Πλυντήριο ονείρων

Τα όνειρα μας θα ζητήσουν εκδίκηση.

Για όλα τα ξεπλύματα που τους κάναμε στους σαράντα βαθμούς με ξεχασμένους λογαριασμούς στην τσέπη.

Για όλα τα στυψίματα που ‘φαγαν Δευτέρα πρωί σε μποτιλιάρισμα, για όλα τα απλώματα δίπλα απ’ τον καναπέ.

Θα ξεχυθούν μια μέρα απ’ το πλυντήριο που τα ‘χωσες κι άντε κυνήγα τα μετά.

Θα βγουν μια Κυριακή απόγευμα, να κάνουν πορεία δίπλα από ξεχασμένα αποτσίγαρα και ειδήσεις αόρατου τρόμου.

Θα ‘ρχονται τα βράδια πάνω απ το κεφάλι σου και θα φωνάζουν υστερικά για λίγο απόθεμα χρόνου ξεχασμένου.

Θα ζαρώσουν, θα συρρικνωθούν σε ηλίθια καταναλωτικά θέλω, κι ας πιστεύεις πως τα σιδερώνεις συχνά.

Θα ματώνουν κάθε που ξεχνιέσαι και δεν βάζεις λίγο μαλακτικό στην καθημερινότητα.

Θα ξεθωριάζουν εύκολα κάθε που θα μιλάς για πράγματα τετριμμένα.

Θα σ’ αγαπούν, μα δεν θα ντέξουν για πολύ ακόμα, τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση, να τα φοβάσαι.

Θυμήσου μωρό μου, τα όνειρα ανήκουν στα ευαίσθητα.