«Ο Ζορό δεν έχει δίπλωμα για διαστημόπλοιο»

[wc_divider style=”solid” line=”double” margin_top=”” margin_bottom=””]

Σε 87 συναρπαστικές σελίδες λαμβάνουν χώρα οι ιστορίες του Γιάννη Πανουτσόπουλου. 18 ιστορίες που παραπατούν πάνω στη διαχωριστική γραμμή πραγματικότητας και φαντασίας, που μας δένουν με τους ήρωες τους και που μας κάνουν να νοσταλγούμε στιγμές που δεν έχουμε ακόμα ζήσει.

Αυτές οι 18 αυτοτελείς ιστορίες γράφονται με μια σύντομη φόρμα, η οποία προσδίδει αμεσότητα, ζωντάνια και ταχύτητα στη ροή του βιβλίου. Ο αφηγητής της κάθε ιστορίας δεν ταυτίζεται πάντα με το δρων πρόσωπο αυτής. Όμως καταφέρνει να γίνει οικείο πρόσωπο, καθώς το γνωρίζουμε και δενόμαστε μαζί του, βλέποντας το να δρα με τόσο έντονο συναισθηματισμό. Λατρεύει τις γυναίκες, νοσταλγεί με αφορμή μια μυρωδιά ή ένα βλέμμα, αγαπά τη δράση και τις μηχανές, αγωνιά εξαιτίας μιας παραίσθησης, είναι αντι-ήρωας στην ίδια τη ζωή του, δίνει σημασία στις λεπτομέρειες γύρω του· είναι ρομαντικός. Ταυτίζεσαι μαζί του, σε συνθήκες που δεν έχεις βιώσει, αλλά με συναισθήματα που έχεις νιώσει· συναισθήματα που τα ξαναθυμάσαι αστραπιαία και έντονα.

Στην πρώτη ιστορία του βιβλίου, δεν μπορούμε παρά να ξεχωρίσουμε τον πρωταγωνιστή για την γλαφυρή ανάμνηση του από το βλέμμα μιας άγνωστης κοπέλας. Μιας τσιγγάνας που περνά από μπροστά του και όταν τα μάτια τους συναντηθούν, δημιουργείται μια ανάμνηση που τη θυμάται για πάντα. Θυμάται το χρώμα των ματιών της, το αδύνατο κορμί της, το ρίγος που του προκάλεσε αυτή η, ανεπαίσθητη χρονικά, επαφή. Τόσες λεπτομέρειες για ένα πρόσωπο που δεν θα ξανασυναντήσει στη ζωή του. Τόση σημασία για μια γυναίκα που αγάπησε από ένα μόνο βλέμμα.

«Εχτές το βράδυ είδα στον ύπνο μου πως φούσκωσα ένα κίτρινο μπαλόνι, το καβάλησα και πέταξα στον ουρανό σαν πύραυλος. Και ήξερα, λέει, ότι έτσι όλες οι γυναίκες που γνώρισα θα καταλάβαιναν πλέον πόσο τις αγάπησα».

Οι ήρωες άλλοτε «παράξενοι», άλλοτε βαθειά γειωμένοι στην πραγματικότητα. Σίγουρα όμως πρόσωπα καθημερινά και εύκολα αναγνωρίσιμα σε κάποιον διπλανό μας. Ήρωες που ο συγγραφέας δείχνει πως αγαπά και ίσως προβάλλει δικά του στοιχεία πάνω τους. Δείχνει μια άνεση και μια οικειότητα να τους κριτικάρει ή ακόμα και να τους «περιπαίξει». Οι ιστορίες σύντομες και σχεδόν όλες να φλερτάρουν με ένα αιφνίδιο τέλος· ένα τέλος που σε ικανοποιεί απόλυτα.

Ο Γιάννης Πανουτσόπουλος, με αυτό το βιβλίο κάνει την πρώτη του εμφάνιση στον συγγραφικό χώρο, αν και ο ίδιος δεν δηλώνει συγγραφέας. Λέει πως επηρεάζεται από τα όνειρα και από ‘κει μερικές φορές αφορμάται για να ξεκινήσει μια ιστορία. Λέει, επίσης, πως γράφει ιστορίες χωρίς να έχει την πρόθεση να τις εκδώσει εξαρχής. Ελπίζω να δούμε το επόμενο βιβλίο του σύντομα, γιατί όταν οι 87 σελίδες τελείωναν, σκέφτηκα πως ήθελα κι άλλες.

Το βιβλίο «Ο Ζορό δεν έχει δίπλωμα για διαστημόπλοιο» εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2016 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.  Για το «διαστημικό» κόκκινο εξώφυλλο ευθύνονται ο Γιώργος Μελισσαρόπουλος για το σκίτσο της φιγούρας, και ο Θάνος Γκιώνης για τη μακέτα εξωφύλλου και την επεξεργασία φωτογραφίας.