Πάμπλο Νερούδα «Τα πόδια σου αγγίζω στο σκοτάδι και άλλα ανέκδοτα ποιήματα»

Τα ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα που δημοσιεύονται στο βιβλίο αυτό βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της εξαντλητικής καταγραφής όλων των υπαρχόντων χειρογράφων και δακτυλογράφων του ποιητή που ξεκίνησε το 2011. Είναι γραμμένα σε τετράδια, στην πίσω σελίδα κάποιου μουσικού προγράμματος ή εν πλω, στο μενού του πλοίου, ακόμα και σε ύψος χιλιάδων μέτρων, με προορισμό το Ρίο ντε Τζανέιρο.

Είκοσι ένα εξαιρετικά ποιήματα για τον έρωτα, που δεν έχουν συμπεριληφθεί στα εκδοθέντα έργα και βλέπουν το φως για πρώτη φορά, μια εξαιρετική ευκαιρία για να απολαύσουμε τον Πάμπλο Νερούδα, έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές όλων των εποχών, όπως δεν τον έχουμε ξαναδιαβάσει ποτέ.

Τα ποιήματα αυτά συνιστούν το μεγαλύτερο εύρημα στα ισπανικά γράμματα των τελευταίων ετών. Η τεράστια σπουδαιότητα του ανέκδοτου αυτού έργου εντοπίζεται στο ότι ανήκουν σε μια περίοδο που ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 και φτάνει μέχρι λίγο πριν τον θάνατο του ποιητή το 1973.

Είναι, συνεπώς, μεταγενέστερα του Κάντο Χενεράλ (1950) και γράφτηκαν την εποχή της ωριμότητας του Πάμπλο Νερούδα. Η παρούσα έκδοση, σχολιασμένη από τον διευθυντή της βιβλιοθήκης και του αρχείου του Ιδρύματος Πάμπλο Νερούδα, Δαρίο Όσες, περιλαμβάνει φωτογραφική αναπαραγωγή των πρωτοτύπων πολλών ποιημάτων.

Ο Πάμπλο Νερούδα (Παρράλ 1904-Σαντιάγο 1973) ήταν Χιλιανός ποιητής που άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά του το 1920. Κύριο έργο του το Κάντο Χενεράλ (1950). Από το 1927 ως το 1943 διετέλεσε πρόξενος της χώρας του στο εξωτερικό. Το 1945 εξελέγη γερουσιαστής του Κομμουνιστικού Κόμματος και το 1948, διωκόμενος, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Χιλή, όπου επέστρεψε το 1952 και έζησε στο νησί Ίσλα Νέγρα. Το 1950 μοιράστηκε με τον ΠολΡόμπσον και τον Πάμπλο Πικάσσο το Παγκόσμιο
Βραβείο Ειρήνης στη Μόσχα, ενώ το 1953 τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν. Το 1971 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο Νερούδα, αναμφίβολα μια από τις ισχυρότερες φωνές της σύγχρονης ποίησης παγκοσμίως, τραγούδησε την ερωτική στιγμή που περιέχει το σύμπαν, τον σκοτεινό χρόνο της καταπίεσης και τον φλογισμένο χρόνο του αγώνα. Η ποιητική του ματιά αγκάλιασε ταυτόχρονα την απεραντοσύνη της ύπαρξης και την εσωτερική άβυσσο της γλώσσας: απόλυτος ποιητής, ανήκει πλέον στην πιο ζωντανή παράδοση της μεγάλης ποίησης.