Το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου στην Πάτρα | 5 – 28 Ιουλίου

Η Πάτρα υποδέχεται το δεύτερο μέρος του 7ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου που διεξάγεται σε 10 πόλεις σε όλη την Πελοπόννησο. Οι προβολές θα πραγματοποιούνται στον πεζόδρομο της Παντανάσσης, 5 – 28 Ιουλίου κάθε Δευτέρα και Τετάρτη, με ελεύθερη είσοδο. Οι προβολές στην Πάτρα πραγματοποιούνται με τη συνεργασία του «Γυμνού Οφθαλμού».

Το πρόγραμμα των προβολών έχει ως εξής:

Δευτέρα 5/7

21:00 – Η Κολομβία στην αγκαλιά μου (91′) Σκηνοθεσία: Jenni Kivistö

Ο Ερνέστο είναι ένας από τους πολλούς αντάρτες της FARC που ονειρεύεται μια καλύτερη χώρα, και είναι έτοιμος να πολεμήσει γι αυτή ακόμη και χωρίς όπλα. Ωστόσο, μια νέα ειρηνευτική συμφωνία – με στόχο τον τερματισμό των 52 χρόνων ένοπλων συγκρούσεων – απειλεί να ταράξει την ήδη πολωμένη κοινωνία και να δημιουργήσει προβλήματα επιβίωσης. Πως να προστατεύσεις μια εύθραυστη ειρήνη σε μια άνιση χώρα όταν ο μόνος τρόπος να παλέψεις για τα δικαιώματά σου είναι ο “λάθος”; “Η Κολομβία στην Αγκαλιά μου” συνθέτει ένα ευαίσθητο και ειλικρινές πορτρέτο των ανθρώπων που ζουν στα όρια της Κολομβιανής Κοινωνίας. Μέσα από την πραγματικότητα μιας χώρας, το ντοκιμαντέρ αυτό μιλάει για μια παγκόσμια ανθρώπινη συνθήκη.

23:00 – #387 (62’) Σκηνοθεσία: Madeleine Leroyer

Τον Απρίλιο του 2015, ένα πλοίο που μετέφερε περίπου 800 πρόσφυγες βυθίστηκε ανοιχτά της Λιβύης, προσθέτοντας ένα ακόμη κεφάλαιο στη λίστα της φρίκης. Τα θύματα είναι ανώνυμες, απρόσωπες φιγούρες που γλιστρούν στη λήθη, καταχωρημένες με αύξοντα αριθμό, σαν προϊόντα σε ράφι καταστήματος. Απομεινάρια από ρούχα, μουσκεμένα χαρτονομίσματα, ξεθωριασμένες φωτογραφίες, προσωπικά αντικείμενα είναι ό,τι απέμεινε από όσους χάθηκαν – μια βιτρίνα από πένθιμα υπολείμματα ζωής. Ένα σπαρακτικό και αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ, το οποίο απονέμει τον δέοντα σεβασμό στους γενναίους ερευνητές που έχουν αναλάβει την ιερή αποστολή να εντοπίσουν την ταυτότητα και τις ρίζες των θυμάτων· ένας διακριτικός ύμνος στην αξία και τη μοναδικότητα της ανθρώπινης ζωής.

Τετάρτη 7/7

21:00 – Αγαπητό μου παιδί (86′) Σκηνοθεσία: Luca Ammendola

Ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί τις ζωές των παιδιών που αναρρώνουν από την εμπλοκή τους στον πόλεμο των ναρκωτικών στη Βραζιλία. Λαμβάνοντας χώρα σε ένα κέντρο απεξάρτησης στην άκρη της ζούγκλας, το «Αγαπητό μου παιδί» ακολουθεί μία ομάδα παιδιών που διασώθηκαν από τον πόλεμο των ναρκωτικών όσο αυτά μαθαίνουν να είναι ξανά παιδιά και όχι στρατιώτες ή τοξικομανείς.

23:00 – Όφιρ (97’) Σκηνοθεσία Alexandre Berman

Το «Όφιρ» αφηγείται την ιστορία πίσω από την πιθανή γέννηση του νεότερου έθνους του κόσμου στο νησί Μπουγκενβίλ της Παπούα Νέα Γουινέας. Την ιστορία μίας άγνωστης τοπικής επανάστασης και ενός πολέμου που κράτησε μία δεκαετία. Η ταινία εξιστορεί την αιτία και τις συνέπειες του, όπου ανταγωνιστικές οπτικές της πραγματικότητας συμπράττουν και συγκρούονται. Πρόκειται για μία ποιητική αλλά συνάμα δραματική ωδή στην αστείρευτη δίψα των ανθρώπων για ελευθερία, πολιτισμό και ανεξαρτησία. Παρουσιάζει τις ορατές και αόρατες αλυσίδες της αποαποικιοποίησης, καθώς και τους διαρκείς κύκλους της σωματικής και ψυχολογικής σύρραξης.

Δευτέρα 12/7

21:00 – Χαμένες ζωές (92’) Σκηνοθεσία: Michael Hewitt & Dermot Lavery

Οι «Χαμένες Ζωές» είναι μια ταινία εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο και περιγράφει με μοναδικό τρόπο τις συνθήκες κάθε θανάτου την περίοδο των «Ταραχών» στη Βόρεια Ιρλανδία (1968-1998). Στο βιβλίο υπάρχουν πάνω από 3.700 καταχωρήσεις. Πάνω από 3.700 χαμένες ζωές. Η ταινία μάς υπενθυμίζει τι συμβαίνει όταν λύνουμε τις διαφορές μας με τη βία. Μια υπενθύμιση της κόλασης του πολέμου.

23:00 – Υποδειγματική συμπεριφορά (85’) Σκηνοθεσία: Audrius Mickevicius

Έχοντας βιώσει την απώλεια του δολοφονημένου αδερφού του, ο σκηνοθέτης Aούντριους Μισκεβίτσιους, επισκέφθηκε τις φυλακές Λουκίσκες για να εξερευνήσει το παράδοξο της «υποδειγματικής συμπεριφοράς». Ο Μισκεβίτσιους συνάντησε τον Ρίμας και τον Ρολάντας, καταδικασμένοι και οι δύο σε ισόβια, αλλά έχοντας ως οδηγό την ελπίδα για αλλαγή. Ο ίδιος ο Μισκεβίτσιους  έζησε το δικό του ταξίδι ξεκινώντας από το θυμό και φτάνοντας στη συγχώρεση, το οποίο διακόπηκε λόγω της ασθένειάς του, που ήταν σε τελικό στάδιο. Η «Υποδειγματική συμπεριφορά» ολοκληρώθηκε από τον επιμελητή σεναρίου, Νέριγιους Μιλέριους, κι εξετάζει τις έννοιες της συγχώρεσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μια ταινία με κοινωνική ευαισθησία, η οποία ξεκίνησε, αναπτύχθηκε και γράφτηκε από τον Αούντριους Μισκεβίτσιους. Έπειτα από τον πρόωρο θάνατο του Αούντριους, ολοκληρώθηκε από τον Νέριγιους.

Τετάρτη 14/7

21:00 – Σταθερό πλάνο- 100 λήψεις στην Πλατεία Αξιοπρέπειας (66’) Σκηνοθεσία Cristián Pérez Reyes

Στις 18 Οκτωβρίου 2019, η Χιλή ζει την πιο σημαντική της κοινωνική εξέγερση στα χρόνια της μεταπολίτευσης της.  Η πλατεία Ιταλίας (νευραλγικό σημείο της πρωτεύουσας) μετονομάστηκε από τους διαδηλωτές σε «Πλατεία Αξιοπρέπειας». Η συγκεκριμένη τοποθεσία έγινε ένα ορόσημο για το θέμα των κοινωνικών διεκδικήσεων.

23:00 – Ο Άνεμος. Ένα Ντοκιμαντέρ Τρόμου (75’) Σκηνοθεσία  Michal Bielawski

Ο άνεμος Halny είναι ένα από τα πιο απρόβλεπτα στοιχεία στα πολωνικά βουνά. Έρχεται με κύκλους, κάθε άνοιξη και φθινόπωρο. Κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα μετατραπεί σε μία καταστροφική θύελλα. Ο Halny επηρεάζει κυρίως τους κατοίκους του Ζακοπάνε και της γύρω περιοχής, μετατρέποντας τα γραφικά ορεινά μονοπάτια σε σκηνικό για μία αδάμαστη παράσταση της φύσης.

Δευτέρα 19/7

21:00 – Το Ταξίδι του Χαβιέ Ερώ (96′) Σκηνοθεσία: Javier Corcuera

Η Αριάνκα, απόγονος του ποιητή Χαβιέρ Ερώ, ανοίγει το μπαούλο των αναμνήσεων και ανακαλύπτει μια ιστορία να μας διηγηθεί: Ο αδελφός του προπάππου της, ποιητής και αντάρτης, δολοφονήθηκε σε ηλικία 21 ετών στη ζούγκλα του Περού το 1963. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Χαβιέρ Ερώ άφησε πίσω του ένα θεμελιώδες ποιητικό έργο για την περουβιανή ποίηση. Η Αριάνκα έχει την ίδια ηλικία που είχε ο ποιητής όταν πέθανε.

23:00 – Εξέγερση στο γκέτο – Η άγνωστη ιστορία (60’) Σκηνοθεσία: Yuval Haimovich Zuser

Η πιο μεγάλη μάχη στο γκέτο της Βαρσοβίας διεξήχθη στην πλατεία Μουρανόβσκι. Κατά τη διάρκειά της μια μπλε και άσπρη σημαία σηκώθηκε πάνω από τις σκεπές. Ωστόσο, η ιστορία αυτών των μαχητών εξαφανίστηκε από τα βιβλία της ιστορίας, γιατί; Αυτή ακριβώς το ερώτημα θα αναζητήσει η συγκεκριμένη ταινία.

Τετάρτη 21/7

21:00 – Bajo fuego (85′) Σκηνοθεσία Sjoerd van Grootheest & Irene Vélez-Torres

Το «Δεχόμαστε πυρ» παρουσιάζει την ειρήνη που ξεκινάει για μία ομάδα γεωργών κόκας στην νοτιοδυτική Κολομβία. Η ταινία ακολουθεί την οπτική των παραγωγών κοκαΐνης για μία περίοδο σχεδόν τριών χρόνων και μας δείχνει πώς επιβιώνουν εν μέσω των δυσκολότερων συνθηκών. Η κυβέρνηση καθυστερεί να υλοποιήσει αυτά που υποσχέθηκε, οι οικονομικές δυσκολίες πνίγουν τις οικογένειες που αντικατέστησαν τα δέντρα κόκας και η αυξανόμενη παρουσία ένοπλων ομάδων αρχίζει να τρομοκρατεί την περιοχή. Η υπόσχεση ειρήνης στην Κολομβία αποδεικνύεται να είναι μία ψευδαίσθηση, όταν οι νέες ένοπλες ομάδες παίρνουν τον έλεγχο, δολοφονίες λαμβάνουν χώρα και οι κύριοι πρωταγωνιστές της ταινίας απειλούνται με τη ζωή τους, καθώς και να διωχθούν. Παρότι υποτίθεται ότι στη χώρα έχει υπογραφεί ειρήνη, το «Δεχόμαστε πυρ» δείχνει ότι για πολλούς στην νοτιοδυτική Κολομβία ο πόλεμος συνεχίζεται.

23:00 – Είμαι η Έρικο (72’) Σκηνοθεσία Jannik Splidsboel

Από το Κόμπε στην Κοπεγχάγη και από την καταπίεση στην ελευθερία. Οι διάφορες πτυχές της ζωής της πιανίστριας Eriko Makimura συγκρούονται καθώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να ελευθερωθεί από το παρελθόν της. Η Γιαπωνέζα Eriko Makimura είναι μια ταλαντούχα πιανίστρια. Η τέχνη της και οι συναυλίες της ενώνουν το γκροτέσκο με το αψεγάδιαστο και ευαίσθητο. Αλλά η τελειομανία της δεν ήρθε χωρίς ένα μεγάλο προσωπικό κόστος. Μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι με αυστηρούς γονείς και ταπεινωτικά σχόλια, η Eriko πάντα ήθελε να βρεθεί αλλού. Πλέον παλεύει να αποδεχτεί τον εαυτό της και να γυρίσει πίσω στο μεγάλο της πάθος, το πιάνο. Όταν η Eriko ήταν 29 ετών, 11 μηνών και 3 εβδομάδων αποφάσισε να ακολουθήσει μια άλλη καριέρα από αυτή της κλασσικής πιανίστριας, εμπνευσμένη από τις ανοιχτόμυαλες φιλίες της στην Ευρώπη. Αντιμετωπίζοντας το παρελθόν της αλλά και το παρόν της μέσα από τις συναυλίες της, προσπαθεί να βρει πάλι το πάθος της για τα κλασσικά κονσέρτα. Το “Being Eriko” είναι μια μοναδική ματιά μέσα στον χαρισματικό εσωτερικό κόσμο μιας καλλιτέχνιδας, τον οποίο εκφράζει με θεατρικό κι ερμηνευτικό τρόπο.

Δευτέρα 26/7

21:00 – Αλέξανδρος ο τρελός (65’) Σκηνοθεσία: Pedro Pires

Δεκαπέντε χρόνια μετά το ψυχωσικό επεισόδιο στην θάλασσα της Νότιας Κίνας που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του, ο Άλεξ, που είναι ευαίσθητος, ευγενικός και πάσχει από σχιζοφρένεια, βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Η γιαγιά κι έμπιστη φίλη του, που θέλει να πεθάνει ήσυχη, επιμένει ότι πρέπει να προσπαθήσει να βρει μία κοπέλα. Η συνάντησή του με μία ψυχοπαθητική γυναίκα γεννά μία θερμή και παθιασμένη σχέση που αργά τον κάνει να παραστρατήσει από τα συνήθη συναισθηματικά όριά του. Όταν στο μυαλό του επιστρέφουν οι φουρτούνες της θάλασσας της Νότιας Κίνας, σταδιακά απομονώνεται με κίνδυνο να τον καταπιεί η απύθμενη άβυσσος της παράνοιας. Μια προσωπική οδύσσεια, συνάμα ανησυχητική και μεγαλειώδης.

23:00 – Σιωπή – Φωνές της Λισαβόνας (86′) Σκηνοθεσία: Judit Kalmár & Celine Coste Carlisle

Το «Σιωπή – Φωνές της Λισαβόνας (Silêncio – Vozes de Lisboa)» είναι ένα ντοκιμαντέρ που τοποθετείται με υπόβαθρο μια εξωραϊσμένη Λισαβόνα. Ακολουθώντας τα βήματα της Σελίν, μιας αλλοδαπής που ζει στην Πορτογαλία εδώ και 20 χρόνια, μας παρουσιάζονται η Ιβόν Ντίας και η Μάρτα Μιράντα, δύο τραγουδίστριες από διαφορετικές γενιές που παλεύουν για την επιβίωση της τέχνης και της κοινότητάς τους. Η κοινή τους γλώσσα είναι το Φάντο, ένα παραδοσιακό είδος μουσικής, που μιλάει για τον καθημερινό αγώνα της ζωής. Με τους στίχους των τραγουδιών φάντο να μας συνεπαίρνουν στην ιστορία, η ταινία εξερευνά τη σχέση μεταξύ των τραγουδιστών του φάντο και του κόσμου, που συνεχώς αλλάζει γύρω τους.

Τετάρτη 28/7

21:00 – Φωτογράφος του πολέμου (78’) Boris Benjamin Bertram

Ο Γιαν Γκράρουπ ζει τη ζωή του σε μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ως πολεμικός φωτογράφος θέτει συχνά τη ζωή του σε κίνδυνο και όταν γυρίζει στο σπίτι του στην Κοπεγχάγη τον περιμένουν τέσσερα παιδιά. Όταν η πρώην γυναίκα του νοσεί σοβαρά με καρκίνο, αναλαμβάνει ξαφνικά μόνος του τη φροντίδα των παιδιών. Η δουλειά του στην εμπόλεμη ζώνη στη Μοσούλη, όπου παρακολουθεί την προέλαση των ιρακινών δυνάμεων έναντι του Ισλαμικού κράτους, πρέπει να βρει ισορροπία με τη ζωή του ως πατέρας και προστάτης της οικογένειας. Ο Γιαν πρέπει να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των παιδιών του ύστερα από χρόνια νομαδικής ζωής, ενώ προσπαθεί ακόμα να είναι ο καλύτερος πολεμικός φωτογράφος του κόσμου. Πώς ταιριάζουν, όμως, οι αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί και οι ελεύθεροι σκοπευτές με την ευθύνη τεσσάρων παιδιών και πώς είναι εφικτό να είναι μια κανονική οικογένεια; Ο «Φωτογράφος του πολέμου» είναι το ψυχολογικό πορτρέτο ενός ανθρώπου, που για 25 χρόνια έζησε τη φρίκη του πολέμου και ξαφνικά έχει να αντιμετωπίσει μία νέα εσωτερική μάχη.

23:00 – Ο χρόνος είναι με το μέρος μας (62’) Katy Léna Ndiaye

Τον Οκτώβριο του 2014 η εξέγερση του κινήματος Balai Citoyen οδήγησε στην ανατροπή του δικτάτορα της Μπουρκίνα Φάσο, Μπλεζ Κομπαορέ. O ράπερ Σερζ Μπαμπαρά ή αλλιώς Σμόκι βρισκόταν μεταξύ των εξεγερθέντων. Πλέον σήμερα, θεωρείται από τους ενορχηστρωτές αυτής της πολιτικής αλλαγής. Η ταινία εισάγει το κοινό στην καθημερινή ζωή του Σμόκι, ως ηγέτη και ταυτόχρονα καλλιτέχνη. Μεγάλη επιρροή για τον Σερζ Μπαμπαρά ήταν ο πρώην πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο, Τομά Σανκαρά.