Νοσταλγοί, σε μια χώρα που αλλάζει

Κοιτάζοντας γύρω μας, παρατηρούμε σκορπισμένα πράγματα παντού. Δυστυχώς όμως, όχι μόνο πράγματα, αλλά και αναμνήσεις, μιας άλλης ζωής, που φεύγει μαζί τους.

Είμαστε όλοι φαντάσματα, σε ένα κόσμο που αλλάζει, σε μια χώρα, που αλλάζει.

Δεν υπάρχει πια χρόνος για να ονειρευτούμε, παρά μόνο εξαναγκασμός για φυγή, προς κάθε άγνωστη κατεύθυνση.

Κάποιοι θα φύγουν στο εξωτερικό, κάποιοι θα αλλάξουν άμεσα πορεία, σχέδια και στόχους. Ενώ οι περισσότεροι και αυτό είναι δυστυχία, θα μείνουν κολλημένοι, στωικοί και ακίνητοι, πάνω από τις αναμνήσεις.

Αυτή, δυστυχώς, είναι η γενιά των νέων ανθρώπων στην Ελλάδα, οι «μαρμαρωμένοι» Νοσταλγοί, άνθρωποι, οι οποίοι μένουν κολλημένοι και περιμένουν κάποιον Μεσσία, να τους σώσει. Νοσταλγοί του χθες και των παλιών μεγαλείων.

Αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα διστάσουν, στο μέλλον,να κρίνουν και να δικάσουν τους πάντες, εκτός από τους εαυτούς τους, φυσικά, για όλα όσα συμβαίνουν  σήμερα, αλλά και για τις συνέπειες στο μέλλον.

Η λύση δεν θα βρεθεί με την κριτική των πάντων, αλλά ούτε και με τη νοσταλγία.

Η μόνη λύση είναι η δράση. Ή μάλλον καλύτερα, θα έλεγα, η αντίδραση, σε ότι μας κάνει να μένουμε ακίνητοι και άβουλοι, απέναντι στον τόπο μας, που αλλάζει, απέναντι στο μέλλον μας, που αλλάζει.

Καθένας μας, θα πρέπει να δράσει, από τη θέση του, για να «σώσει» ότι έμεινε όρθιο.

Θα τα καταφέρουμε, θα ανεβούμε και πάλι ψηλά.