Πάτρα: 7 χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Συγκέντρωση την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου στις 19:00 στο Παράρτημα και διαδήλωση την Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου στις 19:00 από τον ίδιο χώρο, θα πραγματοποιηθούν στην Πάτρα για τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Τις δύο δράσεις καλεί η «Ανοιχτή συνέλευση για τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα», ενώ καλέσματα έχουν γίνει από την «Ανοιχτή Συνέλευση αναρχικών Πάτρας» και από την αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος».

——-

7 χρόνια μετά δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της ΧΑ… Δεν ξεχνάμε – δεν συγχωρούμε τις δολοφονίες του Σ. Λουκμάν, του Ζακ Κωστόπουλου, του P. Ziffle ούτε τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών, τις θρασύδειλες επιθέσεις σε καταλήψεις, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και σε αναρχικούς, αριστερούς και αντιφασίστες αγωνιστές.

…να αναζωπυρώσουμε τις εστίες του κοινωνικού και ταξικού πολέμου ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες
…να τσακίσουμε το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά!

Ούτε βήμα πίσω!
Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις και τον κόσμο του αγώνα

Συγκέντρωση: Πέμπτη 17/9, 19.00 στο παράρτημα

Αντιφασιστική – αντικρατική – αντικατασταλτική διαδήλωση: Παρασκευή 18/9, 19.00 από το Παράρτημα.

Ανοιχτή συνέλευση για τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” / μέλος της ΑΠΟ: 7 χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα… Δεν ξεχνάμε, Δε συγχωρούμε. Κράτος και κεφάλαιο γεννούν το φασισμό

Στις 18 Σεπτέμβρη 2013, παρακρατικό τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής πραγματοποιεί δολοφονική επίθεση στο Κερατσίνι από την οποία πέφτει νεκρός ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας, μαχαιρωμένος στην καρδιά από το χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά. Ήταν ένα ακόμα επεισόδιο των δολοφονικών ενεργειών της παρακρατικής συμμορίας της ΧΑ σε βάρος αναρχικών και αριστερών αγωνιστών, συνδικαλιστών, προσφύγων και μεταναστών, κατειλημμένων και αυτοδιαχειριζόμενων χώρων αγώνα. Γιατί οι φασίστες χτυπούν εκεί που τους υποδεικνύει η ίδια η κρατική πολιτική, τα συμφέροντα των αφεντικών και η καθεστωτική προπαγάνδα των ΜΜΕ: ενάντια στο αγριότερα εκμεταλλευόμενο τμήμα της κοινωνίας και ενάντια στα κινήματα, που διακηρυγμένα βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής.

Εφτά χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η δίκη της ΧΑ ολοκληρώνεται στις 7 Οκτώβρη με τους περισσότερους εκ των κατηγορούμενων να κυκλοφορούν ελεύθεροι και με βασικό στόχο το ξέπλυμα της ναζιστικής συμμορίας, αλλά και του ίδιου του κράτους κατά κύριο λόγο, που είναι και ο βασικός ενορχηστρωτής και υποκινητής των φασιστικών/παρακρατικών επιθέσεων χρησιμοποιώντας τες ως εφεδρεία του στην κατεύθυνση της τρομοκράτησης της κοινωνίας και της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Σε αυτή ακριβώς την κατεύθυνση κινείται και η πρόταση της εισαγγελέως Α. Οικονόμου που διαχωρίζει τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου, τόσο μεταξύ τους όσο και ως σύνολο, από την ίδια την οργάνωση. Έτσι επί της ουσίας δεν αναγνωρίζει την εγκληματική και παραστρατιωτική φύση της ΧΑ από την οποία προκύπτει η δολοφονική δράση της και ανοίγει τον δρόμο ώστε να πέσει στα μαλακά η ηγεσία της.

Μέσα σε αυτά τα εφτά χρόνια, τόσο ο «θεσμικός αντιφασισμός» που επιχείρησε να προβάλλει το κράτος ως το μοναδικό εγγυητή της «δημοκρατικής ομαλότητας», να εδραιώσει τη θεωρία των δύο άκρων και να ξεπλύνει τη δράση των παρακρατικών νεοναζί, όσο και η ίδια η παρακρατική δράση στο πεζοδρόμιο βρήκαν απέναντι τους τη σθεναρή, αποφασιστική, διαρκή και ανυποχώρητη αντιφασιστική δράση. Οι μαζικές και μαχητικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις ήταν ο πραγματικός φραγμός στην άνοδο των φασιστών και στις επιθέσεις που πραγματοποιούσαν, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν μπει ισχυρά αναχώματα στην επέλασή τους και να έχει επιτευχθεί η υποχώρηση των νεοναζιστικών ομάδων από το δημόσιο πεδίο. Από τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις αντίστασης και μνήμης για τον Π.Φύσσα και το Σ. Λουκμαν, τις μαχητικές συγκεντρώσεις στη δίκη της ΧΑ, τις κεντρικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και τις εδαφικές μάχες στις γειτονιές, μέχρι τα οδοφράγματα διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και τον πόλεμο.

Η συμπλήρωση των εφτά χρόνων από τη δολοφονία Φύσσα έρχεται μέσα σε ένα περιβάλλον έξαρσης της πανδημίας του covid19 και όξυνσης της κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης στην κοινωνία. Από την έναρξη ενός νέου γύρου λεηλασίας της κοινωνικής βάσης με κυριότερες αιχμές την περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας, την έμπρακτη κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, τη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, μέχρι την αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Από την μονιμοποίηση του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης μέσα από την καταστολή και την καθυπόταξη των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων και ιδιαίτερα των αναρχικών- αντιεξουσιαστών, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα, την αστυνομική κατοχή ολόκληρων περιοχών μέχρι την απαγόρευση διαδηλώσεων και τη γενικότερη αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου σε βάρος αγωνιστών. Από τη διεύρυνση του πολέμου ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, την προσπάθεια δαιμονοποίησής τους, την εξαφάνιση τους από το δημόσιο πεδίο, τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι την λεηλασία του φυσικού κόσμου μέσα από την ενεργοποίηση των μηχανών της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θα ρημάξουν τοπικές κοινωνίες, βουνά, ποτάμια, θάλασσες, λίμνες, δάση στο όνομα του κέρδους και της πλήρους επιβολής πάνω στον άνθρωπο και τη φύση.

Η κρατική καταστολή σήμερα αποτελεί κυρίαρχο συστατικό της κρατικής στρατηγικής. Αυτή η πολεμική επιχείρηση ενάντια σε όσους αγωνίζονται είναι μέρος της συστηματικής προσπάθειας δεκαετιών από την πλευρά του ελληνικού κράτους να καθυποτάξει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και να επιβάλλει την υποταγή. Μίας προσπάθειας που προσέκρουε στον τοίχο των μαζικών και μαχητικών κινητοποιήσεων, των εξεγέρσεων, των αγώνων των προηγούμενων χρόνων.

Με όπλο μας την αλληλεγγύη να δώσουμε το σύνθημα της αντεπίθεσης στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Να αναζωπυρώσουμε τις εστίες της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης. Η μόνη απάντηση απέναντι στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό που γεννά και θρέφει ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού, είναι η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Χωρίς αυταπάτες πως το σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης μπορεί να εξωραϊστεί, χωρίς αυταπάτες πως οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει φραγμό στον φασισμό, να αγωνιστούμε συλλογικά, μαχητικά και από τα κάτω, με όπλο μας την διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη. Να αγωνιστούμε από κοινού, ντόπιοι και μετανάστες/στριες, εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι. Δεν ξεχνάμε τις δολοφονίες του Σ. Λουκμαν, του Αλ. Γρηγορόπουλου, του Ζακ Κωστόπουλου, του P. Ziffle

Δεν ξεχνάμε τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Ούτε τις δεκάδες θρασύδειλες επιθέσεις σε καταλήψεις, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και σε αναρχικούς, αριστερούς και αντιφασίστες αγωνιστές.

Καλέσματα σε Αντικρατική – αντιφασιστική – αντικατασταλτική Διαδήλωση Αντίστασης και Μνήμης 7 χρόνια από την δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα την Παρασκευή 18 Σεπτέμβρη:

Αθήνα:  Π.Φύσσα 60, Κερατσίνι, στις 17.00
Τοπικό Συντονιστικό Αθήνας της ΑΠΟ
Θεσσαλονίκη: Καμάρα στις 18.30
Τοπικό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης της ΑΠΟ
Πάτρα: Παράρτημα στις 19.00
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”/μέλος της ΑΠΟ

Αντικρατική – Αντιφασιστική – Αντικατασταλτική Συγκέντρωση την Τετάρτη 7 Οκτώβρη, ημέρα ανακοίνωσης της απόφασης της δίκης της ΧΑ στο Εφετείο Αθηνών, ώρα 10.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
 

 ——-

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας: Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας ενάντια στη λήθη, είναι αγώνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο 

Στις 18/9 συμπληρώνονται 7 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από το οπλισμένο χέρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά, κατά τη διάρκεια επίθεσης που δέχτηκε στο Κερατσίνι από φασιστικά τάγματα εφόδου. Η διαμάχη «γύρω από οπαδικά», όπως αρχικά παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ, γρήγορα αποδείχθηκε πως ήταν στοχευμένη κίνηση, συνέχεια και κορύφωση της μέχρι τότε δράσης της Χρυσής Αυγής. Πογκρόμ σε μετανάστες στην Αθήνα, επιθέσεις σε εργατικά σωματεία, σε κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους αλλά και η δολοφονία μερικούς μήνες πιο πριν του εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, από το Πακιστάν συνέθεσαν μεγάλο κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Παράλληλα, και ενώ μέσα μαζικής ενημέρωσης, δικαστική εξουσία, εγχώριο εφοπλιστικό κεφάλαιο και το σύνολο του κρατικού μηχανισμού ανέχονται ή παρέχουν στήριξη στη δράση τους, οι φασίστες αναλαμβάνουν περήφανα την πολιτική ευθύνη των πράξεων τους και διατυμπανίζουν πως θα υπάρξει και συνέχεια.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα υπήρξε το εφαλτήριο της δίκης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση. Υπό το βάρος μιας κοινωνικής αντίδρασης αλλά και στοχεύοντας στην εξισορρόπηση του εκλογικού χάρτη όσον αφορά την ακροδεξιά και την εκλογική της μετακίνηση προς τη Νέα Δημοκρατία, το κράτος εκκινεί τη δικαστική διαδικασία. Αυτή η κίνηση αποπειράται να καλυφθεί μέσω ενός συστημικού αντιφασιστικού μανδύα. Υπό το πρίσμα της κρατικής αφήγησης, η δημοκρατία οφείλει και μπορεί να προστατευτεί από τον ολοκληρωτισμό, αποκρύπτοντας πως ο φασισμός είναι σπλάχνο από το σπλάχνο κράτους και καπιταλισμού. Άλλωστε και η ιστορική αφήγηση του τέλους του ναζισμού με το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και της επικράτησης της αστικής δημοκρατίας επιχειρεί να ορίσει το φασισμό ως απλώς μια μαύρη σελίδα στην καπιταλιστική ιστορία. Η πραγματικότητα είναι πως όχι απλά δεν είναι λάθος στιγμή ή εργαλείο στα χέρια της κυριαρχίας, αλλά μορφή οργάνωσης του κράτους και του κεφαλαίου που βαδίζει παράλληλα και χέρι με χέρι με την αστική δημοκρατία. Είναι η δυνητικά βέλτιστη κατάσταση καπιταλιστικής παραγωγής, όπου η κρατική μπότα πλαισιωμένη με το μίσος, το σκοτάδι και την εθνική υπεροχή έχει συνθλίψει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις. Διαρκώς, τα υποτιθέμενα όρια ανάμεσα στις δυο μορφές οργάνωσης διαπερνώνται, με την αστική δημοκρατία να κλονίζει φαινομενικά τους ίδιους της τους πυλώνες καθώς βαδίζουμε στην πιο σκληρή περίοδο επέλασης του κεφαλαίου μετά τη μεταπολίτευση.

Τον Οκτώβρη ολοκληρώνεται η διαδικασία-μαμούθ της δίκης της Χρυσής Αυγής. Για εμάς είναι φανερό πως η αστική δικαιοσύνη δε βρίσκεται εδώ για να διασφαλίσει τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Ούτε είναι φυσικά τυφλή. Καθημερινά, σε αμέτρητες περιπτώσεις διαφαίνεται η έντονη ταξικότητά της, όταν αφεντικά και καπιταλιστές πέφτουν στα μαλακά για υποθέσεις και σκάνδαλα εκατομμυρίων, όταν το νομοθετικό πλαίσιο στρέφεται όλο και περισσότερο απέναντι στους από τα κάτω, όταν κρίνεται νόμιμη η επέλαση στις ζωές μας και το φυσικό κόσμο και παρανομοποιείται κάθε μορφής αντίσταση, όταν καλούμαστε στα δικαστήρια με την κατηγορία, στην πραγματικότητα του ότι αγωνιζόμαστε. Είναι ξεκάθαρο πως η δική μας αντίληψη για το δίκαιο, την επαναστατική δικαιοσύνη, δεν έχει καμία σχέση με το αστικό δίκαιο. Για αυτό και δεν προσδοκούμε την καταδίκη της Χρυσής Αυγής σαν οργανωμένο πολιτικό κόμμα ή του κάθε φασίστα ξεχωριστά. Για εμάς η συντριβή του φασιστικού τέρατος θα έρθει μόνο μέσα από τη συντριβή του κράτους και του κεφαλαίου, από τη συντριβή του υπάρχοντος εξουσιαστικού συμπλέγματος. Ωστόσο, δεν αγνοούμε τις πολιτικές προεκτάσεις της έκβασης αυτής της δίκης. Στην παρούσα συνθήκη, όπως σκιαγραφείται από τη συνεχή επίθεση στα εργασιακά, τη φτωχοποίηση, την κατασταλτική μανία απέναντι στους κοινωνικούς χώρους και τις καταλήψεις, την ανάδυση του εθνικισμού εν μέσω των διακρατικών ανταγωνισμών το κράτος θα επιλέξει να αντλήσει όση υπεραξία γίνεται, επιβεβαιώνοντας τα δήθεν αντιφασιστικά του αισθήματα και πετυχαίνοντας μια εκ νέου νομιμοποιήσή του σε κοινωνικό επίπεδο ως εγγυητής της ασφάλειας της δημοκρατικής «ελευθερίας».

Η εκ νέου ανάδυση του εθνικισμού στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αφενός μπορεί να ιδωθεί στο πλαίσιο της ευρύτερης ανόδου ακροδεξιών τάσεων στην Ευρώπη, αφετέρου το ελλαδικό κράτος, όπως και τα υπόλοιπα κράτη των Βαλκανίων συγκροτήθηκαν και δημιουργήθηκαν πάνω στον εθνικισμό και τη θρησκεία, τα οποία αποτέλεσαν και αποτελούν δομικό του στοιχείο μέχρι και σήμερα. Υπό αυτή την έννοια τα «μακεδονικά συλλαλητήρια», η δολοφονία του Petrit Zifle, οι διαρκείς αναταραχές και τα ρατσιστικά επεισόδια στα νησιά του Β. Αιγαίου, οι επιθέσεις σε ΜΚΟ, αλληλέγγυους και μετανάστες και τα γεγονότα στον Έβρο αποτελούν μια συνέχεια. Παράλληλα, η προσπάθεια από τα κάτω συγκρότησης ακροδεξιού κινήματος γίνεται και μέσα από τη διάδοση και την υιοθέτηση των fake news. Η συνωμοσιολογία γύρω από τον κορωνοϊό, τα εμβόλια και το 5G αποτελούν το πιο πρόσφατο σημείο συσπείρωσης του λεγόμενου εθνικού κορμού, γεγονός που φανερώνει την ιδεολογική του επέκταση σε πτυχές που ιστορικά δεν έχει εκφράσει από την πτώση των φασιστικών καθεστώτων τον περασμένο αιώνα.

Είναι σίγουρο ότι ο εθνικισμός δεν πρόκειται να τσακιστεί και να εξαλειφθεί επειδή το κράτος θα καταδικάσει την ηγεσία ενός φασιστικού κόμματος. Τα παραπάνω το καθιστούν σαφές. Στην παρούσα συγκυρία, και ενώ έχει ξεκινήσει ένας νέος κύκλος ανταγωνισμού με τη γειτονική χώρα αναφορικά με την εκμετάλλευση του Αιγαίου, ο εθνικός κορμός βρίσκεται σε διαδικασία συγκρότησης ενός υποκειμένου που ακόμα και αν δεν κυριαρχεί κοινοβουλευτικά και σε επίπεδο κρατικής διαχείρισης, θα μπορεί να επηρεάζει και να εκβιάζει το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, όπως έκανε πρόσφατα σε Λέσβο και Χίο. Που ακόμα και αν δεν αποτελεί την κυβερνητική εξουσία, θα είναι σε συνεχή διάλογο με αυτήν.

Απέναντι σε αυτήν τους την κίνηση, αλλά και απέναντι σε όσους/ες στον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο παίρνουν θέση δίπλα στα αφεντικά, απέναντι σε όλο το ζόφο καραβανάδων, ψεκασμένων, εθνικιστών, χουντοπαπάδων και περήφανων πατριωτών, στις μισαλλόδοξες κραυγές τους, απέναντι στο κάθε μαχαίρι που θέλει να στραφεί στους απόκληρους/ες, στους αγωνιστές/τριες, στους αντιφασίστες/τριες, στήνουμε το οδόφραγμά μας ενδυναμώνοντας τον καθολικό αγώνα απέναντι στο καπιταλιστικό οικοδόμημα που γεννά τις ταξικές/κοινωνικές αντιθέσεις και διαχέει το δηλητήριο του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας. Για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ

Συγκέντρωση την Πέμπτη 17/9 στις 7 μ.μ. στην κατάληψη Παραρτήματος

Πορεία την Παρασκευή 18/9 στις 7 μ.μ. από την κατάληψη Παραρτήματος

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών Πάτρας. Κάθε Δευτέρα στις 19:00 στην Κατάληψη Παραρτήματος

asapatras.espivblogs.net / [email protected]