Too Late Mr. President

Ο Νικόλας υπηρετεί στην ΕΥΠ. Του ανατέθηκε η φύλαξη από την ελληνική μεριά του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, που επισκέπτεται την χώρα μας αυτές τις, ιδιαίτερης σημασίας, μέρες του Νοέμβρη του ’16.

Ο Νικόλας είναι πια πενηντάρης, μα η μεγάλη του εμπειρία όσο και η ιδιαίτερη εκπαίδευση που είχε κάνει στην Αμερική τον καθιστούν σημαντικό προϊστάμενο στην επίλεκτη ελληνική φρουρά.

Ο Νικόλας έζησε την εφηβεία του την δεκαετία του ’80 και για τον λόγο αυτό διένυσε μια ευτυχισμένη περίοδο ενηλικίωσης.

Θυμάται τότε στα δεκαπέντε του που ερωτεύτηκε για πρώτη φορά την αθλήτρια του στίβου Νικόλ. Η δεκαοχτάχρονη Αμερικανίδα τον σαγήνευσε. Θυμάται την Νικόλ να φορά συχνά αθλητικές φόρμες γνωστής γερμανικής εταιρίας. Κάποια στιγμή όταν την ρώτησε τι σημαίνουν τα αρχικά, αυτή του απάντησε.

– Αll Day I Dream About Sex

Τότε νεαρός σαν ήταν τού έκανε εντύπωση η απάντησή της, η ακροστιχίδα. Σκέφτηκε τότε για πρώτη φορά αν οι κάτοικοι μιας χώρας σκέφτονται «πάνω-κάτω» με τον ίδιο τρόπο. Δεν απάντησε. Αρκέστηκε στα καυτά φιλιά της Νικόλ.

Τα χρόνια πέρασαν. Η Νικόλ ακολούθησε την πορεία της υποτροφίας ενός αμερικάνικου κολεγίου το οποίο και πλήρωνε τις πανάκριβες σπουδές της για να το αντιπροσωπεύει στους παναμερικανικούς αγώνες στίβου.

Ο Νικόλας πέρασε στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης στην Νομική Σχολή του Καποδιστριακού στην Αθήνα.

Θυμάται το πρώτο πανεπιστημιακό βιβλίο που διάβασε με τον τίτλο «Ντόναλντ ο Απατεώνας», γραμμένο από τους αργεντινούς Mattelart Armand και Dorfman Ariel. Τού έκανε μεγάλη εντύπωση το πώς ο Σκρούτζ με τα ανιψάκια του κατάφεραν να κατακτήσουν με ιμπεριαλιστικό τρόπο την κάθε γωνιά του πλανήτη. Σιγά – σιγά άρχισε να ξαναθυμάται εκείνο το παλιό εφηβικό αναπάντητο ακόμα ερώτημα του.

Τώρα πια στα πενήντα του και ενώ στέκεται, με το συμβατικό του ατσαλάκωτο κοστούμι, τα μαύρο πανάκριβο Ρέιμπαν γυαλί του και την ενδοσυνεννόηση στο αριστερό αυτί, μπροστά από το ακριβό ξενοδοχείο που θα καταλύσει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτείων, σκέφτεται.

Σκέφτεται τα χρόνια της ζωής του που πέρασαν χωρίς να έχει απαντήσει σε εκείνο το ερώτημα. Ίσως γιατί και αυτός σαν Έλληνας να σκέφτεται «πάνω – κάτω» με τον ίδιο τρόπο που σκέφτονται και οι ομοεθνείς του. Ένα τρόπο σκέψης που στο τέλος καταλήγει στις δυο λέξεις «…τέλος πάντων». Τώρα, ειδικά την περίοδο της κρίσης, τις ακούει πολύ συχνά από τους, χωρίς ελπίδα, ομοεθνείς του.

Πολύ θα θελε μόλις δεί τον πρόεδρο να του φωνάξει.

– Τoo late Mr. President

Ο Νικόλας, τώρα πια στα πενήντα του, συνειδητοποιεί ότι όταν η Ιστορία γράφεται ή και υπογράφεται από έναν ή πολύ λίγους, τότε μόνον ολοκληρωτισμό και δεινά μεταφέρει. Και οι λαοί έχουν αποφασίσει… «τέλος πάντων», «πάνω – κάτω», να αφήσουν την ιστορία να γραφτεί από τον Ντόναλντ… Ντακ με τον θείο του Σκρούτζ και τα ανιψάκια του.