Ο σχεδόν παντού παρών Καστανοκέφαλος Γλάρος

Ο Καστανοκέφαλος Γλάρος είναι το 6ο πιο πολυπληθές είδος στις Μεσοχειμωνιάτικες Καταμετρήσεις Υδροβίων Πουλιών στην Ελλάδα, με μέσο όρο 34.300 πουλιά κατ’ έτος.

Σχεδόν πανταχού παρών τον χειμώνα, ο Καστανοκέφαλος Γλάρος συναντάται σε μεγάλα κοπάδια στις ακτές και σε κάθε είδους υγρότοπο, από λιμνοθάλασσες έως λίμνες της ενδοχώρας, αλλά και σε λιμάνια, χωράφια και σκουπιδότοπους.

Το ανοιξιάτικο-καλοκαιρινό του καφέ κεφάλι, σαν να φορά μάσκα, τον χειμώνα συρρικνώνεται σε μια μικρή σκούρα κηλίδα πίσω από κάθε μάτι.

Λίγο μεγαλύτερος από Περιστέρι και σημαντικά μικρότερος από τον πολύ κοινό Ασημόγλαρο, δεν περνά καθόλου απαρατήρητος, ειδικά όταν όλη η παρέα χαλάει τον κόσμο με τις φωνές της.

Το επόμενο (έβδομο) σε πληθυσμό είδος  είναι επίσης γλάρος και είναι ο Ασημόγλαρος.Ο γνώριμος γλάρος όλων μας, με χαρακτηριστικό κίτρινο ράμφος και πόδια, είναι επίσης πανταχού παρών όχι μόνο στον θαλάσσιο χώρο αλλά και σε παραλιακούς ή εσωτερικούς υγρότοπους της ενδοχώρας.Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει και από τις Μεσοχειμωνιάτικες Καταμετρήσεις Υδροβίων Πουλιών, καταλαμβάνοντας τη θέση του 7ου πιο πολυπληθούς είδους με μέσο όρο 26.000 πουλιά κατ’ έτος.

Σε αντίθεση με άλλα θαλασσοπούλια, δεν είναι καθόλου εκλεκτικός στις διατροφικές του προτιμήσεις και τρώει σχεδόν τα πάντα, ενώ χάρη στην άφθονη τροφή που βρίσκει στους σκουπιδότοπους έχει πολλαπλασιαστεί σε μεγάλο βαθμό.
Σε πολλές παραθαλάσσιες πόλεις (όπως η Καβάλα και η Αλεξανδρούπολη) «συγκατοικεί» με τους τοπικούς κατοίκους, φωλιάζοντας στις ταράτσες των πολυκατοικιών.