Ο Μεγάλος Σεισμός

[wc_divider style=”solid” line=”double” margin_top=”” margin_bottom=””]

Γνώριζε, γιατί εξαναγκαζόταν να συμφωνήσει, ότι χωρίς τα δώρα τους, δεν θα επιβίωνε.
Κάτι μέσα της, πολύ όμως βαθιά μέσα της, την προειδοποιούσε.
Τη δονούσε.
Με τα χρόνια όμως και την καλοπέραση, είχε απομακρυνθεί πολύ από «το μέσα της».
Λησμόνησε.
Γι αυτό και δεν ένιωσε την βαθιά δόνηση.
Μια δόνηση που ήταν όμως προμήνυμα σεισμού.
Σεισμού μεγάλου.

Τα τρία πακέτα που μέχρι τώρα έλαβε ήταν Κουτιά Πανδώρας.
Εστέλλοντο, την τελευταία στιγμή «της φτώχιας της».
Παρακάλαγε να την ελεήσουν, ενώ γνώριζε, αφού είχε εξαναγκαστεί να συμφωνήσει,
ότι ακόμη και με τα δώρα τους δεν θα επιβίωνε.
Ποιος άλλωστε επιβιώνει από τα δώρα;

Οι δύο μάγοι με τα τρία δώρα είναι μεταμφιεσμένοι δολοφόνοι.
Όταν το κατανόησε, ήταν τότε, που για πρώτη φορά
ένιωσε κάτι από την δόνηση, κάπου πολύ βαθιά μέσα της.
Άρχισε πάλι να θυμάται.
Να θυμάται γεγονότα της παιδικής της ηλικίας.
Γνώριζε, αφού είχε εξαναγκαστεί να συμφωνήσει, ότι
«φοβού τους βαρβάρους και δώρα φέροντες».

Και τώρα. Τώρα τι;
Οι δυο μάγοι στέλνουν το τέταρτο πακέτο.
Δολοφόνοι-τοκογλύφοι.
Δεν θέλει ούτε να το ανοίξει.
Η δόνηση βαθιά μέσα της είναι προμήνυμα σεισμού.
Σεισμού μεγάλου.
Γνωρίζει, αφού εξαναγκάστηκε να συμφωνήσει, ότι μόλις ανοίξει το τέταρτο πακέτο,
ένα κεφάλι με ένα κόκκινο φιόγκο θα πεταχτεί.
Θα γελά. Και θα είναι σαν να της λέει
– Κούκου. Ε, ρε γλέντια. Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Θα γίνουν όλα πουτάνα.

[wc_divider style=”dotted” line=”single” margin_top=”” margin_bottom=””]

Το παραπάνω κείμενο συνοδεύεται από ένα μουσικό κομμάτι που τραγουδά η αγαπημένη μου Bjork.

Οι στίχοι του, έχουν τόσο κυριολεκτική σημασία για όσους και όσες εγκατέλειψαν τη χώρα. Θα μπορούσαν όμως και να έχουν μεταφορική σημασία για όσους ακόμη επιμένουν και δεν θέλουν να αποχαιρετήσουν αυτήν τη δόνηση που ακούνε, νιώθουν κάπου βαθιά μέσα τους.

Καλή ακρόαση στα γλέντια που πολύ σύντομα, όλοι μας θα συμμετάσχουμε.