Ο μύθος του «ό,τι δίνεις παίρνεις»

Το «ό,τι δίνεις παίρνεις» πιθανότατα ήταν μία εφεύρεση των μεγαλύτερων για να κάνουν τα παιδιά πιο δοτικά, γιατί στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ίσως να ισχύει, αλλά μόνο στα υλικά αγαθά, στο συναίσθημα δεν υφίσταται, γιατί για να πάρεις, κάποιος πρέπει να σου δώσει και για να σου δώσει, πρέπει να το νιώθει.

Δεν σημαίνει πως αν είσαι καλός με έναν άνθρωπο θα εισπράξεις καλοσύνη, ούτε αν είσαι ένας αδιάφορος και σκληρός άνθρωπος δεν θα σ’ ερωτευτούν ή δεν θα δεθούν μαζί σου, όλα εξαρτώνται από τον άλλον κι όχι από τη δική σου συμπεριφορά. Η δική σου συμπεριφορά είναι για σένα μόνο, αφορά τον εαυτό σου, το πως θες να είσαι με τους άλλους και όχι για να εισπράξεις. Γιατί, για να εισπράξεις πρέπει να δημιουργήσεις την ανάγκη στον άλλον να θέλει να σου δώσει, ή ακόμα καλύτερα τη διάθεση να δώσει.

Μην ψάχνουμε για συναισθηματική δικαιοσύνη και ισότητα λοιπόν, δεν υπάρχει. Έχουμε αντιμετωπίσει κι έχουμε αντιμετωπιστεί όλοι εξίσου καλά κι εξίσου άσχημα, πρέπει να μαθαίνουμε να δεχόμαστε τις ήττες και τις κακές συμπεριφορές όπως αρκετοί άνθρωποι έχουν ανεχθεί δικές μας. Μερικές φορές ίσως μας πιάνει το παράπονο ή ένα μεγάλο «γιατί». Απάντηση σ’ αυτό το «γιατί» υπάρχει, απλά τις περισσότερες φορές δεν την ξέρουμε διότι και πάλι, αφορά τον άλλον.