Το βάσανο της ολοκλήρωσης

«Μην φοβάστε την τελειότητα, δεν θα την πετύχετε ποτέ». Αυτή η ρήση του Σαλβαντόρ Νταλί θα μπορούσε να γίνει αφετηρία για την αναζήτηση της ευτυχίας. Οι άνθρωποι έχουμε στόχους και πολύ καλά κάνουμε. Αυτοί μας πάνε παρακάτω, μας ξεκολλάνε από τέλματα και μας βοηθούν στην εξελικτική μας πορεία. Όμως! Τι γίνεται όταν υπερβάλουμε; Όταν αναζητάμε μια ολική πληρότητα; Όταν δεν μας αρκεί τίποτα για να είμαστε χαρούμενοι και θέλουμε κι άλλο βρε αδελφέ; Και μόλις αποκτούμε το κι άλλο, θέλουμε κι άλλο;

Αυτό είναι το σημείο εκκίνησης της δυστυχίας. Είναι η αρχή του τέλους της ψυχικής ηρεμίας, ξεκινά ο αέναος κυκεώνας αναζήτησης του «κάτι παραπάνω».

Ένα συνηθισμένο παράδειγμα είναι οι ερωτικές σχέσεις. Είναι αδύνατο να βρούμε τον σύντροφο που θα πληροί όλα τα κουτάκια που θέλουμε να τικάρουμε στο κεφάλι μας. Βρίσκουμε λοιπόν έναν άνθρωπο, ο οποίος πληροί το 85% (τεράστιο ποσοστό) των επιθυμιών μας κι όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι θα ψάξουν κάπως – κάπου – κάποτε και το υπόλοιπο 15%. Δεν αρκεί το 85.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που θα μπορούσαμε να δούμε. Όπως οι παραπάνω ώρες δουλειάς για περισσότερα χρήματα που δεν βοηθούν κάπου, μεγαλύτερο σπίτι, καινούργιο αυτοκίνητο, νέο κινητό και γενικώς σύντομες χαρές που ανεβάζουν την ντοπαμίνη για ένα μικρό διάστημα και λίγο αργότερα έρχεται η επιστροφή στο ανικανοποίητο.

Αν θα μπορούσαμε να κάνουμε μια σύνοψη και να δείξουμε ένα δρόμο να κοιτάξει κάποιος, αυτός θα ήταν ο δρόμος της αναγνώρισης των πραγματικών αναγκών μας. Να βρούμε το δρόμο μας και να τον ακολουθήσουμε χωρίς να δημιουργούμε προβλήματα στους γύρω, αλλά κυρίως στον εαυτό μας. Θέλει προσωπική δουλειά και πολύ κόπο, όμως, το αποτέλεσμα θα μας εκπλήξει. Η απλότητα στη ζωή είναι το όλον.