tetartopress

«Οι 18 καταζητούμενες» και ο αγώνας των παλαιστινίων στο 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης


«Οι 18 καταζητούμενες» (The Wanted 18)
Σκηνοθεσία: Amer Shomali, Paul Cowan
Καναδάς, Παλαιστίνη, Γαλλία, 2014

Το 1987, ακτιβιστές της Πρώτης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα δημιουργούν μια συνεταιριστική φάρμα γαλακτοκομικών προϊόντων, με κεφάλαιο 18 αγελάδες που αγοράζουν από ένα ισραηλινό κιμπούτς. Σκοπός τους είναι η απεξάρτηση από τον έλεγχο των Ισραηλινών αρχών οι οποίες απαγόρευαν την παραγωγή τροφής στα εδάφη τους. Η Παλαιστινιακή κοινότητα της Beit Sahour πλήρωνε φόρους και αναγκαζόταν να πληρώνει και για την εισαγωγή των απαραιτήτων τροφίμων. Παρά την καθολική άγνοιά τους, όπως, για παράδειγμα, στα σχετικά με το άρμεγμα, θα επιτύχουν τελικά το σκοπό τους και θα παράγουν γάλα για καθημερινή διανομή στα μέλη της κοινότητας. Όμως, οι Ισραηλινές αρχές χαρακτηρίζουν επισήμως αυτήν την πράξη ως «απειλή για την εθνική ασφάλεια του Ισραήλ» και διατάσσουν την επιστροφή των ζώων, θεσπίζοντας ποινές όπως τη φυλάκιση για ανυπακοή στις εντολές! Κι έτσι, οι Παλαιστίνιοι ακτιβιστές κρύβουν τις αγελάδες ώστε να εξακολουθήσει η παροχή του πολύτιμου γάλακτος.

Είναι φανερό ότι το κωμικοτραγικό στοιχείο υπάρχει μέσα στον πυρήνα αυτής της ιστορίας. Κι οι δύο συν-σκηνοθέτες, για να το αναδείξουν, αναμειγνύουν την τεχνική του animation με αποσπάσματα από ζωντανές συνεντεύξεις μερικών από εκείνους τους ακτιβιστές. Προσθέτουν, όμως, το στοιχείο του ανθρωπομορφισμού στις αγελάδες: τις ακούμε να μιλάνε, να εκφράζουν το φόβο τους για το ενδεχόμενο της ανακάλυψής τους μετά την πολιτική μεταστροφή τους υπέρ των Παλαιστινιακών θέσεων. Το ενδιαφέρον της ταινίας, θαρρείς και μοιράζεται ανάμεσα σ’ αυτό το εύρημα του ανθρωπομορφισμού και στις σημερινές δηλώσεις εκείνων των ακτιβιστών. Νιώθουμε συγκίνηση στις αφηγήσεις όσων είχαν εμπλακεί τότε, στον κίνδυνο που διέτρεχαν τολμώντας να επιμένουν σε μιαν απαγορευμένη δράση από ένα στρατοκρατικό καθεστώς. Είναι κρίμα, όμως, γιατί σε άλλες σκηνές, η συγκίνηση εκβιάζεται από την προσθήκη αυτών των φανταστικών ηρώων κι η ατμόσφαιρα της ταινίας αποδυναμώνεται.

Το ντοκιμαντέρ «Οι 18 καταζητούμενες» το παρακολουθήσαμε στο 22 Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (Τμήμα Animation).


Advertisement


Advertisement

 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Η Χώρα του χιονιού είναι μια ιστορία έρωτα ανάμεσα σε έναν αργόσχολο διανοούμενο αστό του Τόκυο και μια γκέισα των ...
Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Ένα ξεχασμένο λογοτεχνικό διαμάντι της σπουδαίας Betty Smith. Μια ωδή στη νεανική αγάπη, τον γάμο, την οικογένεια, την ελπίδα. Μπρούκλιν, ...
Χατζηφραγκέτα

Χατζηφραγκέτα the band ζωντανά στην Πάτρα

Οι Χατζηγφραγκέτα σε fullband σύνθεση έρχονται το Σάββατο 2 Μαρτίου στο Royal στην Πάτρα. Οι Χατζηφραγκέτα είναι: Πάνος Φραγκιαδάκης – ...
Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks (Κανακάρη 185, Πάτρα) την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου στις 20:00 θα διαβάσουν αποσπάσματα από τα ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 199 Άρθρα

Εκείνες τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες των φοιτητικών χρόνων στην δεκαετία του '80, η ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας προσωπικής ταυτότητας, να ξέρεις τουλάχιστον ποιος δεν είσαι, βρήκε καταφύγιο στην κινηματογραφοφιλία, στα διαβάσματα των κριτικών για ταινίες και στις συζητήσεις γύρω απ' αυτές. Με τα χρόνια, μετά από ναρκισσισμούς κι επιδείξεις, αυτό που μένει στο τέλος είναι το να είσαι επιτέλους ανοιχτός στο να μαθαίνεις διαρκώς τι σ' αρέσει, τι δεν σ' αρέσει, τι παύει να σ' αρέσει και τι αρχίζει να σ' αρέσει. Έτσι, ταυτόχρονα, είναι δυνατό επιτέλους, να μπορείς να δεχθείς τι αρέσει και τι δεν αρέσει και στον άλλον. Ο κινηματογράφος είναι σαν ένα δεύτερο σπίτι που μπορεί να χωράει όλο και πιο πολλούς. | [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top