Ντάκα – Λάππας… ένα τσιγάρο δρόμος!

Η λαϊκή δημοκρατία του Μπανγκλαντές είναι μια χώρα στην νότια Ασία με έκταση λίγο μεγαλύτερης της Ελλάδας, αλλά με πληθυσμό που αγγίζει τα 163 εκατομμύρια κατοίκους. Είναι η 8 πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου. Πρωτεύουσα της αλλά και μεγαλύτερη πόλη είναι η Ντάκα.

Το Μπανγκλαντές βρίσκεται στον κόλπο της Βεγγάλης, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της χώρας καλύπτεται από το Δέλτα της Βεγγάλης, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο της γης. Είναι πραγματικά πολύ εύφορο δέλτα και δημιουργείται από τα ποτάμια του Γάγγη, του Βραχμαπούτρα και των παραποτάμων τους. Η χώρα έχει 700 ποταμούς και 8.046 χιλιόμετρα πλωτών οδών στην ξηρά.

Επίσημη γλώσσα είναι η βεγγαλική, ενώ είναι η τρίτη πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο στην οποία ο μουσουλμανισμός είναι η επίσημη θρησκεία. Το Μπανγκλαντές δημιουργήθηκε το 1971 μετά την απόσχισή του από το Πακιστάν, του οποίου παλιότερα αποτελούσε το ανατολικό του τμήμα.

Η βιομηχανία υφασμάτων του Μπαγκλαντές είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστικός τομέας της χώρας και ακολουθείται από την φαρμακοβιομηχανία με εξαγωγές σε 52 χώρες του κόσμου. Τα ναυπηγεία της χώρας έχουν αναπτυχθεί ταχέως με εξαγωγές στην Ευρώπη. Παρότι είναι μια χώρα με πολύ γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης, το κατά κεφαλήν εισόδημα με στοιχεία του 2014 παραμένει στα 1.190 δολάρια το χρόνο, ενώ το 26% του πληθυσμού ζει κάτω από το διεθνές όριο της φτώχειας, με ημερήσιο εισόδημα τα 1,25 δολάρια.

Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ασχολείται με την γεωργία και προσπαθεί να βιοποριστεί από αυτήν. Παράγει μεγάλες ποσότητες ρυζιού, τσαγιού και τροπικών φρούτων τις οποίες βέβαια και εξάγει.

Ο Λάππας είναι χωριό της Αχαΐας. Μετά την συνένωση των Δήμων το 2010 αποτελεί πλέον τοπική έδρα του Δήμου Δυτικής Αχαΐας. Στο παρελθόν η έκταση είχε παραχωρηθεί από το δημόσιο στο βασιλικό ζεύγος και αποτελούσε μέρος του Βασιλικού κτήματος που έφτανε μέχρι την Αμαλιάδα. Στο Λάππα ήταν χτισμένες οι βασιλικές εγκαταστάσεις. Το 1923, το κτήμα επιστράφηκε στο Δημόσιο και στην περιοχή του Λάππα εγκαταστάθηκαν Έλληνες από πολλά μέρη της Ελλάδος, κυρίως ορεινά και πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.

Ο πληθυσμός σήμερα είναι 1000 κάτοικοι και στο χωριό λειτουργεί νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο. Το δημοτικό σχολείο από τον Σεπτέμβριο του 2017 στεγάζεται σε νέο συγκρότημα, κοντά στον «Φορέα Διαχείρισης Υγροτόπων Κοτυχίου – Στροφυλιάς και Δάσους Στροφυλιάς – Λιμνοθάλασσας Κοτυχίου», ενώ το νηπιαγωγείο συνεχίζει να λειτουργεί στο παλιό κτίριο. Το γυμνάσιο και το λύκειο συστεγάζονται.

Τι θα μπορούσε λοιπόν να συνδέσει τη μακρινή ασιατική χώρα με τον Λάππα, κεφαλοχώρι και κεντρικό σημείο του ευρύτερου κάμπου; Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που καθιστά τους τόσο διαφορετικούς αυτούς τόπους ζωντανούς και θα μπορούσε να τους φέρει πιο κοντά;

Η απάντηση είναι απλή και έχει να κάνει με την αρχετυπική λέξη άνθρωποι. Οι άνθρωποι ήταν από πάντα τα έμβια όντα που καθιστούσαν τους τόπους κατοικήσιμους και συνεπώς και παραγωγικούς. Έτσι λοιπόν και σήμερα οι άνθρωποι είναι αυτοί οι οποίοι σε αναζήτηση του «προς το ζην», κατέστησαν την απόσταση των αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων, στην κυριολεξία σε μια διαδρομή ενός τσιγάρου δρόμο.

Στον Λάππα Αχαίας, σήμερα εν έτει 2019, οι συμπαθέστατοι -μονάχα άντρες- Μπαγκλαντεσιανοί, αποτελούν την κύρια εργατική δύναμη του αχαϊκού κάμπου. Είναι αυτοί που θα μαζέψουν καλοκαίρι και χειμώνα όλων των τύπων τις σοδειές που θα καλλιεργηθούν από τους ντόπιους. Είναι αυτοί οι οποίοι πιθανόν να αποτελούν και την πλειονότητα του πληθυσμού στο χωριό του Λάππα. Είναι πλέον μόνιμοι κάτοικοι και με την δουλειά τους αλλά και την κοινωνική συμπεριφορά τους όχι μόνον πια έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική ζωή και πραγματικότητα, αλλά είναι και παραδείγματα προς μίμηση.

Πρόσφατα, διοργανώθηκαν δυο εκδηλώσεις σε συνεργασία της Πρεσβείας του Μπανγκλαντές στην Αθήνα και του Δήμου Δυτικής Αχαΐας. Και οι δυο εκδηλώσεις, η πρώτη στις 25 Ιουνίου και η δεύτερη στις 5 Οκτωβρίου, φιλοξενήθηκαν με την παρουσία του Μπαγκλαντεσιανού πρέσβη και του αντιδημάρχου του Δήμου Δυτικής Αχαΐας στην αίθουσα εκδηλώσεων του πανέμορφου νεόδμητου κτιρίου του Δημοτικού σχολείου του Λάππα, του πιο καινούργιου σχολείου σε όλη την δυτική Ελλάδα. Στις εκδηλώσεις αυτές προσήλθαν περίπου στους 250 Μπαγκλαντεσιανούς οι οποίοι ανέδειξαν τόσο την παιδεία τους, όσο και την ευγνωμοσύνη τους για την χώρα που τους φιλοξενεί και στην οποία εργάζονται. Και είναι άξιο επισήμανσης, μιας και τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκμετάλλευσης με παράνομο τρόπο της εργασίας μεταναστών εργατών γης, της πληρωμής τους και του τρόπου διαβίωσης τους. Είναι πλέον τοις πάσι γνωστό, ότι στον ευρύτερο κάμπο Αχαΐας και Ηλείας, ντόπιοι γαοκτήμονες – εργοδότες, αντί να πληρώσουν τον κάθε εργάτη τα συμφωνηθέντα, πληρώνουν έναν από αυτούς με την υποχρέωση να τα μοιράσει στους υπόλοιπους συναδέλφους του. Παραλείπεται βεβαίως το «παρανόμως εννοούμενο» ότι τα χρήματα που λαμβάνει ο καθένας τους είναι πολύ λιγότερα των συμφωνηθέντων. Παραλείπεται επίσης και το γεγονός των απειλών που καθημερινά δέχονται για την «συμμόρφωση» τους.

Αλλάζοντας διάθεση, αλλά όχι περιοχή, να επισημάνουμε ότι το κτιριακό κόσμημα του καινούργιου Δημοτικού στον Λάππα, έχει στελεχωθεί με εκπαιδευτικούς αλλά και διευθυντή που τιμούν με το παραπάνω το λειτούργημα με το οποίο αποφάσισαν να πορευτούν στη ζωή τους. Η ποιότητα βέβαια των μαθητών ακολουθεί την ποιότητα των δασκάλων. Και δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, αφού το πραγματικό νοιάξιμο των δασκάλων στα παιδιά τα κάνει στην κυριολεξία να ανθίζουν και να νιώθουν το σχολειό σαν σπίτι τους και τη διαδικασία της μάθησης μια ευχάριστη και δημιουργική απασχόληση.

Πόσο όμορφοι γίνονται οι τόποι όταν οι άνθρωποι καταφέρνουν να συμβιώνουν με οδηγό την παιδεία, παράλληλα με το νοιάξιμο για τον διπλανό τους. Και τότε δεν ασχολείται, δεν ενδιαφέρεται κανείς με τον αν οι διπλανοί είναι Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Έλληνες, Ρομά ή Μπαγκλαντεσιανοί. Και τότε, αν αγωνιστούμε με αυτά τα παιδιά και τους δασκάλους τους και εμείς οι υπόλοιποι, τότε, μετά από πολύ προσπάθεια θα πάψουν οι αδελφοί μας Μπανγκλαντεσιανοί αλλά και πολλοί άλλοι να αναγκάζονται να κοιμούνται στα χωράφια, κάτω από άσχημες συνθήκες υγιεινής και με τον φόβο και την απειλή του δυνάστη-εργοδότη που συνεχώς αισχροκερδεί χωρίς ενδιαφέρον για την ανθρώπινη πλευρά τους. Και αυτό είναι ακριβώς το σημείο που η εργασία των εκπαιδευτικών μετατρέπεται σε λειτούργημα, όταν η νέα γενιά των παιδιών, οι μαθητές τους, μαθαίνουν να πορεύονται με αξίες όπως η δικαιοσύνη, η αυτοδιάθεση των λαών, το δικαίωμα όλων των ανθρώπων στην παιδεία, στην υγεία και την εργασία.

Τα παραπάνω επιτελούνται στο Δημοτικό σχολείο στον Λάππα Αχαΐας. Και είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα συνεργασίας του σχολείου με την κοινωνία στην οποία εντάσσεται γιατί είμαι σίγουρος πως με πολύ αγώνα και με την ενσωμάτωση στην κοινωνία μας της νέας αυτής γενιάς, θα καταφέρουμε «να γυρίσουμε τον ήλιο».

Προς το παρόν, οφείλουμε βέβαια να παρακολουθούμε, να ενημερωνόμαστε και να συμπαραστεκόμαστε στις προσπάθειες που κάνουν οι μετανάστες εργάτες του κάμπου προσπαθώντας να διαφυλάξουν τα βασικά, αλλά και όχι αυτονόητα, για κάποιους, ανθρώπινα δικαιώματά τους.