Προσοχή στις απαγορεύσεις. Συνηθίζονται.

George Vitsaras / SOOC

Μένουνε σπίτι, αλλά δεν τρώμε σανό.

Είναι προφανές το πως διαχειρίζεται η εξουσία την πανδημία του Κορονοϊού. Όχι, ο ιός δεν κάνει ταξικές διακρίσεις. Η αντιμετώπιση του όμως έχει ταξικό πρόσημο.

Είναι προφανές ότι η κρατική κυριαρχία ποντάρει στην ενοχή μέσω της ατομικής ευθύνης, γιατί τα έκανε μπάχαλο στον τομέα της Υγείας τα προηγούμενα χρόνια. Κάθε απόγευμα στις 18:00 ακούμε το πόσο συμμορφωμένοι και πειθήνιοι πρέπει να ήμαστε στα μέτρα. Είναι προφανές ότι με πρόσχημα την πανδημία η εξουσία προβάρει το νέο της μοντέλο διαχείρισης και ελέγχου. Είναι προφανές ότι εντατικοποιεί την καταστολή και τον περιορισμό χρησιμοποιώντας τον ιό ως μοχλό εκβιασμού για να εφαρμόσει το πείραμα του φόβου και της χειραγώγησης πάνω στο κοινωνικό σώμα. Ξαφνικά το θέμα της υγείας είναι το σοβαρότερο όλων και η απάνθρωπη διαχείριση τόσων χρόνων ενός συστήματος που είχε ως κεντρικό του άξονα το κέρδος, περνά σε δεύτερη μοίρα. Ξαφνικά οι κύριοι υπεύθυνοι για τη λεηλασία των δημοσίων δομών υγείας, οι κύριοι υπεύθυνοι της βαρβαρότητας και της κοινωνικής εξαθλίωσης, παρουσιάζονται ξανά ως σωτήρες κουνώντας το δάχτυλο.

«Μένουμε σπίτι» για αυτούς σημαίνει μένουμε σιωπηλοί. Σιωπηλοί στην καταστολή και την επιβολή του φόβου. Σιωπηλοί στον νέο κυκεώνα απολύσεων και εργοδοτικής τρομοκρατίας. Σιωπηλοί στα εξοντωτικά ωράρια και στους μισθούς πείνας των εργαζομένων στα σούπερ-μάρκετ. Σιωπηλοί στα πραγματικά προβλήματα στη δημόσια υγεία, στην έλλειψη στοιχειωδών υποδομών, υγειονομικού υλικού και ανθρώπινου δυναμικού. «Μένουμε σπίτι» για αυτούς σημαίνει παίρνουμε την αποκλειστική ευθύνη εμείς για ενδεχόμενους μελλοντικούς θανάτους. «Μένουμε σπίτι» για αυτούς σημαίνει τρώμε σανό αμάσητο και παρακολουθούμε αποχαυνωμένοι τα μαϊμούδια του life style να μας λένε ότι η ζωή μας είναι ένα μόνιμο πάρτυ.

Η κατάσταση απαιτεί διαύγεια και πνευματική νηφαλιότητα. Και πάνω από όλα ενεργή μνήμη. Μείνε σπίτι, πήγαινε την βόλτα σου, διάβασε, γράψε, άκου μουσική και κλείσε την τηλεόραση.

Ποντάρουν στον φόβο σου για ακόμη μια φορά. Γιατί τρέφονται από τη λήθη σου.

Έχε υπομονή κι όταν περάσει η «μπόρα» μην τους αφήσεις σε χλωρό κλαρί. Το χρωστάς σε εσένα και στους επόμενους.

Μένουμε Ενεργοί. Δεν τρώμε σανό.

Και προσοχή στις απαγορεύσεις.

Συνηθίζονται…