Σε κίνδυνο οι τελευταίοι θύλακες άγριας ζωής της Εύβοιας

Εάν επισκεφτείτε τους επόμενους μήνες την κεντρική Εύβοια, να έχετε στο νου σας πως πιθανώς να είναι η τελευταία φορά που θα απολαύσετε τα μαγευτικά τοπία που προσφέρουν τα βουνά της: Δίρφη, Ξηροβούνι, Κοτύλαια Όρη, όπως ενημερώνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, καθώς δόθηκε άδεια για 51 ανεμογεννήτριες ύψους 150 μέτρων στο κεντρικό τμήμα του νησιού.

Αναλυτικά η ανακοίνωση

Με μία αδιανόητη απόφαση που φέρει την υπογραφή του Γενικού Διευθυντή Περιβαλλοντικής Πολιτικής Κωνσταντίνου Δημόπουλου, το ΥΠΕΝ έδωσε άδεια για 51 ανεμογεννήτριες με ύψος 150 μέτρων, με περισσότερες από τις μισές εντός της περιοχής Natura (Ζώνης Ειδικής Προστασίας) GR2420011 «Όρη κεντρικής Εύβοιας, παράκτια ζώνη και νησίδες» και ακόμα περισσότερες εντός της Σημαντικής Περιοχής για τα Πουλιά (ΣΠΠ) GR111 «Όρη κεντρικής Εύβοιας». Και είναι αδιανόητη η απόφαση λαμβάνοντας υπόψη την πραγματικότητα της -μόλις πέρυσι καμένης από άκρη σε άκρη- Βόρειας και της -ήδη πλήρως αλλοιωμένης από την αιολική βιομηχανία- Νότιας Εύβοιας.

Όλα αυτά, μάλιστα, συμβαίνουν ενώ έχουν κατατεθεί επίσημα στο ΥΠΕΝ – όπως σχεδόν για όλες τις περιφέρειες της χώρας – οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες (ΕΠΜ) για τις περιοχές Natura της Στερεάς Ελλάδας: αντί δηλαδή το ΥΠΕΝ να σπεύσει να ολοκληρώσει τις διαδικασίες δημοσιοποίησης, διαβούλευσης και τελικής υποβολής των ΕΠΜ για να διαπιστωθεί ποιες χρήσεις μπορούν να συνυπάρχουν με τις ανάγκες προστασίας των περιοχών Natura, χρονοτριβεί μέχρι να «προλάβουν» να αδειοδοτηθούν έργα καταφανώς ασύμβατα με μία προστατευόμενη περιοχή και να δημιουργηθούν τετελεσμένα.

Δυστυχώς η Εύβοια, ο αγαπημένος κοντινός προορισμός για τους χιλιάδες φυσιολάτρες της Αθήνας, μετατρέπεται σταδιακά από ένα στολίδι της Φύσης σε απέραντο βιομηχανικό πεδίο, που στο τέλος δε θα θέλει κανείς να πλησιάσει.

Κατά τα άλλα, σε λίγες εβδομάδες μπορεί να ξαναδιαβάσουμε ένα πομπώδες Δελτίο Τύπου από την ηγεσία του ΥΠΕΝ, για το πώς με τις ΕΠΜ «δημιουργείται ένα σαφές πλαίσιο για τις ζώνες προστασίας και τις χρήσεις γης στις 446 περιοχές του δικτύου Natura 2000» και πως «αποδεικνύεται έμπρακτα η βούληση για την προστασία των πλέον ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών». Δεν είναι υποκριτικό από τη μία το ΥΠΕΝ να αναγνωρίζει ότι «η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι η πρώτη ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες στο ρυθμό αύξησης τεχνητών επιφανειών και κατακερματισμού της γης κυρίως με δρόμους» όπως και ότι τα «βουνά κατακερματίζονται από δρόμους, με αποτέλεσμα την απώλεια και απομόνωση των ενδιαιτημάτων και τελικά μειώσεις πληθυσμών και τοπικές εξαφανίσεις ειδών» και από την άλλη να είναι το ίδιο το Υπουργείο που εντείνει αυτή τη δυσμενή κατάσταση, προχωρώντας στην αδειοδοτήση αυτών των εκτός λογικής και κλίμακας έργων στον ορεινό χώρο;

Ας μη δεχτούμε μοιρολατρικά το δυσοίωνο μέλλον που επιφυλάσσεται για τους τελευταίους θύλακες της άγριας ζωής της Εύβοιας (και όχι μόνο), στο όνομα της ανάπτυξης των ΑΠΕ. Πρέπει επιτέλους να γίνει συνείδηση σε όλους πως, όπως ακριβέστατα διατυπώνει η BirdLife International προωθώντας την επιτακτική ανάγκη χαρτογράφησης ευαισθησίας στον ενεργειακό σχεδιασμό, «οι ΑΠΕ δεν είναι πραγματικά ‘πράσινες’ όταν δεν γίνονται οι απαιτούμενες ενέργειες να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές επιπτώσεις για τη βιοποικιλότητα».

Με μία μόνο άδεια η αιολική βιομηχανία πατάει πόδι σε τέσσερα βουνά της κεντρικής Εύβοιας

φωτο: Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία