Τα Άγραφα ιστορικός τόπος αντίστασης και αγώνα και όχι βιομηχανική ζώνη για τα κέρδη των επενδυτών

Τα τελευταία χρόνια είναι σε εξέλιξη ένας πολυεπίπεδος και πολύμορφος αγώνας ενάντια στα καταστροφικά σχέδια κράτους και επενδυτών για την μετατροπή των Αγράφων σε μια απέραντη βιομηχανική ζώνη από αιολικά εργοστάσια. Ένας αγώνας που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με όλους τους αγώνες που διεξάγονται σε δεκάδες σημεία της χώρας όπου οι κάτοικοι αγωνίζονται ενάντια στη λεηλασία της φύσης και την καπιταλιστική ανάπτυξη που καταστρέφει ολόκληρες περιοχές για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη των επενδυτών.

Τα Άγραφα, πέρα από ένα απέραντο τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, αποτελούν έναν ιστορικό τόπο και ένα «μνημείο» του αγώνα του ανθρώπου απέναντι στη βαρβαρότητα της εξουσίας. Είναι ένας τόπος όπου χιλιάδες κομμουνιστές κι άλλοι αγωνιστές μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ αγωνίστηκαν με ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία για την ελευθερία και αντιστάθηκαν με το όπλο στο χέρι απέναντι στον φασισμό, τη γερμανική κατοχή, τους ντόπιους συνεργάτες της και το αστικό κράτος που επιδίωκε την εξόντωση των «συμμοριτών».

Μερικές από τις εκατοντάδες ανεμογεννήτριες που σχεδιάζεται να ισοπεδώσουν τα Αγραφιώτικα βουνά πρόκειται να εγκατασταθούν στον ιστορικό αυχένα της Νιάλας. Εκεί, τον Απρίλη του 1947, εκατοντάδες μαχητές του ΔΣΕ καταδιωκόμενοι και κάτω από αντίξοες συνθήκες επιχειρούσαν –και κατάφεραν με βαριές απώλειες- να σπάσουν τον κλοιό του Εθνικού Στρατού. Στη Νιάλα, μέσα στη χιονοθύελλα έχασαν τη ζωή τους καταδιωκόμενοι άμαχοι και αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού, ενώ απώλειες υπήρχαν και από την πλευρά του Εθνικού Στρατού. Αρκετοί αντάρτες και πολίτες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο ενώ εκτελέστηκαν 6 από αυτούς στη Λαμία. Μεταξύ αυτών η δασκάλα και στέλεχος του ΚΚΕ Βαγγελίτσα Κουσιάντζα η οποία πριν τον θάνατο της έγραψε: «Δεν θέλω να με κλάψετε ούτε και να με πενθείτε. Η θυσία μας που γίνεται θα γίνει φάρος που θα φωτίσει όλο τον κόσμο για μια καλύτερη ζωή. Σ’ όλο το δικό μας κόσμο σκόρπα τους ενθουσιώδεις χαιρετισμούς μας. Όπου πάμε και βρεθούμε θα συνεχίσουμε τη δουλειά μας ώστε ερχόμενοι κάποτε και σεις να απολαύσουμε όλοι μαζί τα αγαθά εκείνα που εδώ καθόλου δεν βρέθηκαν.»

Στις αρχές του Απρίλη του 1947, είχε μπει σε εφαρμογή το σχέδιο Τέρμινους («σκοπός των επιχειρήσεων αυτών είναι η ΕΞΟΝΤΩΣΙΣ των συμμοριτών»), που είχε σχεδιαστεί από τον αρχηγό της εγγλέζικης αποστολής Ρόλινγκς και οργανώθηκε από το γενικό επιτελείο του κυβερνητικού στρατού. Έτσι ξεκίνησαν οι πρώτες μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των κυβερνητικών δυνάμεων κατά του Δημοκρατικού Στρατού, στην αρχή στη Ρούμελη και στη συνέχεια στα Άγραφα, στον Κόζιακα, στα Τζουμέρκα, στα Χάσια, στα Αντιχάσια, στον Όλυμπο, στα Πιέρια και στο Γράμμο. Σκοπός των επιχειρήσεων αυτών, που άρχισαν με την προσωπική επίβλεψη του στρατιωτικού συμβούλου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ναυάρχου Σνέκενμπεργκ, ήταν ο εγκλωβισμός και εξουδετέρωση των τμημάτων του ΔΣΕ κατά περιοχές και ο εξαναγκασμός τους σε άτακτη φυγή.

«Τέρμινους» σημαίνει τελικός. Το 1947 σηματοδοτούσε την προσπάθεια για ολοκληρωτική εξόντωση του Δημοκρατικού Στρατού. Από τότε και μέχρι σήμερα, μέσα σε διαφορετικές συνθήκες και με άλλους τρόπους, το σχέδιο των εξουσιαστών παραμένει το ίδιο. Επιδιώκουν να  χτυπήσουν, να σιωπήσουν και να αφανίσουν κάθε φωνή αντίστασης, διεκδίκησης και ανυπακοής. Να σβήσουν κάθε φωνή που αμφισβητεί τα σχέδια τους και αγωνίζεται για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο. Επιδιώκουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την υποταγή στη σημερινή δυστοπία της λεηλασίας της φύσης και της κοινωνίας στο όνομα του κέρδους και της ανάπτυξης.

Κι αν κάτι μας αναλογεί σήμερα, είναι να μην αφήσουμε αυτόν τον τόπο έρμαιο στα χέρια του κράτους και των επενδυτών. Να αγωνιστούμε για ζωή, γη και ελευθερία, να συνεισφέρουμε σε αυτόν τον διαρκή αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη και των κοινωνιών απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο. Για να μείνουν τα σχέδια τους στους χάρτες, για να μείνουν τα Άγραφα απάτητα και ελεύθερα.