Παιχνίδια να έμοιαζαν οι πόλεις
Παιχνίδια να έμοιαζαν οι πόλεις, και οι άνθρωποι ποτέ να μην μεγάλωναν. Παιδιά να παρέμεναν, στης ανεμελιάς τη θάλασσα να κολυμπούσανε.
Οι πολυκατοικίες να ήταν πύργοι με ιππότες και πριγκίπισσες, και οι δράκοι να φοβόνταν του παραμυθιού το τέλος.
Τραμπάλα οι διασταυρώσεις να ένωναν τις διαθέσεις των διαβατών.
Μα πιο πολύ τα δέντρα να πλημμύριζαν την πόλη, με πράσινο χρώμα και να κάλυπταν την γκρίζα θωριά των κτιρίων.
Κούνιες να στηθούνε στα κλαδιά και η διάθεση κέφι να γίνει.
Φως ημέρας τα παιχνίδια να διασκορπίσουν το σκοτάδι, που σαν δόλος οδηγεί τις πράξεις των ενήλικων.
Advertisement
Advertisement