Ο χορός της

Την κοίταζα αποσβολωμένη πάνω στην τεράστια σκηνή, τυλιγμένη στους καπνούς.

Είχε μια μαγική σιωπή φορεμένη στο πρόσωπο που έβγαινε από την ψυχή της. Τα χέρια της έμοιαζαν εκστατικά και αέρινα σαν πουλιά διαβατάρικα. Πετούσε.

Ναι, πετούσε με συνοδεία νότες. Χορός εκστατικός, μοναχικός.

Την είχα δει να σκίζει το κουκούλι της και να μεταμορφώνεται σε αερικό.  Μπροστά σε χιλιάδες μάτια, χάριζε τα σωθικά της. Χόρευε και δεν κατάφερνα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της.

Έβλεπα να διανύει χιλιόμετρα για να φτάσει έως εδώ και η ανάσα μου έτρεχε να την προφτάσει. Μάρτυρας μιας υπεροχής μεταμόρφωσης.

Ήταν ο γλάρος Ιωνάθαν μου κι ήθελα να το ξέρει.

Έπρεπε να το ξέρει.

Πέτα ψηλά και πάρε μας μαζί σου…