«Οδύσσεια ή μια δικαιολογία» – Το έπος μέσα από τη μιμητική αφήγηση

Η επική αφήγηση από τα αρχαία χρόνια, λειτουργούσε με διαφορετικό τρόπο απ΄ότι η μεταγενέστερή της, τραγωδία. Το έπος, αν και περιέχει αρκετές πράξεις, είναι στην ουσία μίμηση μιας συντεθειμένης κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο πράξης. Η τραγωδία εμπεριέχει όλα τα στοιχεία του έπους και υπερέχει σε όλα από αυτό. Η μίμηση πράξης όμως, όταν συγχέεται με την επική αφήγηση, μάς δηλώνουν ένα μικτό light είδος, που στην παράσταση «Οδύσσεια ή μια δικαιολογία», κατά κύριο λόγο απευθύνεται σε εφήβους ή και σε κάποιους ενήλικες, που έχουν τυχόν ξεχάσει τα νοήματα τής Οδύσσειας.

Η ιστορία «Οδύσσεια ή μια δικαιολογία», η νέα παραγωγή του θέατρου Επίκεντρο+ στην Πάτρα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσάκωνα, παίρνει ένα αφηγηματικό έργο όπως η Οδύσσεια και μέσα από μιμικές κινήσεις, πολύ καλά επιμελημένες από την Μαριμίλλη Ασημακοπούλου, αποδίδει μικρές εικόνες των επιμέρους αφηγήσεων της Οδύσσειας.

Η παράσταση διαιρείται δομικά σε αφηγηματικά επεισόδια, από τις τέσσερις ηθοποιούς στη σκηνή, με αποτέλεσμα να είναι εύληπτη από τις νεανικές ηλικίες. Οι καλοδουλεμένες αναπαραστάσεις συμπαραστέκονται στην αφήγηση ενώ ο τρόπος που προσεγγίζεται το έργο σκηνοθετικά, σίγουρα δεν είναι πρωτότυπος, είναι όμως «έντιμος», καθώς σε εκ προοιμίου κατασκευασμένους χαρακτήρες καταφέρνει να αποδώσει την ιεράρχηση της παρουσίας των προσώπων.

Σημαντικό είναι, πως ο σκηνοθέτης σέβεται την ψυχολογική αληθοφάνεια των χαρακτήρων, ενώ οι δραματικές συγκρούσεις του έπους αποδίδονται περισσότερο μέσα από εικονοπλαστικά πορτραίτα. Λειτουργικός είναι και ο τρόπος που απευθύνεται στο νεανικό κοινό μέσα από κινήσεις οικείες στους νέους (πχ. κίνηση νταμπ) η γνωστά λαϊκά άσματα, δημιουργώντας μια πιο ελαστική αφήγηση.

Οι τέσσερις ηθοποιοί στη σκηνή (Δήμητρα Ταρούση, Άννα Ζιάκκα, Νίκη Καρακώστα και Χριστίνα Κουταλιάγκα) ξεχωρίζουν για τη συνεχή κίνηση και απόδοση νοημάτων, κάλυψη όλων των χώρων και προσδιοριστική απεικόνιση των πράξεων. Θα αδικούσαμε αν λέγαμε ότι κάποια από τις ηθοποιούς αποδίδει λιγότερο, καθώς όλες πάνω στη σκηνή έβγαλαν ένταση και ενέργεια. Κάτι που δεν «ταίριαζε» πολύ στην παράσταση είναι η αρχικά ασυντόνιστη -σαν ένα είδος πολεμικής τέχνης- σχεδιασμένη κίνηση από τον Κρίτωνα Αναστασόπουλο- κάτι το οποίο δεν μας έχει συνηθίσει. Δραματουργικά, στην παράσταση, ήταν λάθος το χτύπημα του στήθους που γινόταν αρκετά συχνά από τις ηθοποιούς προσπαθώντας να αποδώσουν διάφορες καταστάσεις, μιας και στην αρχαία Ελλάδα η συγκεκριμένη κίνηση ήταν ένδειξη πένθους.

Η «Οδύσσεια ή μια δικαιολογία» είναι ένα έργο που βλέπεται ευχάριστα από μικρούς άλλα και μεγαλύτερους. Ένα έργο που αφηγείται τις περιπέτειες του Οδυσσέα μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη του. Ένα έργο που μας καλεί να αντικρίσουμε με προσμονή προσωπικές αντιξοότητες όλων μας μέχρι να φτάσουμε στην Ιθάκη μας. Εκτός και αν οι θεοί έχουν άλλη γνώμη!

Ταυτότητα Παράστασης

Σκηνοθεσία: Γιάννης Τσάκωνας

Παίζουν: Άννα Ζιάκκα, Νίκη Καρακώστα, Χριστίνα Κουταλιάγκα, Δήμητρα Ταρούση

Διασκευή – δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Κομνηνόγλου, Γιάννης Τσάκωνας
Κίνηση – χορογραφίες: Μαριμίλλη Ασημακοπούλου
Χορογραφία έναρξης: Κρίτωνας Αναστασόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μαρία Καραμάνη
Φωτισμοί – χειρισμός κονσόλας: Νίκος Γιατράκος
Βίντεο προώθησης: Κάραν Πράσσερ
Σχεδιασμός αφίσας: Γιώργος Πλατανιάς
Οργάνωση παραγωγής: Ίλια Ράγκου

Παραγωγή: Επίκεντρο+ 2019

Επόμενες Παραστάσεις: Κυριακές 15/12, 22/12, 29/12, 5/1/2020 στις 17:00.

Πληροφορίες: 2610 461050

Επίκεντρο+, Νόρμαν 16, Πάτρα