Nick Waterhouse – Holly

Μπορεί τυπικά να έχουμε φτάσει στο τέλος της θερινής περιόδου, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να μεταφερθούμε μουσικά στην Καλιφόρνια και να ακούσουμε ένα δίσκο με την καλοκαιρινή αύρα της περιοχής. Εκεί θα βρούμε τον ταλαντούχο κύριο Nick Waterhouse (ακόμα και το όνομά του παραπέμπει σε κάτι δροσιστικό) και το δεύτερό του άλμπουμ με τίτλο Holly. Πρέπει όμως πρώτα να ανατρέξουμε στην πορεία του, για να δούμε τους λόγους που θεωρείται ταλαντούχος και που τον έχουν κάνει γνωστό σε ετερόκλητα ακροατήρια.

Ο Waterhouse ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία με μια μικρή μπάντα της underground σκηνής της Orange County. Ο ήχος του, ένας συνδυασμός rhythm and blues και soul, με επιρροές από μουσικούς όπως η Aretha Franklin, ο Bobby Darin και οι Animals, πάνω στον οποίο δούλεψε όλα αυτά τα χρόνια διαμορφώνοντας κάτι φρέσκο και ανανεωμένο από αυτά τα υλικά. Το 2010 κυκλοφόρησε το πρώτο του single με τίτλο Some Place, ενώ την ίδια εποχή άρχισε να κάνει παρέα με τους Allah-Las. Το αποτέλεσμα αυτής της φιλικής σχέσης ήταν να δούμε πόσο καλός ήταν και στον τομέα της παραγωγής ενός δίσκου, καθώς επιμελήθηκε το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Εκεί έδειξε και την εν γένει καλή του σχέση με τα 60s και το rock ‘n’ roll, κάτι το οποίο στην συνέχεια πέρασε και στις δικές του συνθέσεις. Κατά κάποιον τρόπο με τους Allah-Las υπήρξε μια αμφίδρομη ανταλλαγή στοιχείων.

Όλα αυτά μας φέρνουν στο δεύτερο του δίσκο, που αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους αυτούς τους λόγους. Το Holly ανταμείβει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλες αυτές τις προσδοκίες. Ένας δίσκος που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε retro-soul αλλά είναι πολλά πέρα από αυτό. Αλλού κυριαρχεί η soul αισθητική όπως στα Sleeping Pills, Ain’t There Something That Money Can’t Buy και στο ομώνυμο κομμάτι, αλλού θυμίζει το rock ‘n’ roll της δεκαετίας του ’50 όπως στο This Is A Game ενώ υπάρχουν και στιγμές που βγαίνουν στην επιφάνεια τα εξίσου αγαπημένα του 60s, όπως στο εναρκτήριο High Tiding. Είναι όλα αυτά μαζί σε μια υπέροχη μίξη, αλλά παράλληλα τίποτα από όλα αυτά δεν υπερτερεί. Ο Waterhouse μάζεψε τις επιρροές του, τα αγαπημένα του ακούσματα και διαθέτοντας εξαιρετικό συνθετικό ταλέντο τα μετέτρεψε σε κάτι δικό του. Σίγουρα αφουγκράζεται έντονα το παρελθόν αλλά φέρει περήφανα τη δική του σφραγίδα. Το Holly είναι ένας δίσκος που δεν έχει δεκαετία. Θα μπορούσε να έχει κυκλοφορήσει οποιαδήποτε εποχή. Όμως η επιτυχία του είναι ότι κυκλοφόρησε το 2014 και ο δημιουργός του έφερε αυτόν τον ήχο ξανά στο προσκήνιο και ανέδειξε τη διαχρονικότητά του. Δίπλα λοιπόν σε δίσκους που έχουν γράψει ιστορία στο είδος και έχουμε αγαπήσει όλα αυτά τα χρόνια πλέον μπορούμε να βάλουμε και το Holly.
www.facebook.com/nickwaterhousemusic