Τελικά ποιους ενοχλούν οι μετανάστες που ζουν στην Πάτρα;

Πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δημήτρης Βίτσας δήλωσε πως υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο για να μεταφερθούν οι μετανάστες που ζουν δίπλα στο λιμάνι της Πάτρας. Μια απόφαση χωρίς κοινωνικό αντίκρισμα, αν αναλογιστεί κανείς πως οι μοναδικές φωνές διαμαρτυρίας μέχρι τώρα ήταν από τους λιμενικούς, την αστυνομία, τη διοίκηση του λιμανιού αλλά και από επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται σε αυτό. Τι έλειπε για να νομιμοποιηθεί κοινωνικά μια τέτοια απόφαση καταστολής και εκκένωσης των χώρων που μένουν οι μετανάστες; Μια κοινωνική αντίδραση. Μια κοινωνική διαμαρτυρία που προσπάθησε η κυβέρνηση να αποσπάσει αλλά που δεν ήρθε ποτέ.

Εκπολιτιστικοί σύλλογοι που δρουν στην Νότια πλευρά της Πάτρας, στην πλευρά που βρίσκεται το λιμάνι, αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για τους μετανάστες που ζουν κοντά τους αλλά που ουδέποτε δεν έχουν επιδείξει παραβατική συμπεριφορά εναντίον τους. Αποφάσισαν να καλέσουν σε μια μεγάλη «Παμπατραϊκή κινητοποίηση», όπως έλεγαν, με στόχο να φωνάξουν «Ελευθερώστε τις συνοικίες μας». Στην προσπάθεια τους αυτή βρήκαν σύμμαχους τους συνδικαλιστές της αστυνομίας και τους Λιμενικούς και τελικά το βασικό σύνθημα της μίζερης φιέστας που πραγματοποιήθηκε ήταν «Ελευθερώστε το λιμάνι μας». Και δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά αφού από τη συγκέντρωση τελικά έλειπαν οι κάτοικοι…

Η πόλη όχι μόνο γύρισε την πλάτη σε αυτή τη μισαλλόδοξη συγκέντρωση «αγανακτισμένων κατοίκων» που εμπνεύστηκαν κάποιοι λίγοι, αλλά συνεχίζει να στέκεται έμπρακτα δίπλα στους μετανάστες όπως φάνηκε από την συγκέντρωση αλληλεγγύης και την πορεία που ακολούθησε. Η Πάτρα ήταν, είναι και θα παραμείνει μια πόλη αντιφασιστική και αλληλέγγυα σε αυτούς τους ανθρώπους που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι εδώ, ξεριζωμένοι από τα σπίτια τους λόγω των πολέμων και των πολιτικών φτωχοποίησης.

Όσοι πίστεψαν πως θα έδιναν κοινωνική νομιμοποίηση στην πρόθεση του Βίτσα και της κυβέρνησης για επιχειρήσεις σκούπα κατά των μεταναστών γελάστηκαν. Ο αριθμός των λίγων «αγανακτισμένων» που μαζεύτηκαν για να υπερασπιστούν το λιμάνι και τις ρατσιστικές επιλογές της κυβέρνησης, έδειξαν πως δεν μπορεί να τεθεί καν, η κουβέντα της εκκένωσης σε κοινωνικό επίπεδο.

Η οποιαδήποτε ενδεχόμενη εκκένωση θα είναι μια ξεκάθαρα πολιτική απόφαση χωρίς κοινωνικό αντίκρισμα που το μόνο που θέλει να εξυπηρετήσει είναι επιχειρηματικά συμφέροντα του Λιμανιού και πολιτικές σκοπιμότητες.

Και επειδή είναι σίγουρο πως το συνονθύλευμα «Λιμάνι – κυβέρνηση – επιχειρηματίες – αστυνομία» με τη βοήθεια κάποιων τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης θα προσπαθήσει ξανά να ξεσηκώσει τους κατοίκους με τελικό στόχο την εκκένωση, καλό είναι να ξανασκεφτούν ακόμα και αυτοί οι λίγοι οι κάτοικοι για ποιον παλεύουν και σε ποιων τα πολιτικά και επιχειρηματικά παιχνίδια εμπλέκονται. Η υποβάθμιση της ζωής όλων μας είναι δεδομένη αλλά ο εχθρός μας είναι σίγουρο πως δεν είναι οι κατατρεγμένοι που ζουν δίπλα μας. Ας αναζητήσουμε και ας στραφούμε ενάντια στους πραγματικούς εχθρούς που υποβαθμίζουν τις ζωές μας.