Ποιήματα στο χείλος της απελπισίας: Φωνές προσφύγων από το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας

Το 2017 η Annelies Klinefelter, μέλος της cpt (Christian Peacemaker Teams) έκανε ένα οδοιπορικό στη Μόρια. Την παγκόσμια ημέρα προσφύγων που γιορτάζεται στις 21 Ιουνίου, παρευρέθηκε σε μία εκδήλωση, όπου πρόσφυγες που κρατούνταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας, μπορούσαν να πάρουν το λόγο και να μιλήσουν ελεύθερα.

Ανάμεσα στα όσα ειπώθηκαν, διαβάστηκαν και τα παρακάτω ποιήματα:

Φυλακισμένος

Δεν ξέρω από πού προέρχομαι
Μα με αποκαλούν πρόσφυγα.
Είμαι φυλακισμένος στη Μόρια -στερημένος από την ελευθερία μου.
Είναι άντρες, γυναίκες και παιδιά όλοι σε απόγνωση,
Κλαίνε σε συμφωνία: “είμαστε όλοι φυλακισμένοι”.

Αυτή η τελετή δεν είναι αρκετή για να χαμογελάσω
Λαχταρώ να είμαι ελεύθερος, σαν τον Μοχάμεντ Άλι πάνω στο ρινγκ,
Τα τείχη της Μόριας, είναι οι εφιάλτες στον ύπνο μου.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ το γνωρίζει• δεν λέω τίποτα καινούργιο.

Για να περάσεις τα σύνορα της Μόριας πρέπει να ανήκεις σε ευπαθή κοινωνική ομάδα.
Ανθρώπινα δικαιώματα; Όχι! Όχι για αυτούς που ήρθαν εδώ από θαλάσσης.
Μία ντουζίνα άνθρωποι παγώσαν από το κρύο τον χειμώνα στη Μόρια.
Κανένας ένοχος. Μόνο δικαιολογίες. Καμία δικαιοσύνη. Εμείς είμαστε οι απολίτιστοι.

Θέλουμε να καταγραφούν τα ονόματά μας και να δικαιωθούμε ως πρόσφυγες, μα αλίμονο,
στο γραφείο ασύλου, είμαστε απλά μετανάστες.

——-

Υπερήφανα ευπαθής

Όταν αναφέρονται στον Χίτλερ,
δεν είναι γιατί ήταν καλός
Δείτε για παράδειγμα την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες,
θα σας πω αυτό που κανείς δεν ξέρει.

Στη Μόρια, οι πρόσφυγες είναι περήφανοι όταν αρρωσταίνουν.
Έσπασα το χέρι μου για να πάρω μια ιατρική βεβαίωση.

Αν έχεις βασανιστεί μπορείς να σε πουλήσεις για ευπαθή.
Η ψυχική ασθένεια είναι το τίμημα που πληρώνεις για ασφαλή διέλευση.
είναι ευκολότερο να εισέλθει ένας αμαρτωλός στον παράδεισο
παρά να λάβει άσυλο ένας πρόσφυγας στην Ελλάδα.

Γιατί, όλοι εσείς, οι ένοχοι
Θέλετε να μας κάνετε μαθήματα ηθικής;
Μας εμποδίζετε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Εμάς, τους γενναίους.

——-

Ένα όνειρο

Οι αξιοπρεπείς άνθρωποι καλλιεργούν την αγάπη.
Οι ρατσιστές σπέρνουν το μίσος.
Οι καλοί άνθρωποι συστήνονται και προσκαλούν.
Οι κακοί άνθρωποι κλείνουν τα σύνορα και γυρνάν τις πλάτες τους.
Δεν ήρθα για τουρισμό στην Ελλάδα,
Μα για να ζητήσω βοήθεια.
Σε σας που δεν αρέσουμε,
Προσεύχομαι ο Θεός να μην ακούει τις προσευχές σας.

Ερχόμαστε από παντού
Ψάχνοντας να δημιουργήσουμε έναν ελεύθερο και καλύτερο κόσμο.
Και εγώ, είχα ένα όνειρο, σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Στο όνειρό μου, έβλεπα ανθρώπους, ελεύθερους από την απελπισία,
Λευκοί  και μαύροι μαζί σε πίστη και ελπίδα,
Γυναίκες και άντρες με τα ίδια δικαιώματα.
Τράβα πες στους ρατσιστές
Πώς παρά τις δυσκολίες
Είμαι περήφανος.

——-

Η αποκάλυψη της Μόριας

Επιζήσαμε του χιονιού, κοιμηθήκαμε καταγής.
Δεν υπήρξαν διαδηλώσεις, ούτε και στον τύπο δηλώσεις.

Η διαμονή μου στη Μόρια δεν θα γίνει ποτέ απόσπασμα μυθιστορήματος
Αν μιλούσαμε για θρησκεία, η Μόρια θα ήταν σέχτα.

Τι σε τάραξε σε τούτο το μήνυμα; Αλήθεια σε τάραξε κάτι;
Θα σου κάνω μία ζωγραφιά με όλους τους εφιάλτες μου.
Μη μου μιλάς για τα εγκλήματα που διαπράττονται στην Αφρική.
Σου ζητώ να μιλήσεις για όλα όσα συμβαίνουν σε τούτο το νησί.

Το στρες,
Η ψύχωση,
Η τρέλα της επανάληψης,
Ο πόνος και η απόγνωση,
Καλύπτουν τους διαδρόμους του νοσοκομείου.

Πίστευα πως η Ελλάδα ήταν μία φιλόξενη χώρα,
Μα για να ενταχθείς στο σύστημα, πρέπει να περάσεις από το μάτι της βελόνας.

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ είναι ένα αγκάθι που χώνεται στις πληγές μας.
Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου είναι μονάχα μία υπηρεσία για τις  εντός Ελλάδας διακρίσεις.

Πηγή: cpt.org

Μετάφραση: Δημήτρης Γκιούλος, για το tetartopress.gr