Ο αιώνιος ποδηλάτης
Η παρουσία τους είναι έντονα απούσα στην πόλη. Την σημερινή.
Αυτός, παρόλα αυτά, ψάχνει την πόλη.
Από πάντα έψαχνε. Δεν θα μπορούσε άλλωστε και αλλιώς.
Ποδηλατώντας κυρίως.
Ναι, χωρίς αυτό το ποδήλατο, η αίσθηση της απουσίας τους τον κάνει να νιώθει πιο επώδυνα μοναχός.
Και όσο μεγαλύτερες και δυσκολότερες οι ανηφόρες τόσο η πόλη πιο όμορφα παλιώνει.
Και οι κατηφόρες;
Ω, ναι, οι απότομες λιγότερο ή περισσότερο κοφτές κατηφόρες, που μπορεί να μην απαιτούν κανέναν κάματο από τον ποδηλάτη, αλλά είναι γεμάτες τρύπες, παγίδες και εμπόδια.
Και όσο πιο απότομη η κατηφόρα, τόσο πιο γρήγορα φτάνει ο ποδηλάτης στην θάλασσα, στην αιώνια πόλη.
Και μεταξύ της παλιάς και της αιώνιας;
Τι;
Η αβάσταχτα έντονη-σημερινή- απουσία.
Γιατί στην παλιά πόλη πάντα θα ζουν όλοι αυτοί, όλα αυτά, που τα κάστρα προστάτευσαν. Οι ηττημένοι αρμονικά μαζί με τους νικητές.
Και στην αιώνια πόλη, εκεί στην ακροθαλασσιά θα ξεκινά πάντα το ταξίδι.
Και ο ποδηλάτης;
Αχ ναι, αυτός ο ποδηλάτης;
Κουράζεται, ιδρώνει να στριφογυρνά στις ανηφοριές, στην παλιά την πόλη, ψάχνοντας τα ίχνη από τα πατήματα στα κάστρα.
Και σαν κατηφορίζει και ακουμπά με την μπροστινή του ρόδα την ακροθαλασσιά, αποφασίζει να ταξιδέψει.
Να μεταφέρει το μήνυμα.
Μα λίγο πριν αποχαιρετήσει, γυρνά προς τα πίσω, για ακόμη μια φορά, κοιτάζοντας την πόλη της αβάσταχτα έντονης-σημερινής-απουσίας.
Και όλως παραδόξως χαμογελά.
Χαμογελά γιατί θυμάται τις ανάσες του όταν μικρό παιδί ποδηλατούσε. Τις έντονες ανάσες του που του επιβεβαίωναν τότε πως όλα ήταν καλώς καμωμένα.
Και πως όσο περνούν τα χρόνια, αυτός με το ποδήλατό του -αλλά και οι απουσίες του επίσης- έχουν πια αφήσει τα ίχνη τους στα κάστρα της όμορφης παλιάς πόλης.
Και έτσι χαρούμενος πια κατηφορίζει. Ποδηλατώντας προς την θάλασσα. Με την δύναμη της συλλογικής μνήμης
Γυρνά το πρόσωπό του μπροστά και λίγο πριν απογειωθεί με το ιπτάμενο ποδήλατό του πάνω στα κύματα της θάλασσας θυμάται τότε μικρό παιδί πάντα σαν έγλυφε με την γλώσσα τον ώμο του αυτός πάντα αλμυρός ήταν.
Και έτσι ξεκινά.
Και έτσι αποχαιρετά.
Και έτσι καλωσορίζει.
Η παρακάτω μουσική σύνθεση του Εσθονού συνθέτη Arvo Pärt με τον τίτλο ”Für Alina”, θα δίνει πάντα τον εσωτερικό ρυθμό στον κάθε ποδηλάτη που αποφασίζει να μεταφέρει το μήνυμα.
Advertisement
Advertisement