Το Μαύρο Θέατρο της Πάτρας και η Δάφνη

Η Πατρινή κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 1860 παρουσίαζε ένα παλμό, που σηματοδοτούσε την πρώιμη φάση της Belle epoque της Πάτρας. Η φάση αυτή, οδήγησε σε εξέλιξη την πόλη των Πατρών μέχρι το 1909. Η ιστορική, για την περιοχή, οινοποιία του Γουσταύου κλάους αποτέλεσε εφαλτήριο στο να αποτελεί η Πάτρα μια υπολογίσιμη δύναμη, στον τροχό της εξέλιξης της Ελλάδας εκείνης της εποχής. Ακολούθησε η σταφιδική τράπεζα, η ζυθοποιία Μάμος ο εισαγόμενος βιομηχανικός κλάδος των μηχανουργείων κ.α. Όμως, η εξέλιξη αυτή και η belle epoque της Πάτρας αφορούσε τους λίγους. Οι πολλοί ως επί το πλείστον ήσαν εργατοτεχνίτες, γεωργοί υπάλληλοι και μικροέμποροι.

Η πρωτότυπη παράσταση «Μαυροδάφνη» που παρουσιάζεται από το Μαύρο θέατρο της Πάτρας στο θέατρο Act, σε σκηνοθεσία Μαρίας Φραγκή και σε συνεργασία με τον Καραγκιοζοπαίκτη Κων/νο Μακρή, μας μεταφέρει μυθοπλαστικά (με στοιχεία βασισμένα στην ζωή του Γουσταύου κλάους) στην Πάτρα του 1860. Και εκτός από το κλίμα της εποχής, πραγματεύεται και τον τρόπο που προέκυψε η ονοματοδοσία του γνωστού κρασιού, Μαυροδάφνη, σαν φόρος τιμής στην Αρραβωνιαστικιά του Γουσταύου, Δάφνη.

Η παράσταση, ξεκινά με φόντο εικόνες της οινοποιίας, αφηγηματικά από την Δάφνη (Δώρα Τσάγκα), εισάγοντάς μας στην εκθεματική σκηνή του έργου. Τη συνέχεια αναλαμβάνει ο Κώστας Μακρής, με το θέατρο σκιών να αποδίδει με το γνωστό περιπαιχτικό του τρόπο -αλλά και σουρεαλιστικό ταυτόχρονα- τον καταλυτικό διάλογο του Γουστάβου Κλάους με τον Καραγκιόζη. Μέσα από τον διάλογο, δομείται η πλοκή και αποτυπώνονται οι συνήθειες της Πάτρας του 1860. Ο τρόπος που παρουσιάζεται στη σκηνή το θέατρο σκιών, πλαισιωμένο από τη μουσική της Βίλλυς Τζούφα, μας δείχνει πως όταν μια θεατρική πρόταση είναι ειδικά διαρθρωμένη για να «ταρακουνήσει» την υποκειμενική αντίληψη των θεατών, προκαλεί μέσα από τις οικείες αντιπαραθέσεις του θεάτρου σκιών, την φαντασία τους. Το αποτέλεσμα είναι να υφαίνεται ένας διάλογος της Πάτρας του τότε, με την Πάτρα του σήμερα.

Ο τρόπος που αφιερώνει την ονοματοδοσία του κρασιού στην Δάφνη, ο Κλάους, μετά τον θάνατό της· εκφράζεται μέσα από ένα χορό της Δάφνης με το πνεύμα του κρασιού (Αριστοτέλης Μακρής) και παρουσιάζεται σε ένα φαντασιακό χώρο μιας ονειρικής πραγματικότητας. Έτσι, το καλύτερο «μνημόσυνο» για την Δάφνη, είναι το γνωστό κρασί που εμπεριέχει το όνομά της.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως για πρώτη φορά παρουσιάστηκε φιγούρα του Γουσταύου Κλάους για το θέατρο σκιών. Έτσι λοιπόν, μέσα από την ένωση των δυο αυτών τοπικών παραδόσεων (καραγκιόζη – οινοποιίας Κλάους), έχουμε ένα έργο που υπερτονίζει την πολιτισμική ταυτότητα της Πάτρας. Ένα έργο που φιλοδοξεί να αποτελέσει «πολιτισμικό προϊόν» της παράδοσης της πόλης.

Η ιστορία της Πάτρας, είναι συνδεδεμένη με την οινοποιία Κλάους. Σε μια εποχή που η Ελλάδα αστικοποιείται ο Γουσταύος Κλάους μνημονεύει μέσα από ένα κρασί την Αρραβωνιαστικιά του Δάφνη και το αποτέλεσμα είναι το εμπορικό προϊόν του κρασιού «Μαυροδάφνη» να συνδέεται με την εξέλιξη μιας πόλης. Η μαυροδάφνη πλέον, αποτελεί συστατικό στοιχείο και μέρος της ιστορικής παράδοσης της πόλης των Πατρών και μας καλεί να δούμε και να ακούσουμε την ιστορία της.

Ταυτότητα Παράστασης

Σενάριο – Κείμενο: Άρης Μηλιώνης, Γεωργία Καρατζά
Στίχοι: Κωνσταντίνος Μάγνης
Επιμέλεια σκηνοθεσίας: Μαρία Φραγκή
Βίντεο: Μάνος Μπουσές
Μουσική: Βίλλυ Τζούφα

Παίζει η ηθοποιός Δώρα Τσάγκα στον ρόλο της Μαυροδάφνης

Στον μπερντέ: Κώστας Μακρής & Μπάμπης Μακρής

Επόμενες Παραστάσεις:
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου στις 21.30
Κυριακή 16 Φεβρουαρίου στις 17.00

Στο Θέατρο Act (Σκάλες Γεροκωστοπούλου 65, Πάτρα) 2610272037 & 6936122263