tetartopress

Ο αιώνιος ποδηλάτης


Η παρουσία τους είναι έντονα απούσα στην πόλη. Την σημερινή.
Αυτός, παρόλα αυτά, ψάχνει την πόλη.
Από πάντα έψαχνε. Δεν θα μπορούσε άλλωστε και αλλιώς.
Ποδηλατώντας κυρίως.
Ναι, χωρίς αυτό το ποδήλατο, η αίσθηση της απουσίας τους τον κάνει να νιώθει πιο επώδυνα μοναχός.
Και όσο μεγαλύτερες και δυσκολότερες οι ανηφόρες τόσο η πόλη πιο όμορφα παλιώνει.
Και οι κατηφόρες;
Ω, ναι, οι απότομες λιγότερο ή περισσότερο κοφτές κατηφόρες, που μπορεί να μην απαιτούν κανέναν κάματο από τον ποδηλάτη, αλλά είναι γεμάτες τρύπες, παγίδες και εμπόδια.
Και όσο πιο απότομη η κατηφόρα, τόσο πιο γρήγορα φτάνει ο ποδηλάτης στην θάλασσα, στην αιώνια πόλη.
Και μεταξύ της παλιάς και της αιώνιας;
Τι;
Η αβάσταχτα έντονη-σημερινή- απουσία.
Γιατί στην παλιά πόλη πάντα θα ζουν όλοι αυτοί, όλα αυτά, που τα κάστρα προστάτευσαν. Οι ηττημένοι αρμονικά μαζί με τους νικητές.
Και στην αιώνια πόλη, εκεί στην ακροθαλασσιά θα ξεκινά πάντα το ταξίδι.
Και ο ποδηλάτης;
Αχ ναι, αυτός ο ποδηλάτης;
Κουράζεται, ιδρώνει να στριφογυρνά στις ανηφοριές, στην παλιά την πόλη, ψάχνοντας τα ίχνη από τα πατήματα στα κάστρα.
Και σαν κατηφορίζει και ακουμπά με την μπροστινή του ρόδα την ακροθαλασσιά, αποφασίζει να ταξιδέψει.
Να μεταφέρει το μήνυμα.
Μα λίγο πριν αποχαιρετήσει, γυρνά προς τα πίσω, για ακόμη μια φορά, κοιτάζοντας την πόλη της αβάσταχτα έντονης-σημερινής-απουσίας.
Και όλως παραδόξως χαμογελά.
Χαμογελά γιατί θυμάται τις ανάσες του όταν μικρό παιδί ποδηλατούσε. Τις έντονες ανάσες του που του επιβεβαίωναν τότε πως όλα ήταν καλώς καμωμένα.
Και πως όσο περνούν τα χρόνια, αυτός με το ποδήλατό του -αλλά και οι απουσίες του επίσης- έχουν πια αφήσει τα ίχνη τους στα κάστρα της όμορφης παλιάς πόλης.
Και έτσι χαρούμενος πια κατηφορίζει. Ποδηλατώντας προς την θάλασσα. Με την δύναμη της συλλογικής μνήμης
Γυρνά το πρόσωπό του μπροστά και λίγο πριν απογειωθεί με το ιπτάμενο ποδήλατό του πάνω στα κύματα της θάλασσας θυμάται τότε μικρό παιδί πάντα σαν έγλυφε με την γλώσσα τον ώμο του αυτός πάντα αλμυρός ήταν.
Και έτσι ξεκινά.
Και έτσι αποχαιρετά.
Και έτσι καλωσορίζει.

Η παρακάτω μουσική σύνθεση του Εσθονού συνθέτη Arvo Pärt με τον τίτλο ”Für Alina”, θα δίνει πάντα τον εσωτερικό ρυθμό στον κάθε ποδηλάτη που αποφασίζει να μεταφέρει το μήνυμα.


Advertisement


Advertisement

 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Η Χώρα του χιονιού είναι μια ιστορία έρωτα ανάμεσα σε έναν αργόσχολο διανοούμενο αστό του Τόκυο και μια γκέισα των ...
Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Ένα ξεχασμένο λογοτεχνικό διαμάντι της σπουδαίας Betty Smith. Μια ωδή στη νεανική αγάπη, τον γάμο, την οικογένεια, την ελπίδα. Μπρούκλιν, ...
Χατζηφραγκέτα

Χατζηφραγκέτα the band ζωντανά στην Πάτρα

Οι Χατζηγφραγκέτα σε fullband σύνθεση έρχονται το Σάββατο 2 Μαρτίου στο Royal στην Πάτρα. Οι Χατζηφραγκέτα είναι: Πάνος Φραγκιαδάκης – ...
Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks (Κανακάρη 185, Πάτρα) την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου στις 20:00 θα διαβάσουν αποσπάσματα από τα ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 172 Άρθρα

«Words are all we have», είπε ο Σάμουελ Μπέκετ. Mικρός σαν ήμουν, ήθελα να πραγματοποιηθούν οι τρεις ευχές που μου αναλογούσαν. Πάντα όμως έκανα την ίδια μοναδική ευχή. Τις άλλες δύο δεν χρειάστηκε να τις σπαταλήσω. Γιατί από μικρός βρήκα τους «Αγιους Τόπους» μου. Τους τόπους εκείνους όπου η μνήμη μου, δημιουργούσε τις λέξεις και οι λέξεις αρθρώνονταν σε λόγο. Μερικές φορές είμαι τυχερός και ο Λόγος με γεμίζει με το φως του. Τότε μιά βαθιά γαλήνη και παραδοχή με κατακλύζει. [email protected]

Back to Top