tetartopress

Το Τρένο Της Μεγάλης Φυγής


Άλλος ένας γνωστός μου ετοιμάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Αυτό με έκανε να θυμηθώ «Το Τρένο Της Μεγάλης Φυγής».

Δύο κρατούμενοι σε μια φυλακή ύψιστης ασφαλείας της Αλάσκας, δραπετεύουν στην καρδιά του χειμώνα και επιβιβάζονται κρυφά σε ένα τρένο-φορτηγό, αισιοδοξώντας ότι η ελευθερία είναι κοντά. Ο Manny (Jon Voight) στη φυλακή ήταν «ήρωας», αφεντικό μεταξύ των κρατούμενων, ενώ ο έτερος Buck (Eric Roberts) ένας κοινός κατάδικος. Αυτό που φαινομενικά ξεκινάει σαν μια ταινία καταδίωξης, καταλήγει σε μια ωδή για την ελευθερία, όταν ο μηχανικός-οδηγός του τρένου παθαίνει καρδιακή προσβολή και το τρένο βρίσκεται εκτός ελέγχου. Οι δυο δραπέτες ανακαλύπτουν επάνω στο τρένο άλλον ένα επιβάτη, τη Sara (Rebecca De Mornay) και η ιστορία εξελίσσεται σε μια ακροβασία μεταξύ περιπέτειας και καταστάσεων, δράματος και χαρακτήρων, με τα δεύτερα στοιχεία να αναπτύσσονται μέσω των πρώτων. Έννοιες όπως μια κλειστοφοβική και άγρια σκηνοθετική ματιά, που αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την ιστορία. Ο φιλοσοφικός στοχασμός «ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει ισχυρότερο», όπως εκφράζεται από το Manny, φέρνει τον υπεράνθρωπο του Νίτσε να ανακαλύπτει την ανθρώπινη υπόστασή του (στη φυλακή το κτήνος ήταν ήρωας) και στη σύγκρουση των τριών ψυχών ανακαλύπτει ότι είναι ένας απλός άνθρωπος που έκανε λάθος επιλογές. Το τέλος αφήνει ανοιχτή την ερμηνεία, αναλόγως με τη συμπάθεια ή αντιπάθεια που σχηματίζεται για το χαρακτήρα του, από το θεατή. Επειδή όμως πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι…


Advertisement

Δεν υπάρχει ζώο τόσο μανιασμένο που να μην γνωρίζει οίκτο.
Εγώ δεν γνωρίζω, οπότε δεν είμαι ζώο.
William Shakespeare (Ριχάρδος Γ’)

Όπου και να πάμε λοιπόν, πάνω απ’ όλα παραμένουμε άνθρωποι και τα ζωώδη ένστικτα ή η οργή της εποχής και η απελπισία, δεν πρέπει να υπερκαλύψουν την ελπίδα και την αισιοδοξία.

Άλλωστε, όπως εύκολα τελειώνουν όλα τα όμορφα σε αυτό τον κόσμο, αργά ή γρήγορα ο μηδενισμός, η απελπισία, η οργή και η μετάνοια, εναλλάσσονται μεταξύ των χαρακτήρων μέσα από θα τελειώσουν και τα δύσκολα.


Advertisement


Advertisement

 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

 

Advertisement

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

 
Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Yasunari Kawabata «Η Χώρα του χιονιού»

Η Χώρα του χιονιού είναι μια ιστορία έρωτα ανάμεσα σε έναν αργόσχολο διανοούμενο αστό του Τόκυο και μια γκέισα των ...
Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Betty Smith «Το αύριο θα είναι καλύτερο»

Ένα ξεχασμένο λογοτεχνικό διαμάντι της σπουδαίας Betty Smith. Μια ωδή στη νεανική αγάπη, τον γάμο, την οικογένεια, την ελπίδα. Μπρούκλιν, ...
Χατζηφραγκέτα

Χατζηφραγκέτα the band ζωντανά στην Πάτρα

Οι Χατζηγφραγκέτα σε fullband σύνθεση έρχονται το Σάββατο 2 Μαρτίου στο Royal στην Πάτρα. Οι Χατζηφραγκέτα είναι: Πάνος Φραγκιαδάκης – ...
Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάτρα: Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks

Πάρτι για τα 4 χρόνια Πίξελbooks (Κανακάρη 185, Πάτρα) την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου στις 20:00 θα διαβάσουν αποσπάσματα από τα ...

Σχετικά με τον αρθρογράφο:

Έχει γράψει 23 Άρθρα

Ο Ανδρέας Ανδρέου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Πάτρα, αλλά από το 2011 ζει μόνιμα στην Αθήνα όπου ξεκίνησε να εργάζεται για τη δισκογραφική εταιρία No Remorse Records, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί για το Αγγλικό Hard Rock / Heavy Metal περιοδικό Iron Fist, και επίσης διατηρεί το μουσικό blog, Crystal Logic. Πριν μετακομίσει στη πρωτεύουσα, αρθρογραφούσε για χρόνια στο Τύπο της Πάτρας (Day By Day / εφημερίδα Ημέρα) παρουσιάζοντας ταινίες και κείμενα για τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε να γράφει κάποια κινηματογραφικά θέματα για το Τέταρτο από το ξεκίνημά του, αλλά η αλλαγή πόλης και το βαρύ πρόγραμμα της δουλειάς του στη μουσική βιομηχανία, τον ανάγκασαν να τα αφήσει προσωρινά στην άκρη... Μέχρι το τέλος του 2015, όπου επέστρεψε στο Τέταρτο, αφού η λατρεία του για τον κινηματογράφο αναζητούσε ξανά τρόπους για να εκδηλωθεί. Σκοπός του είναι, μέσα από ιδιόμορφα κείμενα, να παρουσιάσει γνωστές και άγνωστες ιστορίες, πτυχές και ιδιαιτερότητες της Έβδομης Τέχνης. [email protected]

RELATED ARTICLES

Back to Top