Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων: Προβληματισμός για την πρόταση Μετατροπής του εμβληματικού SILO στον Πειραιά σε Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων

Τον έντονο προβληματισμό του καταθέτει ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων για την έγριση Νέας Αρχιτεκτονικής και Μουσειολογικής Μελέτης παρακάμπτοντας έναν ήδη πραγματοποιημένο και επιτυχή Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για τη μετατροπή του εμβληματικού SILO στον Πειραιά σε Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων και τελικά την κατασκευή ενός δοτού Μουσείου ταυτισμένου με την αποφυγή της αξιολόγησης.

Αναλυτικά η επιστολή του Συλλόγου προς το υπουργείο:

Έκπληξη και μεγάλο προβληματισμό προκαλεί η ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ), για την έγκριση της Νέας Αρχιτεκτονικής και Μουσειολογικής Μελέτης αναφορικά με τη μετατροπή του εμβληματικού SILO στον Πειραιά σε Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων.

Θυμίζουμε:

– Το 2012 ανακοινώνεται, με πολύ θετικές αντιδράσεις, η προκήρυξη Διεθνούς Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού με το ίδιο θέμα από τον ΟΛΠ και το ΥΠΠΟΑ, σύμφωνα με την περί αρχιτεκτονικών διαγωνισμών θεσμοθετημένη διαδικασία.

– Η προκήρυξη είναι πληρέστατη και το κτηριολογικό και το μουσειολογικό πρόγραμμα σαφέστατα διατυπωμένο με την έγκριση φυσικά του ΥΠΠΟΑ.

– Στην κριτική επιτροπή συμμετέχει εκπρόσωπος του ΥΠΠΟΑ.

– Εκδηλώνεται μεγάλο διεθνές ενδιαφέρον για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό.

– Στον διαγωνισμό συμμετέχουν 95 γραφεία πολλά από τα οποία είναι από το εξωτερικό.

– Ακολουθείται κατά γενική ομολογία μία άψογη και τεκμηριωμένη διαδικασία κρίσης και απονομή των προβλεπόμενων βραβείων.

– Το αποτέλεσμα κρίνεται επιτυχές και σύμφωνα με δημοσιεύματα συμβάλλει στη βελτίωση της εικόνας της σύγχρονης Αρχιτεκτονικής Δημιουργίας στην πατρίδα μας.

Έκτοτε, όλη η αρχιτεκτονική κοινότητα και ο κόσμος της πολιτιστικής δημιουργίας περίμενε την υλοποίηση αυτού του έργου που καθυστερούσε όμως με την αιτιολογία της αδυναμίας χρηματοδότησης.

Σήμερα, προφανώς με τη συνδρομή του ιδρύματος «Λασκαρίδη» αίρονται τα προβλήματα χρηματοδότησης της προμελέτης, ώστε το έργο να χρηματοδοτηθεί από το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα. Με το πνεύμα αυτό είναι αποδεκτή ή όποια συνδρομή των δωρητών και τους αναγνωρίζεται.

Δεν μπορεί όμως να γίνει αποδεκτό το γεγονός της παράκαμψης και αγνόησης ενός «Διεθνούς Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού», δηλαδή μιας καθ’ ομολογία πολιτιστικής διαδικασίας, με την επιλογή μιας άλλης μη αξιολογημένης και αμφισβητούμενης πρότασης, με τη δικαιολογία της κάλυψης του κόστους της προμελέτης.

Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μια πρόταση καταδικασμένη στην αμφισβήτηση και ανεπάρκεια, επειδή έχει αποφύγει τη βάσανο της επιστημονικής και συγκριτικής κρίσης, με τη δικαιολογία ότι «η σημερινή νομοθεσία, όπως τροποποιήθηκε το 2021, δεν απαιτεί διαγωνισμό» και τελικά την κατασκευή ενός δοτού Μουσείου ταυτισμένου με την αποφυγή της αξιολόγησης.

Δεν μπορεί να είναι αποδεκτή μια διαδικασία που εκθέτει την Ελλάδα, που τόλμησε σε περίοδο κρίσης να προκηρύξει έναν Διεθνή Διαγωνισμό, υποσχόμενη σοβαρότητα και αξιοκρατικές διαδικασίες, και αποδεικνύεται ανίκανη σήμερα να τα υποστηρίξει.

Δεν μπορεί ένας κρατικός φορέας, να ψεύδεται και να προσβάλει μια τάξη επιστημόνων, που αφιέρωσαν χρόνο, κόπο και χρήμα για να συμμετάσχουν σε μία διαδικασία, πιστεύοντας στο απόλυτα θεμιτό όραμά τους.

Δεν είναι αντίστοιχα δεοντολογικά αποδεκτό συνάδελφοι αρχιτέκτονες, να αποδέχονται την ανάληψη ενός μελετητικού αντικειμένου, παρακάμπτοντας συναδέλφους που έτυχαν της διάκρισης, λειτουργώντας κανιβαλικά ως διεκπεραιωτές εμπορικών πράξεων.

Κατόπιν αυτών, το ΔΣ του ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων ζητά από την Υπουργό Πολιτισμού & Αθλητισμού, για λόγους ηθικούς και δεοντολογικούς:

– Να ανακαλέσει τη συγκεκριμένη απόφαση και να προχωρήσει στην υλοποίηση της πρότασης που έχει επιλεγεί με τη θεσμική διαδικασία του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού.

– Να ζητήσει από τους δωρητές τη συνδρομή τους για αυτό το έργο με τις όποιες αναπροσαρμογές της μελέτης πιθανόν να είναι σήμερα απαιτητές.

– Οι νέοι μελετητές να παραιτηθούν της ανάθεσης συμβάλλοντας στο επαγγελματικό ήθος.

Μια τέτοια αντιμετώπιση θα έπειθε ότι στη χώρα μας επιτέλους τηρούνται πραγματικά οι θεσμικές διαδικασίες, η αξιολόγηση και οι κανόνες δεοντολογίας. Μια τέτοια αντιμετώπιση θα έπειθε ότι ο πολίτης μπορεί να εμπιστεύεται τη Δημόσια Διοίκηση.