Πανελλαδικό Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια: «Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων και η ακραία παραπληροφόρηση για  την εξαγορά κοινωνικής  αποδοχής»

Με αφορμή το γεγονός ότι η συζήτηση για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων έχει αναζωπυρωθεί, το Πανελλαδικό Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια δημοσιοποιεί σχετική ανακοίνωσή του. Η ανακοίνωση έχει τίτλο «Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων και η ακραία παραπληροφόρηση για την εξαγορά κοινωνικής  αποδοχής», και όπως αναφέρουν με την ανακοίνωση αυτή, αντικρούουν την ψευδή επιχειρηματολογία της κυβέρνησης και του λόμπι των εξορύξεων.

Αναλυτικά το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης:

Πριν καν εξαγγελθούν, είχαν ξεκινήσει οι δισδιάστατες σεισμικές έρευνες για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκωνστα θαλάσσια «οικόπεδα» που έχουν παραχωρηθεί δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, όπως ανέδειξε η Πρωτοβουλία Κρήτης ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Και πριν εκδοθεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που υποτίθεται ότι καθυστερούσε τις έρευνες εδώ και τρία χρόνια. Τα μεγάλα βάθη, όπου οι εξορύξεις είναι σε πειραματικό στάδιο και η θέση των θαλάσσιων οικοπέδων στην υπό καθεστώς διεθνούς προστασίας Ελληνική Τάφρο δεν πτόησαν την ελληνική κυβέρνηση.

Η προοπτική για ένα κοινωνικά δίκαιο και περιβαλλοντικά ασφαλές μέλλον για τη χώρα και την Ανατολική Μεσόγειο απομακρύνεται δραματικά, την ίδια στιγμή που στη Δυτική Μεσόγειο Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία έχουν σταματήσει τις έρευνες και τις εξορύξεις στις θάλασσές τους.

Παράλληλα, έγιναν τρισδιάστατες σεισμικές έρευνες στο «Block 2» του Ιονίου Πελάγους  που έχουν μισθώσει οι εταιρείες της κοινοπραξίας Energean – Helleniq Energy, ενώ όπως έγινε γνωστό από την  Helleniq Energy, ξεκινούν τρισδιάστατες σεισμικές έρευνες και στα «οικόπεδα» του Κυπαρισιακού Κόλπου (block 10) και του block «Ιόνιο» στο Ιόνιο Πέλαγος. Από τα παλαιότερα παραχωρημένα «οικόπεδα», αυτό των Ιωαννίνων θεωρείται το πιο «ώριμο» και κάποιοι πανηγυρίζουν ότι εκεί θα μπει το πρώτο ερευνητικό γεωτρύπανο μέσα στο 2023, χωρίς να ανησυχούν ή και να ντρέπονται, με δεδομένο ότι πρόκειται για χερσαίο «οικόπεδο».

Η ευφορία επεκτείνεται με την επαναφορά στο προσκήνιο του αγωγού φυσικού αερίου East Med, που φαινόταν να έχει εγκαταλειφθεί όταν οι ΗΠΑ απέσυραν τη στήριξή τους. Προορίζεται να συνδέσει το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα με την Ιταλία, αφού διασχίσει για περίπου 600 χιλιόμετρα την ελληνική ηπειρωτική χώρα, με σκοπό να μεταφέρει φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου στο Ευρωπαϊκό Σύστημα Φυσικού Αερίου. Το προηγούμενο διάστημα η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του ελληνικού τμήματος του έργου είχε τεθεί σε διαβούλευση στις Περιφέρειες  Κρήτης, Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ηπείρου.

Κάποιοι ονειρεύονται ότι ο αγωγός East Med θα τροφοδοτείται και από το προϊόν των εξορύξεων που ακόμα δεν έχει καν εντοπιστεί. Αυτό, όμως, δε δικαιολογεί την άκρατη παραπληροφόρηση που βρίσκεται σε εξέλιξη, όπως ότι θα μειωθεί η ενεργειακή μας εξάρτηση, ότι θα πλουτίσει καθένας από μας, ότι η πολιτική του ενεργειακού κόμβου θα πάει μπροστά τη χώρα και ότι θα σώσουμε την Ευρώπη από την ενεργειακή κρίση. Κι αυτό για τον απλό λόγο ότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη Βουλή και των οποίων τα στοιχεία αποκρύπτονται.

Από στοιχεία των συμβάσεων, λοιπόν, προκύπτει ότι:

– Όλες οι συμβάσεις αφορούν σε έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων και όχι μόνο σε έρευνα όπως συχνά λέγεται.

– Οι εξορύξεις αφορούν σε υδρογονάνθρακες και όχι μόνο φυσικό αέριο, όπως σε μόνιμη βάση ακούμε και διαβάζουμε, μάλλον επειδή αυτό ακούγεται ηπιότερο. Η εξόρυξη πετρελαίου προβλέπεται από τις Συμβάσεις κι αυτό δεν έχει αλλάξει. Παράλληλα προβλέπεται ότι οποιαδήποτε τροποποίηση των συμβάσεων θα γίνεται από τη Βουλή που τις έχει κυρώσει.

– Τα προϊόντα των εξορύξεων δε θα σώσουν κανέναν από την ενεργειακή κρίση. Ακόμα κι αν βρεθούν ορυκτά καύσιμα σε αξιόλογες ποσότητες, το βασικό στάδιο των ερευνών θα διαρκέσει οκτώ (8) έτη, προκαλώντας περιβαλλοντική υποβάθμιση μεγάλης διάρκειας και στη συνέχεια θα ξεκινήσουν οι εξορύξεις, αν κριθεί από την αγορά ότι αυτό συμφέρει.

– Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που θα(;) εξορυχθεί δε θα ανήκει στη χώρα μας. Οι εταιρείες εξόρυξης έχουν«τίτλο κυριότητας ελεύθερο βαρών επί όλων των Παραχθέντων και Διασωθέντων Υδρογονανθράκων στην κεφαλή της γεώτρησης παραγωγής εντός της Συμβατικής Περιοχής».

– Τα έσοδα από τα προϊόντα των εξορύξεων είναι προσδιορισμένα. Στη χώρα αναλογεί ένα μίσθωμα σε είδος ή σε χρήμα ή σε συνδυασμό και των δύο, όπως περιγράφεται ρητά στις συμβάσεις και θα εξαρτάται από τις τιμές του πετρελαίου και το κόστος εξόρυξης. Στο κράτος θα ανήκει το 4% έως 15% της ποσότητας που θα παράγεται, όπως αναφέρεται στις τέσσερεις συμβάσεις που κυρώθηκαν το 2019 και σε 2% και 20% για προηγούμενες παραχωρήσεις. Στα έσοδα αυτά προστίθεται ο ειδικός φόρος εισοδήματος που είναι 20% για το κράτος και 5% για τις Περιφέρειες πάνω στο καθαρό φορολογητέο εισόδημα.

– Οι ανάγκες της χώρας θα ικανοποιούνται μόνο σε καιρό πολέμου και μετά από αίτησή της. Στις συμβάσεις αναφέρεται ότι σε περίπτωση πολέμου, απειλής πολέμου ή άλλης κατάστασης έκτακτης ανάγκης στην Ελλάδα, ο Μισθωτής, μετά από αίτηση του Δημοσίου, υποχρεώνεται να διαθέτει σε αυτό στην Επίσημη Τιμή, το σύνολο ή συγκεκριμένο τμήμα του μεριδίου του στην παραγωγή Υδρογονανθράκων και Παραπροϊόντων από την Περιοχή Εκμετάλλευσης.

Το πανελλαδικό Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια είναι  ριζικά αντίθετο στην εκχώρηση του 1/3 της επικράτειας σε εγχώριους και διεθνείς ενεργειακούς κολοσσούς για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, με τον ταυτόχρονο σχεδιασμό, αλλά και την υλοποίηση, διακρατικών αγωγών μεταφοράς ορυκτών καυσίμων.

Η θέση μας αυτή συνεπάγεται την αντίθεσή μας σε όλες τις διεκδικήσεις δικαιωμάτων εξόρυξης Υ/Α στη Μεσόγειο, τους διεθνείς ανταγωνισμούς και τις πολεμικές συρράξεις που παράγονται, στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και διόδων. Το υλοποιούμενο αυτό σχέδιο, πέρα από τα επιδιωκόμενα κέρδη των ομίλων, συνεπάγεται δραματικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος για την κοινωνική πλειοψηφία.

Ενάντια στη διαρκώς αυξανόμενη ενεργειακή ζήτηση, που προβάλει το σύστημα, απαιτείται ο προσδιορισμός των συλλογικών κοινωνικών αναγκών για τη δραστική μείωση της ενεργειακής παραγωγής και για την καθολική πρόσβαση στην κοινωνικά προσδιορισμένη αναγκαία ενέργεια για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας με τη μέγιστη περιβαλλοντική προστασία και την αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας.

Πανελλαδικό Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια | energynetwork2020.wordpress.com | [email protected] | facebook