«Νοκ άουτ» (Γράμμα στον Γιώργο)

Είναι στιγμές που θέλεις να πεις πολλά, μα τα λόγια δύσκολα ξεφεύγουν απ΄τα χείλη σου. Διάλεξα όμως να τα μοιραστώ μαζί σου Γιώργο.

Η ζωή είναι αδιέξοδη, όταν επιλέγεις για φίλο την παθητικότητα και την αυτομαστίγωση. Εκείνη την αυτοκριτική που δεν σε μεταμορφώνει σε καλύτερο αλλά σε ένοχο. Η μοναχικότητα πολλές φορές είναι μια γωνιά του εαυτού, που καταλήγεις μετά από μια ανούσια βραδινή έξοδο, ή την κουραστική επιστροφή από την εργασία.

Και έρχεται αναπόφευκτα το απροχώρητο. Δεν μπορείς πλέον να υποκρίνεσαι.

Να λες ότι περνάς καλά, ενώ η ψυχή σου μοιάζει φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Όταν καμώνεσαι πώς τα προβλήματα είναι μέρος της ζωής αλλά ο ίδιος είσαι απελπισμένος και νιώθεις τον ουρανό ταβάνι που αγγίζει το κεφάλι σου.

Γιώργο, όταν κάποια στιγμή συνειδητοποίησες ότι είσαι πιο δυνατός από τις αδυναμίες σου η επόμενη μέρα ήταν μια παράταση, που όφειλες να την κερδίσεις με καθημερινό αγώνα.

Υ.Γ. Αφιερωμένο σε κάθε Γιώργο του «Νοκ άουτ»