους μετανάστες, τους αδικημένους, τους κατατρεγμένους, τους καταπιεσμένους. Να παλέψουμε για αυτούς και να παλέψουμε μαζί τους για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Να παλέψουμε για όλα, να τα υπερασπιστούμε όλα. Ακόμα και αν δεν κερδίσουμε ποτέ, έτσι πρέπει.

Ξέρεις τι άλλο πρέπει όμως; Να σταματήσουμε να καθοριζόμαστε από τους αγώνες μας και να αρχίσουμε να καθοριζόμαστε από τα όνειρά μας. Και τα όνειρά μας είναι εκεί έξω. Μακριά από τα τσιμέντα, μακριά από τα κλουβιά μας.

Ο κόσμος, ο κόσμος που ονειρευόμαστε, είναι εκεί έξω. Είναι, οι λίμνες, τα ποτάμια, οι καταρράκτες, οι ακρογιαλιές, τα βουνά, τα δάση. Είναι ο ίσκιος από τα πλατάνια στην πλατεία του χωριού, τα δροσερά νερά και τα ηλιοβασιλέματα. Είναι οι παιδικές μας ζωγραφιές που χωρούσαν όσα χρώματα αντέχαμε να ονειρευτούμε.

Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο. Θα τα φέρουμε όλα τούμπα και θα τον αλλάξουμε. Και στο τέλος δεν θα ξέρουμε τι να τον κάνουμε γιατί θα έχουμε μάθει μόνο να πολεμάμε και θα έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε. Θα έχουμε ξεχάσει να ζούμε τα όνειρα μας. Γιατί τα όνειρά μας είναι εκεί έξω και τα αφήνουμε να σβήνουν ένα, ένα.

* Η φωτιά που καίει από χθες το δάσος της Στροφυλιάς υπολογίζεται πως έχει κάψει πάνω από δύο χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους.

* Γιώργο, μην το σκέφτεσαι άλλο. Φύγε για το χωριό και κράτα μας μια θέση. Στον Ταύγετο τουλάχιστον, οι αγώνες μας θα μυρίζουν πεύκο και όχι τσιμέντο και κλεισούρα.